Ελάχιστοι μας διαβάζουν
ελάχιστοι ξέρουν τη γλώσσα μας
μένουμε αδικαίωτοι κι αχειροκρότητοι
σ’ αυτή τη μακρινή γωνιά,
όμως αντισταθμίζει που γράφουμε ελληνικά.
Αστερέωτο παράθυρο
(Εμπνευσμένο από στίχους
του Aragon)
Μπορούν να το κτυπούν όσο θεν οι άνεμοι,
μπορούν να το τραντάζουν όσο θεν οι άνεμοι,
μπορούν να το ξερριζώσουν οι άνεμοι,
μα να το κλείσουν δε μπορούν!
Για την άμμο
(που στοιβάξαν μπροστά σ’ ένα γιαπί) Ι
Αφήστε τη να χαρή λιγάκι ακόμα με τα παιδιά,
αφήστε τη να της κτίσουν ακόμα ένα πύργο
να θυμάται τα χεράκια τους
όταν θα την έχετε αναμείξει με το τσιμέντο,
να θυμάται τα χεράκια τους
όταν θα την έχετε ενταφιάσει στις οικοδομές σας.
Κύπρος 1977-1978 ΙΙΙ
Έπειτα απ’ αυτές όλες τις φωτογραφίες
και τις αφίσες και τα συνθήματα
που γέμισαν τους τοίχους των σπιτιών και των μαγαζιών
και τους ηλεκτρικούς πασσάλους
νομίζω πως μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι πια!
Ποιητής προς Τούρκους εισβολείς
(που τον συνέλαβαν τον Πενταδάχτυλο)
Τίποτ’ απ’ όλα αυτά. Ήρθα απλώς να μαζέψω
κάτι στίχους που ξέχασα στο Μπογάζι,
ήρθα απλώς να μαζέψω
κάτι στίχους που ξέχασα στο Κυπαρισσόβουνο.
