Οι αιφνιδιαστικές απολύσεις 9 υπαλλήλων του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) και η μείωση του προϋπολογισμού του, προκαλούν αρκετές απορίες για την πολιτική του υπουργείου Πολιτισμού, στη «χειμαζόμενη» από την κρίση αγορά του βιβλίου (τελικά, δεν αποκλείεται το Ίντερνετ να αποδειχθεί το κατάλληλο μέσο χειρισμού και αυτής της περίπτωσης, όπως συνέβη με το Κέντρο Θεάτρου Χορού), και αδειάζουν τη διοίκηση του οργανισμού.
– Πώς είναι δυνατόν ένα νέο διοικητικό συμβούλιο, στην πρώτη του συνεδρίαση, να αποφασίζει την απόλυση του 25% των εργαζομένων (μεταξύ των οποίων και ανθρώπων με προϋπηρεσία μεγαλύτερη από 10 χρόνια στον φορέα). Ποια είναι η έρευνα που έκανε και τι είδους γνώση πρόλαβε να αποκτήσει;
– Τι σημαίνει η δήλωση του υπουργείου Πολιτισμού που διαψεύδει «περί περικοπής του προϋπολογισμού του κατά 35%». Πόσος είναι, τελικά, ο προϋπολογισμός του ΕΚΕΒΙ φέτος; 1.170.000 ευρώ; (όπως ισχυρίζεται η διοίκηση του ΕΚΕΒΙ). Μεγαλύτερος; (όπως ισχυρίζεται το ΥΠΠΟΤ).
– Η ανακοίνωση του ΕΚΕΒΙ μιλάει για «αναστολή ορισμένων δράσεων»· πάνω σε ποια συζήτηση άραγε; Πάνω σε ποιες προτεραιότητες; Μεταξύ ποιων γίνεται ο διάλογος και ποιος αποφασίζει; Η διευθύντρια και ο πρόεδρος του ΕΚΕΒΙ ή μήπως το νεοδιορισμένο του συμβούλιο; Ρωτήθηκαν οι υπεύθυνοι των εκπροσώπων των εκδοτών, των βιβλιοπωλών, των βιβλιοθηκών, των συγγραφέων, των ανθρώπων του πνεύματος, τι θα ‘θελαν να περιλαμβάνει η εξαγγελθείσα «Εθνική» Πολιτική Βιβλίου; Ποιες, δηλαδή, να συνεχίσει και ποιες να περιορίσει το ΕΚΕΒΙ από τις δράσεις του – δεδομένης της χρηματοδοτικής του δυσκολίας; Ή, μήπως, η ανακοίνωση του ΕΚΕΒΙ επιχειρεί να προσφέρει μια επίφαση πολιτικής σε αποφάσεις που πάρθηκαν μόνο με στενόψυχα, «λογιστικά» κριτήρια της εποχής του ΔΝΤ;
– Ο περισσότερος κόσμος θεωρεί ότι οι κύριες δράσεις του ΕΚΕΒΙ είναι, σήμερα, η διοργάνωση της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη και της Έκθεσης Παιδικού Βιβλίου στην Αθήνα. Ποιο είναι το μέλλον αυτών των εκθέσεων, δεν δηλώθηκε ξεκάθαρα. Θα καταργηθούν ή θα συνεχιστούν με άλλη μορφή; Θα ακολουθήσουν στη συνέχεια κι άλλες απολύσεις εργαζόμενων;
– Στο δελτίο Τύπου του ΕΚΕΒΙ, ωστόσο, αναφέρεται ως πρώτος στόχος της δράσης του, η προώθηση της ανάγνωσης στα σχολεία της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Με μια ματιά στη σελίδα του ΕΚΕΒΙ, στο Διαδίκτυο, οι δράσεις αυτές σήμερα δεν υπάρχουν (εκτός από ένα πρόγραμμα Συγγραφείς στα Σχολεία). Προτίθεται να αναλάβει νέες δράσεις και τι είδους; Βρίσκεται σε συνεννόηση με το υπουργείο Παιδείας γι’ αυτό; Πώς συμβιβάζεται αυτό με το νέο, μειωμένο προϋπολογισμό του;
– Παραμένει, ωστόσο, το ερώτημα: ήταν οι απολύσεις των εργαζομένων ο μόνος τρόπος να εξοικονομηθούν κάποιες από τις δαπάνες του; Πώς σκοπεύει να εφαρμόσει το ΕΚΕΒΙ το υπόλοιπο από το πρόγραμμά του, όταν διαθέτει μόνο τα τρία τέταρτα των εργαζομένων;
– «Ελπίζουμε να μας δοθεί η ευκαιρία να ξανασυνεργαστούμε στο ορατό μέλλον μαζί τους», ανέφερε ο πρόεδρος του ΕΚΕΒΙ, ανοίγοντας ίσως το παραθυράκι για την απασχόληση κάποιων για μερικούς μόνο μήνες, μετά την απόλυσή τους, με ακόμα μεγαλύτερη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.
– Τέλος, η διοίκηση του ΕΚΕΒΙ ανακοίνωσε ότι έχει ζητήσει από το υπουργείο να στεγάσει τον οργανισμό σε κτίριο της ιδιοκτησίας του, ώστε να απαλλαγεί από το κόστος των 10.000 ευρώ το μήνα που καταβάλλει για την ενοικίαση του κτιρίου του στου Μακρυγιάννη. Το ΕΚΕΒΙ, όμως, θυμόμαστε όλοι ότι ξεκίνησε τη λειτουργία του σε κτίριο στην Κηφισιά που του είχε εκχωρηθεί δωρεάν (τη Βίλα Μπότση). Το συγκεκριμένο κτίριο, όμως, στη συνέχεια, το επέστρεψε «γενναιόδωρα» στην πολιτεία. Μήπως όλα αυτά θα έπρεπε να τα έχουν σκεφτεί πριν προχωρήσουν σε απολύσεις εργαζομένων – αφού αυτά τα 120.000 ευρώ το χρόνο ισοδυναμούν με τις αποδοχές περισσότερων από τους μισούς, από όσους επέλεξαν να απολύσουν σε καιρό κρίσης…
