Μια τεράστια σε έκταση και βάθος «μηχανή» και «μηχανική» έχει τεθεί σε κίνηση για να φέρει αποτελέσματα προς όφελος των δυνάμεων του κεφαλαίου, και της τάξης που αυτές θέλουν να επιβάλουν. Η διαρκής και συνεχιζόμενη κατάσταση έκτακτης ανάγκης, προθάλαμος για την εγκαθίδρυση μιας δικτατορίας νέου τύπου, είναι η πολιτική πρόταση και το σχέδιο των ελίτ για να συγκαλύψουν και να αντιμετωπίσουν μια βαθιά και πολυοργανική κρίση του συστήματος, και για να απαντήσουν στην τεράστια κρίση αναξιοπιστίας τους. Κτίζεται έτσι ένα νέο καθεστώς, ένα νέο αντιδραστικό εποικοδόμημα, με εχθρούς αυτή την φορά τους ανεμβολίαστους, τους ακάθαρτους «αρνητές». Εργαλεία: ο φόβος και ο τρόμος που συστηματικά καλλιεργείται, ο άγριος οικονομικός εξαναγκασμός, η υποχρεωτικότητα, το πράσινο πάσο, ο διχασμός και το μίσος προς τον άλλο. Βιτρίνα: η επίσημη Επιστήμη, και ιδιαίτερα η ιατρική και τα ιερατεία που είναι πλήρως εξαρτημένα από το ιατρικοφαρμακευτικό σύμπλεγμα.
Αυτή η τεχνοεπιστήμη, αμαρτωλή και ένοχη για πολλά, τώρα προσυπογράφει όλες τις αποφάσεις πολυεθνικών μεγαθηρίων και κυβερνήσεων. Ο λόγος που παράγει προσδίδει τη χροιά της «υγειονομικής» δικτατορίας στη νέα μηχανική των σύγχρονων απαρτχάιντ σε ολόκληρο τον κόσμο. Μόνο που η νέα πίστα της εκτροπής και κατάργησης όλων των δικαιωμάτων θα πλήξει ολόκληρες τις κοινωνίες, θα εφαρμοστεί σε μεγάλους πληθυσμούς. Όλα αυτά μαζί είναι το πλαίσιο του σήμερα. Είναι η Νέα Τάξη Πραγμάτων της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Είναι η μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης, με πλήρη καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Είναι η νέα δικτατορία των «υγιών ελίτ» επί της κοινωνίας, που απλά πρέπει να συμμορφώνεται.
Δεν βλέπουν, δεν καταλαβαίνουν, ή κάτι άλλο συμβαίνει;
Είναι εντυπωσιακό πώς, ενώ αυτό συντελείται, πολιτικός κόσμος, συνδικάτα και σύλλογοι, επιστήμονες και διανοούμενοι, κάνουν ότι δεν βλέπουν και δεν καταλαβαίνουν τι γίνεται και γιατί γίνεται. Πρόκειται για τη σύσταση ενός νέου ηγεμονικού (αλλά ασταθούς) μπλοκ πολιτικών και επαγγελματικών δυνάμεων, οι οποίες προπαγανδίζουν ως αναγκαίο και αναπόφευκτο ό,τι έχει οργανωθεί και υλοποιείται με πρόσχημα την πανδημία από τις σύγχρονες ελίτ. Η υγεία και η κλιματική κρίση αποτελούν το καλύτερο υπόστρωμα για να καθυποταχθεί η ανθρωπότητα στις απαιτήσεις τους. Η νέα μορφή ειδικού καθεστώτος ανοίγει διάπλατα τον δρόμο σε έναν μεγάλο μετασχηματισμό, αντιδραστικό, οπισθοδρομικό, πραγματικά ανορθολογικό: διότι σπέρνει την καταστροφή, δεν επιλύει κανένα από τα βασικά προβλήματα, ανατρέπει όλες τις μέχρι σήμερα κατακτήσεις στη δημόσια υγεία, και καταργεί τη δημοκρατία, τον δημόσιο χώρο και την πολιτική δράση των υποτελών τάξεων.
