Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός
Μπάρμπαρα
Θυμήσου Μπάρμπαρα
Έβρεχε αδιάκοπα στη Βρέστη κείνη τη μέρα
Και συ βάδιζες γελαστή
Κατάκοπη, μαγεμένη γεμάτη ιδρώτα
Μέσα στη βροχή
Θυμήσου Μπάρμπαρα
Έβρεχε αδιάκοπα στη Βρέστη.
……..
Μη ξεχνάς
Κάποιος σε μια ξώπορτα στεκότανε
Και φώναξε τ’ όνομά σου
Μπάρμπαρα
Και συ έτρεξες κοντά του μες στη βροχή
Ιδρωμένη, μαγεμένη κατάκοπη
Και ρίχτηκες στην αγκαλιά του
Θυμήσου το Μπάρμπαρα
Και δεν με νοιάζει αν σου μιλάω έτσι
Λέω πάντα εσύ, σ’ όλους π’ αγαπώ
Έστω κι’ αν τους έχω δει μόνο μια φορά
Λέω εσύ σ’ αυτούς π’ αγαπιούνται
Κι’ ας μην τους ξέρω
Θυμήσου Μπάρμπαρα
Μη ξεχνάς
Αυτή την ήσυχη κι’ ευτυχισμένη βροχή
Στο ευτυχισμένο σου πρόσωπο
Στην ευτυχισμένη πολιτεία
Αυτή τη βροχή πάνω στη θάλασσα
Πάνω στο λιμάνι
Πάνω στο πλοίο τ’ Ουεσάν
Ω! Μπάρμπαρα
Τι αθλιότητα ο πόλεμος
Τι νάχεις γίνει τώρα
Κάτω απ’ αυτή τη σιδερένια βροχή
Τη ματωμένη φωτιά του σίδερου
Κι’ εκείνος που θα σε κρατούσε μέσα στα
μπράτσα του
Ερωτικά
Σκοτώθηκε ή ακόμα ζη
Ω! Μπάρμπαρα
Βρέχει αδιάκοπα στη Βρέστη
Όπως έβρεχε πρώτα
Μα δεν είναι το ίδιο, όλα καταστράφηκαν
Είναι μια θλιβερή, φρικιαστική βροχή πένθους
Δεν είναι ούτε καταιγίδα
Από ματωμένα σίδερα
Μόνο σύννεφα
Που χάνονται σαν τα σκυλιά
Σκυλιά που παρασέρνονται
Στο ρεύμα του νερού της Βρέστης
Και μακρυά σαπίζουν
Μακρυά πολύ μακρυά στη Βρέστη
Που δε μένει τίποτα.
Μετάφραση: Φαίδρα-Ζαμπαθά Παγουλάτου
