Επιθαλάμια
1
Το φεγγάρι, το φεγγάρι,
το φεγγάρι της γιορτής,
το φεγγάρι πέταξε
μέσα στο περιβόλι μας
κ’ ετρεξε να βρει γωνιά
για να κάνει τη φωλιά του,
στο παρτέρι, στο παρτέρι,
στο παρτέρι με τα ρόδα.
Καλή τύχη, τύχη να’ χεις,
νύφη μας και νειόνυφη.
2
Δαχτυλίδι, δαχτυλίδι,
έπεσε απ’ τον ουρανό,
έπεσε απ’ τον ουρανό
ίσια στο χεράκι μου
και στο δαχτυλάκι μου.
Ψεύτικη έλεγα την πέτρα
μά’τανε γνήσιο διαμάντι.
Καλή τύχη, τύχη νά’χεις,
μικροπαντρεμένη μας.
3
Κρασί να γίνει η θάλασσα
κ’η βάρκα ένα ποτήρι.
Κερά, κεράσου μόνη σου
και πιες απ’ το ποτήρι,
και πιες απ’ το ποτήρι
κρασί που σου το δίνει ο Θεός.
Καλή τύχη, τύχη νά’χεις,
μικροπαντρεμένη μας.
Ράψτε γι’αυτήν
Ράψτε γι’αυτή, γι’ αυτήνα ράψτε που αγαπώ
καινούργιο πανωφόρι να ζεσταίνεται:
πάρτε τον ήλιον, ήλιο πάρτε για ύφασμα,
φόδρα, το φεγγαράκι φόδρα κόψετε,
βάτα, τα συννεφάκια βάτα βάλετε,
νήμα, της θάλασσας να κάν’ τε τον αφρό,
τ’ άστρα κουμπιά, κουμπιά τ’αστέρια θα γενούν,
και κάν’τε εμέ, κάνετε εμέ κουμπότρυπες.
Αγαπημένη
Αγαπημένη, αγαπημένη μου, στη μέση των χιονιών,
στην αγκαλιά, στην αγκαλιά μου γυμνή αν σ’ έσφιγγα, γυμνή,
σε καλοκαίρι, καλοκαίρι ο καιρός θ’άλλαζε, ο καιρός.
Τη θλίψη μου
Τη θλίψη μου, πώς να τη πω τη θλίψη μου στον ήλιο,
που του ήλιου η λάμψη θα χαθεί και θα σβηστεί το φως του;
Θα τήνε πω τη θλίψη μου στο νέο το φεγγαράκι,
που κι αν θλιβεί κι άνε χαθεί, γεννιέται κάθε μήνα.
Μετάφραση: Άρης Δικταίος
