Το σύστημα του πολέμου στήνεται… – Ο κίνδυνος ανάφλεξης πολλαπλασιάζεται
Σε ολόκληρη την περιοχή μας ξεδιπλώνεται σταθερά και με αλματώδη ρυθμό μια μεγάλη πολεμική μηχανή, ένα σύστημα πολέμου, με τους κόμβους του, τις βάσεις του, τα οπλικά του συστήματα. Η γεωπολιτική αναμέτρηση, η είσοδος δηλαδή σε μια φάση όπου η ισχύς και ιδιαίτερα η πολιτική και η πολεμική ισχύς θα έχουν την πρωτοκαθεδρία απέναντι στο οικονομικό πεδίο, θα «κλειδώνουν» την πραγματικότητα μέσα στο σύστημα πολέμου που θα δημιουργούν όλοι οι μηχανισμοί.
Στην περιοχή μας, για παράδειγμα για να στηριχθεί οποιαδήποτε πολεμική επιλογή χρειάζεται τον συντονισμό και δραστηριοποίηση ενός πλέγματος βάσεων , οπλικών συστημάτων, πληροφοριακών και ηλεκτρονικών δικτύων. Ο έλεγχος της Μεσογείου και η κλιμάκωση του πολέμου συνδέει την πολεμική μηχανή ΗΠΑ και ΝΑΤΟ από τη νότια Ιταλία, τη Σικελία, την Κρήτη (Σούδα), την Κύπρο. Η περικύκλωση της Ρωσίας, στα Βαλκάνια και σε άλλες χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, απαιτεί νέες βάσεις και υπερσύγχρονες συστοιχίες πυραύλων ικανών να φέρουν πυρηνικές κεφαλές. Ο κίνδυνος ενός πυρηνικού πολέμου πολλαπλασιάζεται τόσο στην περιοχή της Μέσης Ανατολής όσο και στην Σινική Θάλασσα (Β. Κορέα – ΗΠΑ – Κίνα).
Το μεγάλο παιχνίδι των πυρηνικών στη γηραιά ήπειρο
Αναδημοσίευση από το Reseau Voltaire, Ρώμη 14 Mαρτίου 2017
του Μάνλιο Ντινούτσι
Η «βόμβα» που έρριξαν οι New York Times [1] ‒ κατηγορώντας τη Μόσχα ότι καταπάτησε τη Συμφωνία για τα μεσαίου μεγέθους πυρηνικά (Inf) ‒ πέτυχε το στόχο της: να οξύνει ακόμη περισσότερο τις σχέσεις ΗΠΑ και Ρωσίας, καθυστερώντας ή και εμποδίζοντας το άνοιγμα των διαπραγματεύσεων που είχε προαναγγείλει ο Τραμπ κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας. Η «βόμβα» αυτή φέρει την υπογραφή του Ομπάμα, που τον Ιούλιο του 2014 (αμέσως μετά τα γεγονότα της πλατείας Μεϊντάν και την κρίση με τη Ρωσία που τα ακολούθησε), κατηγορούσε τον Πούτιν ότι εγκατέστησε έναν πυρηνικό πύραυλο cruise με τα διακριτικά SSC-X-8, παραβιάζοντας τη Συμφωνία Inf του 1987 που απαγορεύει τη συστοιχία επίγειων πυραύλων βεληνεκούς από 500 έως 5.500 χλμ.
Σύμφωνα με όσα δηλώνουν ανώνυμα στελέχη της CIA, έχουν εξοπλιστεί με τέτοιους πυραύλους δύο ρωσικά τάγματα, καθένα από τα οποία διαθέτει 4 κινητούς εκτοξευτήρες και 24 πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές.
Ο στρατηγός Μπρίντλαβ, πριν να παραιτηθεί πέρυσι από το αξίωμα του Ανώτατου Αρχηγού των συμμαχικών δυνάμεων της Ευρώπης, προειδοποιούσε πως η συστοιχία αυτών των νέων ρωσικών πυραύλων «δεν μπορεί να μείνει χωρίς απάντηση». Αλλά αποσιωπούσε ότι το ΝΑΤΟ έχει παραταγμένους στην Ευρώπη και στραμμένους κατά της Ρωσίας πύραυλους, με περίπου 700 πυρηνικές κεφαλές των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Αγγλίας, όλοι με ετοιμότητα 24 ωρών το 24ωρο. Προωθούμενο σταδιακά προς ανατολάς, μέχρι και εντός του εδάφους της πρώην ΕΣΣΔ, το ΝΑΤΟ όλο και έφερνε πιο κοντά στη Ρωσία το πυρηνικό του οπλοστάσιο.
