Ανθολόγος ο Λουκάς Αξελός
ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ (1910-1985)
Νέα περί του θανάτου του Ισπανού ποιητού
Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα στις 19 Αυγούστου του
1936 μέσα στο χαντάκι του Καμίνο ντε λα Φουέντε
«… una acciόn vil y disgraciato».
η τέχνη κι’ η ποίηση δεν μας βοηθούν να ζήσουμε:
η τέχνη και η ποίησις μας βοηθούνε
να πεθάνουμε
περιφρόνησις απόλυτη
αρμόζει
σ’ όλους αυτούς τους θόρυβους
τις έρευνες
τα σχόλια επί σχολίων
που κάθε τόσο ξεφουρνίζουν
αργόσχολοι και ματαιόδοξοι γραφιάδες
γύρω από τις μυστηριώδικες κι’ αισχρές συνθήκες
της εκτελέσεως του κακορίζικου Λόρκα
υπό των φασιστών
μα επι τέλους! πια ο καθείς γνωρίζει
πως
από καιρό τώρα
– και προ παντός στα χρόνια τα δικά μας
τα σακάτικα – είθισται
να δολοφονούν
τους ποιητάς
Μαρσινέλ
τώρα τα περιστέρια είναι κοιμισμένα
κι’ ο ουραγάν μαίνεται
το τρελλό αναμάλλιασμα των δέντρων
ακολουθεί την ύποπτη σιωπή
μακρυά ηχούνε βροντές θόρυβοι κανόνια
κι’ εδώ η βροχή
ραβδίζει τα πάντα
οι φυλλωσιές ουρλιάζουν
τα δέντρα ορθώνονται να φύγουν
και μες στον αγριεμένο βάτο π’ άνοιξε
ίδια ξεστηθιασμένη γριά
η απότομη λάμψη της αστραπής
αποκαλύπτει
τους δυο σάπιους κορμούς δέντρων
που κείτονται στη λάσπη
– των δυο εραστών τα κορμιά –
με τα γυμνά κλαριά σα χέρια
να κουνούν
φάσκελα
ή κραυγές:
«μάθε να ζης!»;
στ’ απάγκιο
να το ψωμί πλάι η γαβάθα π’ αχνίζει
να το μαχαίρι
πάρε το μαχαίρι να κόψης ψωμί
πάρ’ το μαχαίρι
πάρ’ το μαχαίρι σου λέω εργάτη:
απόψε
να προσέξης απόψε!
τούτη η νύχτα δεν είν’ όμοια με τις άλλες.
Marcinelle, 1956
