Ο Δρόμος και η αρετή του
1
Ο δρόμος που περπατούμε
δεν είναι ο αιώνιος Δρόμος.
Τ’όνομα που μ’αυτό τον ονομάζουν
το αιώνιον Όνομα δεν είναι.
Ο ουρανός και η γη το ανώνυμο έχουν
καταγωγή. Το επώνυμο, μητέρα
των πλασμάτων είναι όλων.
Η αιώνια έλλειψη επιθυμίας αποκαλύπτει
την ουσία. Η αιώνια επιθυμία αποκαλύπτει
το σύνορο. Οι δυo μορφές τούτες
έχουν, κάτω από δυo ονόματα, την ίδιαν
αρχή, το Ένα. Και τούτο το δυό ένα
μυστήριον είναι. Των μυστηρίων
μυστήριο. Κάθε θαύματος πύλη.
2
Όταν καθένας τ’όμορφον όμορφο βλέπει,
έρχεται το άσκημο. Όταν καθένας
το καλό για καλό έχει, καταφτάνει
το κακό. Αυτό που υπάρχει κι ό,τι δεν υπάρχει
παντρεύονται. Το εύκολο, το δύσκολο, το ένα
τελειοποιεί τ’άλλο. Το κοντό, το μακρύ, το ένα
δαχτυλοδειχτεί τ’άλλο. Χαμηλό
και ψηλό αλληλοπροσκυνούνται. Ήχος
και φωνή εναρμονίζονται. Το πίσω
και το μπρος συνακολουθούνται.
Ο Σοφός κυβερνά με την απραξία.
Με την αμιλισιά διδάσκει.
Τίποτα δεν αρνιέται στο πλήθος των όντων
μα τα τρέφει χωρίς να τα υποτάσσει.
Κάνει το χρέος του και δεν επαίρεται για τούτο.
Την αξία του δίχως να προβάλλει κάνει τη δουλειά του.
Κι όπως την αξία του δεν προβάλλει
κανείς δε θα μπορούσε να τον ταπεινώσει.
12
Τα πέντε χρώματα τυφλώνουν το μάτι.
Οι πέντε φθόγγοι την ακοή κουφαίνουν.
Οι πέντε γεύσεις χαλούνε τη γλώσσα.
Κυνήγια και τρεχάματα ζαλίζουν.
Αγαθά επιζητημένα βλαβερά ’ναι.
Για τούτο κι ο Σοφός στην κοιλιά του
μόνο εντρυφά και στο μάτι του όχι,
προτιμώντας από το έξω το μέσα.
47
Χωρίς να περάσω την πόρτα γνωρίζω τον κόσμο.
Χωρίς ν’ανοίξω παράθυρο το δρόμο τ’ουρανού ανακαλύπτω.
Αυτός που έξω βγαίνει, όσο ξεμακραίνει,
τόσο λιγώτερα γνωρίζει.
Έτσι, ο Σοφός, χωρίς να περπατά, μπροστά πηγαίνει.
Χωρίς να βλέπει ονόματα δίνει.
Χωρίς να κινείται πετυχαίνει.
Μετάφραση: Άρης Δικταίος
