Μπαλάντα: Ο χρόνος κυλάει ασταμάτητα
Η λευκή ανταύγεια επιστρέφει στους Δυτικούς Λόφους,
το άνθος του ίασπι πετά ψηλά μες στο διάστημα,
πότε θα δοθεί ένα τέλος στο παρελθόν και το παρόν;
Χιλιάδες χρόνια στροβιλίζονται μακριά μέσα στον άνεμο,
η άμμος της θάλασσας γίνεται πέτρα,
ψαριών φυσαλίδες στη γέφυρα του Τσιν,
τα ουράνια φώτα πλέουν μακριά, πολύ μακριά,
στύλοι από μπρούντζο λιώνουν μες στα χρόνια.
Τραγούδι μικρό και τραγούδι μεγάλο
Τα μεγάλα τραγούδια φθείρανε το κολάρο της φορεσιάς μου,
τα μικρά τραγούδια μάδησαν τ’ασπρισμένα μου μαλλιά.
Πουθενά δεν φαίνεται ο βασιλιάς του Τσιν,
έτσι, μέρα και νύχτα ο πυρετός με τρώει.
Όταν διψώ, πίνω κρασί από ’να κανάτι,
όταν πεινώ, μαζεύω στάχυα ρυζιού από την κορυφή του χαντακιού.
Περίλυπος και μόνος βλέπω τον Μάη να με προσπερνά
και ξάφνου χίλιες λεύγες πρασινίζουν.
Ψηλά, πολύ ψηλά σβήνουν μες στον αέρα οι νυχτωμένες κορυφές,
το λαμπερό φεγγάρι βυθίζεται στη ρίζα των βράχων,
περιπλανιέμαι ψάχνοντας στις πέτρες,
μα το φεγγάρι είναι πέρα απ’ αυτούς τους πυργωμένους βράχους.
Αφού να τρέξω δεν μπορώ μαζί με το φεγγάρι,
ασπρίζουν τα μαλλιά μου πριν τελειώσω το τραγούδι μου.
Απολαύσεις στα νότια του Γιανγκ Τσε
Πράσινη ομίχλη πάνω από το ποτάμι,
κύματα παγωμένα υψώνονται στον ουρανό,
βράχοι πάνω σε βράχους,
σκισμένες κόκκινες πέτρες.
Άνεμος πάνω στο νερό, σύννεφα στην ακτή,
αρχαία μπαμπού.
Απ’ τη σκοτεινιασμένη όχθη το βιαστικό πανί
μοιάζει μόνο μ’ένα κομμάτι ύφασμα.
Έχουμε χίλια ψάρι,
εκατό βαρέλια κρασί.
Ξαπλωμένοι ανάμεσα στα βαρέλια
βλέπουμε τους πράσινους λόφους του νότου.
Λόγια του Βου, μπαλάντες του Γιουέ,
ποτέ δεν σταματούν τα τραγούδια μας.
Πάνω από τον Ποταμό κολλημένος
ένας ψυχρός νεφρίτης
στρογγυλός σαν μπάλα.
Πάνω στο θέμα του: «Ονειρευόμουν πως είχα γυρίσει στο σπίτι»
Πίσω στο Τσανγκ Αν μια νύχτα με βροχή κι αέρα
ένας σπουδαστής που ονειρεύεται το Τσανγ Κου
γελώντας ανέμελα στο σαλόνι,
κόβοντας βασιλικό χορτάρι στο φαράγγι με τον αδελφό μου,
η οικογένειά μου με χαρά με καλωσόρισε,
σ’ εμένα υπολογίζουν για να γεμίσουν το στομάχι τους.
Αδύναμη και μελαγχολική είναι τώρα βαθιά η καρδιά μου.
Μια λάμπα τρεμοσβήνει στο μάτι ενός ψαριού.
Μετάφραση: Αναστάσης Βιστωνίτης