Μπροστά στα μάτια μας συντελείται μια τεράστια ενσωμάτωση της Αριστεράς (ό,τι έχει απομείνει), ριζοσπαστικών χώρων, μέχρι και αντιεξουσιαστών, στο πρόγραμμα της αντιμετώπισης της πανδημίας και της αδιαφορίας απέναντι στο τι οικοδομείται σήμερα. Αυτοί βέβαια δεν θα σώσουν τις κοινωνίες από τις πανδημίες και τις οικολογικές καταστροφές. Και σίγουρα δεν θα εξαλείψουν τον «ιό της αντίστασης», την ανάγκη των κοινωνικοποιημένων ανθρώπων για ελευθερία και δημοκρατία.
Ας μην περιμένουμε «δώρα» από την Επιστήμη ή τον Θεό
Η ματιά, λοιπόν, στο αύριο σημαίνει και προϋποθέτει μια νέα συνείδηση, που έχει στο επίκεντρο την αντίσταση σε όλη αυτήν την επιχείρηση-χούντα που στήνεται, τη διεκδίκηση της ελευθερίας και της δημοκρατίας, και φυσικά ενός άλλου πλαισίου κοινωνικών σχέσεων – το οποίο δεν θα εμφορείται από το κέρδος και υπερκέρδος με κάθε τρόπο. Η ματιά στο αύριο δεν περιμένει ένα θαύμα ή ένα δώρο της Επιστήμης ή του Θεού. Είναι κυρίως πολιτικό ζήτημα: ποτέ η υγεία δεν ήταν αποτέλεσμα «δώρων» ή σκέτων επιστημονικών ανακαλύψεων. Η υγεία ήταν ένα πεδίο αγώνων και κινητοποιήσεων, απαιτήσεων και κατακτήσεων, που χωρίς αυτές θα είχαμε μείνει στα πλαίσια του 18ου αιώνα. Τίποτα και ποτέ δεν χαρίστηκε στην κοινωνία από τους σύγχρονους «θεούς». Όλα κατακτήθηκαν ενάντιά τους και με μεγάλους αγώνες.
Είναι μικροπρεπές να θεωρεί η ανθρωπότητα ότι πρέπει να περιμένει ένα θαύμα, μια ένεση, ένα σκεύασμα για να σωθεί, αντί να παλέψει για συνθήκες ζωής, εργασίας, εκπαίδευσης, πολιτισμού που πραγματικά να προάγουν τον άνθρωπο, την κοινωνία και τη σχέση τους με την φύση. Καμία ένεση ή χάπι δεν μπορούν να οδηγήσουν ως δια μαγείας προς τα εκεί. Και όταν μιλάμε για σύγχρονο σκοταδισμό και ανορθολογισμό του γερασμένου συστήματος που κυριαρχεί, θα τονίσουμε ότι υπάρχει και μια επιστημονική μειοψηφία που αποδεικνύει ότι οι ασθένειες και οι πανδημίες νικιούνται κυρίως από τη γενική βελτίωση των όρων ζωής – όχι απλά από κάποια επιστημονική ανακάλυψη. Πολλώ δε μάλλον όχι από μια εργαλειοποιημένη καμπάνια δυτικού τύπου, αντιμετώπισης των πληθυσμών ως καταναλωτικών υποστρωμάτων για σκευάσματα που εκπονούνται από εταιρείες οι οποίες μάλλον έχουν συμφέρον από τη διαιώνιση του προβλήματος πανδημία. Όπως ακριβώς άλλοι κλάδοι της επιχειρηματικότητας ονοματίζουν μια οικολογική κρίση, μόνο και μόνο για να ανοίξουν το δρόμο στην «πράσινη οικονομία».
Ανθρωποποίηση ή εξανδραποδισμός
Το ζήτημα που έχει τεθεί πολλαπλά στην ημερήσια διάταξη είναι: ανθρωποποίηση του ανθρώπου (από τις εκτροπές που επιβάλλει ο καπιταλισμός, διαδίδοντας και αναπαράγοντας την πλήρη εξατομίκευση και παράλληλα φυλάκιση του ατόμου σε νόρμες και περιορισμούς), ή εξανδραποδισμός του ανθρώπου υποταγμένου σε ένα σύστημα που παράγει μιζέρια, αλλοτρίωση, καταστροφή σε μαζική κλίμακα; Ο υποβιβασμός του ανθρώπου σε ζητιάνο μιας ελεημοσύνης σωτηρίας υπό συνθήκες δικτατορίας και ανελευθερίας είναι ένας από τους σύγχρονους όρους εξανδραποδισμού του.