Στο πλαίσιο της στρατηγικής αυτής εντάσσεται η απόφαση της κυβέρνησης Ομπάμα, να αντικαταστήσει τις 180 πυρηνικές της βόμβες Β-61 – που οι ΗΠΑ έχουν εγκαταστήσει στην Ιταλία (50 στο Αβιάνο και 20 στο Γκέντι Τόρε), στη Γερμανία, το Βέλγιο, την Ολλανδία και την Τουρκία ‒ με τις Β61-12: νέα πυρηνικά όπλα καθένα από τα οποία έχει δυνατότητα ανάμεσα σε τέσσερις επιλογές ισχύος, ανάλογα με τον στόχο που επιλέγεται κάθε φορά και μπορούν να διεισδύσουν στο εχθρικό έδαφος προκειμένου να καταστρέψουν τις αποθήκες των κέντρων των επιχειρήσεων. Ένα πρόγραμμα 10 δισ. δολαρίων, σύμφωνα με το οποίο κάθε βόμβα Β61-12 θα κοστίσει το βάρος της σε χρυσό.
Το ίδιο διάστημα οι ΗΠΑ εγκατέστησαν στη Ρουμανία την πρώτη επίγεια πυραυλική συστοιχία «αντιπυραυλικής προστασίας», η οποία θα συνοδευτεί από μια άλλη στην Πολωνία, αποτελούμενη από πυραύλους Aegis, που ήδη έχουν τοποθετηθεί σε 4 πολεμικά πλοία των ΗΠΑ στη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα. Είναι η λεγόμενη «ασπίδα» ο ρόλος της οποίας είναι στην πραγματικότητα επιθετικός: αν κατάφερναν να την ολοκληρώσουν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, θα κρατούσαν τη Ρωσία υπό τη διαρκή απειλή ενός πυρηνικού first strike (σ.μ. πρώτου χτυπήματος), βασιζόμενοι στη δυνατότητα της «ασπίδας» να εξουδετερώσει τον αντίπαλο.
Επιπλέον, το σύστημα κάθετης εκτόξευσης Mk 41 της Λόκχιντ Μάρτιν, που υπάρχει στα πλοία και τις βάσεις της Ρουμανίας, είναι σε θέση να εκτοξεύσει, σύμφωνα με τις ειδικές τεχνικές οδηγίες της κατασκευάστριας εταιρείας, «πυραύλους για κάθε αποστολή», συμπεριλαμβανομένων εκείνων «ενάντια σε επίγειους στόχους με πυραύλους cruise τύπου Τομαχόουκ», ικανούς να φέρουν και πυρηνικές κεφαλές.
Η Μόσχα προειδοποίησε πως αυτές οι συστοιχίες, όντας σε θέση να εκτοξεύουν και πυρηνικούς πυραύλους, αποτελούν απειλή για τη Συμφωνία Inf.
Tι κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση για όλα αυτά; Ενώ διατυμπανίζει τη δέσμευσή της για πυρηνικό αφοπλισμό, προωθεί στους πολιτικούς της κύκλους αυτό που η εφημερίδα New York Times χαρακτηρίζει «μια ιδέα αδιανόητη πριν: ένα πρόγραμμα ευρωπαϊκών πυρηνικών εξοπλισμών». Σύμφωνα με το σχέδιο αυτό, το γαλλικό πυρηνικό οπλοστάσιο θα «επαναπρογραμματιστεί για να προστατέψει την υπόλοιπη Ευρώπη, και θα τεθεί υπό κοινή ευρωπαϊκή διοίκηση», με χρηματοδότηση από έναν κοινό πόρο. Αυτό θα γίνει «εάν η Ευρώπη δεν θα μπορεί πλέον να στηριχτεί στην αμερικανική υποστήριξη». Με άλλα λόγια: αν ο Τραμπ, συνεννοούμενος με τον Πούτιν, δεν παρατάξει πλέον τις Β61-12 στην Ευρώπη, θα αναλάβει η Ε.Ε. να προχωρήσει σε πολεμική αντιπαράθεση με τη Ρωσία.
[1] «Russia Has Deployed Missile Barred by Treaty, U.S. General Tells Lawmakers», Michael Gordon, εφημερίδα New York Times, 9 ΜΑΡΤΊΟΥ, 2017.
