Ο Ιμπραήμ και ο Κιουταχής
(Ιστορικό)
Ο Ιμπραΐμης κινησε να πάει στο Μεσολόγγι,
έστησε τα τσαντήρια του αγνάντια από το κάστρο,
τον Κιουταχή εκάλεσε δια να συνομιλήσουν•
«Κακά σε λένε, Κιουταχή, πως είσαι πολεμάρχης,
τόσος καιρός εδιάβηκε που’σαι στο Μισολόγγι,
και ακόμη δεν επάτησες τα κάστρα των ραγιάδων.
Σκόνη και στάχτη έπρεπε να’ναι το Μισολόγγι
και λύκοι να φωλιάζουνε στον έρημο τον τόπον,
αν ήμουν με τσ’ Αράπηδες τόσον καιρό φερμένος.
Ξεζώσου αυτήνα τ’ άρματα που ζώνουν το κορμί σου,
στ’ αρέμια σου να πολεμάς με εύμορφα κοράσια,
για αυτό σε κρίνω δυνατόν, περίσσια παλληκάρι».
Ο Κιουταχής εθύμωσε στα λόγια του Ιμπραΐμη.
«Δεν λόγιαζα την Αραπιά ένας ντελής να ορίζει,
έλα μ’ εμέ και ακλούθα με στην διάβα που πηγαίνω».
Και επήγαν ξέμακρα από εκεί σε εξορία μεγάλη•
ήτονε ράχες και βουνά, και βράχοι και λαγκάδια,
Και ήταν μνήματ’ άπειρα στες ράχες, στο λαγκάδι.
«Εδώ τα παλληκάρια μου τα θάψαν οι συντρόφοι,
τα ’λυωσε των Ελλήνωνε το βροντερό τουφέκι,
και τώρα αν ξεσκέπαζαν του τάφου τους την πλάκα,
και εζώνουνταν τα έρημα σπαθιά τα ξακουσμένα,
εσένα και την Αραπιά δια μια στιγμή αφανίζαν.
Ούτε αυτά τα φράγκικα τύμπανα και οι φλογέρες
μπορούν να προξενήσουνε φόβο στους πολεμάρχους.
Μ’ αίμα, άκουσ’ με, δεν παίρνεται ποτέ το Μισολόγγι,
αν τούτοι οπού κείτουνται στο μνήμα πλαγιασμένοι
εφέτος δεν το πήρανε στη φοβερή εκστρατεία.
Σ’ αυτά τα τείχη που θωρείς τα πολυρημασμένα,
ευρίσκεται της Ρούμελης ο διαλεκτός αθέρας.
Μακρής, Τζαβέλας, Βέικος, Μπότσαρης και Στουρνάρης,
εδώ ’ταν ο Νικηταράς το φοβερό λιοντάρι,
που τόση εθέρισε Τουρκιά στης Κλένιας την πεδιάδα.
Μερόνυχτο να πολεμούν, χαίρονται, πεθυμούνε,
βόλια και τόπια και σπαθιά παιγνίδι τα λογιάζουν,
γύρνα γοργά στον τόπο σου, μην εύρεις το χαμόν σου,
Φράγκοι και Αράπηδες εδώ ποσώς δεν ωφελούνε».
Στο δειλινό Αρβανιτιά εσίμωσε στα κάστρα,
μπέσα για μπέσα εφώναξαν και επλήσιασαν τα τείχη•
-«Δέτε, μην ατιμήσετε το Αλβανό τουφέκι».
Εκείνοι αποκρίθηκαν ψηλά από τα τείχη.
-«Εμείς δεν εδειλιάσαμεν με σας να πολεμούμε
και θέλτε οι Φραγκαράπηδες τώρα να μας φοβίσουν;
Ταχιά το Αρβανίτικο τουφέκι θα βροντήσει
και θέλει μαυροφορεθούν στην Αραπιά οι μαννάδες,
κι οι πουτάνες της Φραγκιάς, θα κλάψουν τες πορνιές τους».