Η αντίσταση στη Νέα Τάξη Πραγμάτων του σήμερα είναι ο βασικός όρος για να δούμε ένα αύριο διαφορετικό από αυτό που προετοιμάζουν. Γενικολογία μπροστά στον θάνατο και στον φόβο του θανάτου; Όχι, και αντίθετα. Για να σταματήσει ο θάνατος και η καταστροφή χρειάζεται πρώτα απ’ όλα να επιστρατευτούν απλά μέτρα προστασίας της υγείας (που δεν παίρνονται). Χρειάζεται να μην διαλυθεί, να μην ιδιωτικοποιηθεί πλήρως η υγεία. Χρειάζεται να μην συνεχιστεί η εργαλειοποίηση των προγραμμάτων εμβολιασμού με τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των πάντων για να εκπληρωθούν τα συμβόλαια που έχουν συνάψει πολυεθνικές με κυβερνήσεις. Επειδή, πέρα από την προστασία που προσφέρουν (κι αυτό με ρυθμό εξασθένισης 4-6 μήνες), πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι το παραγωγικό πρόγραμμα π.χ. της Pfizer ή της Moderna έχει καθοριστεί για 2-3 χρόνια, και τα σκευάσματα οφείλουν να «πραγματοποιηθούν» σαν εμπορεύματα – δηλαδή να παραγγελθούν και να καταναλωθούν. Ήγουν, θα ζούμε υπό την πανδημία και εν συνεχεία υπό τις πανδημίες διότι αυτό αποφέρει τρελά κέρδη στο εν λόγω σύμπλεγμα.
«Πρώτα να επιβιώσουμε και μετά βλέπουμε»;
Η απόλυση χιλιάδων υγειονομικών, τώρα, αυτές τις μέρες (με επικείμενη την επέκταση της ίδιας «λύσης» σε πλείστους άλλους χώρους) και το αναγκαστικό σπρώξιμο των «μιαρών» εκτός δημόσιου συστήματος υγείας (άρα ή να πεθάνουν ή να πάνε στο ιδιωτικό σκέλος), αλλά και εκτός κάθε άλλου δημόσιου χώρου ή δραστηριότητας, οικοδομεί μια κατάσταση άσχετη με την υγεία. Πόσο μάλλον όταν παραδέχονται πως και οι εμβολιασμένοι κολλούν και μεταδίδουν τον ιό. Ο παραλογισμός, το ψέμα και η υποκρισία στο τετράγωνο, για όσους πιστούς νομίζουν ότι έτσι σώζονται από τον ιό (τους ιούς αύριο), ή τις οικολογικές καταστροφές, ή τη γεωπολιτική σκακιέρα (στην οποία έχουν υπεισέλθει και τα εμβόλια) και άλλα δεινά του παγκοσμιοποιημένου κόσμου. Η παρότρυνση «εμβολιαστείτε γιατί χανόμαστε» (παράφραση άλλης έκφρασης…) ακούγεται παράφωνη – ιδιαίτερα όταν όσοι το φωνάζουν στεντόρεια δεν βλέπουν την καμήλα που καταπίνουν: το δυστοπικό διαρκές παρόν στο οποίο μας καταδικάζει το πιο σκοτεινό, το πιο ανορθολογικό, το πιο καταστροφικό πλέον σύστημα. Ένα σύστημα που απλώς απαγορεύει το μέλλον, την ελπίδα για μια πραγματική κοινωνία και πολιτεία ελεύθερων και μη αλλοτριωμένων ανθρώπων.
Η παραίτηση από την αντίσταση, την ελπίδα, τον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο, η ανοικτή συνθηκολόγηση με τη νέα δικτατορία που κτίζεται, όλα αυτά να ονομάζονται υπεύθυνη στάση για τη ζωή (με το χιλιοειπωμένο «πρώτα να επιβιώσουμε και μετά να δούμε όλα τα άλλα») είναι μια πραγματικότητα, και προσωρινή επιτυχία του συστήματος. Αναλογιστείτε όμως: πού θα βρισκόμασταν αν φέρονταν και σκέπτονταν έτσι όλοι όσοι αντιστάθηκαν και εξεγέρθηκαν απέναντι σε τυραννίες και ολόκληρα συστήματα εκμετάλλευσης; Πού θα βρισκόμασταν αν έθεταν ως πρώτιστο το «να επιβιώσουμε πρώτα και ύστερα βλέπουμε»; Να προασπίσουμε την υγεία και τη ζωή κατανοώντας ποιος είναι ο πιο νοσογόνος παράγοντας σήμερα στην ανθρωπότητα, και πού μας οδηγεί!
