Ο Ντόναλντ Τραμπ και η σύζυγός του βρέθηκαν θετικοί στον κορωνοϊό. Πρώτη είδηση σε όλα τα ΜΜΕ την Παρασκευή. Καραντίνα για 14 μέρες στον Λευκό Οίκο. Δεν ξέρουμε τι εξέλιξη μπορεί να έχουν αυτά τα κρούσματα, αλλά ούτε και τις επιπτώσεις τους εν μέσω προεκλογικής περιόδου.
Μετά τους Τζόνσον και Μπολσονάρο, ο Τραμπ είναι ακόμα ένας αρχηγός κράτους θύμα του κορωνοϊού. Η ειρωνεία είναι πως και οι τρεις, στον έναν ή τον άλλο βαθμό, είχαν φερθεί αλαζονικά στο θέμα του ιού, είχαν υποστηρίξει την περίφημη «ανοσία της αγέλης», είχαν αγνοήσει τις μάσκες επιδεικτικά ή και είχαν υποστηρίξει ακροδεξιούς κύκλους που ήταν ενάντια στα μέτρα πρόληψης.
Δεν έχουμε κανένα λόγο να εμπιστευόμαστε τα φιλτραρισμένα νέα για την πορεία της υγείας του κ. Τραμπ. Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ακόμα και πως μπορεί να είναι ένα κόλπο για να πάρουν άλλη εξέλιξη τα πράγματα. Να επηρεαστεί, για παράδειγμα, η εκλογική διαδικασία. Ή να γιάνει γρήγορα ο Τραμπ έχοντας δώσει μια μάχη που ίσως κάποιοι σύμβουλοι υπολογίζουν ότι θα τον ευνοήσει και στις εκλογές. Να διαφημιστούν ίσως θεραπείες και φάρμακα που τον βοήθησαν κ.λπ. Συνομωσιολογία; Μπορεί, μπορεί και όχι. Εκτός αν δεν υπάρχουν συνομωσίες στον θαυμαστό κόσμο μας…
Αλλά ας θεωρήσουμε πως λένε την αλήθεια. Στην περίπτωση αυτή, μια μικρή ειρωνεία είναι πως ενώ το επιτελείο Τραμπ εμφάνιζε τον Μπάιντεν ως γέρο και ανίκανο να κυβερνήσει, τώρα, έχουν τον πολύ… ντούρο Τραμπ να κινδυνεύει ακόμα και να τεθεί εκτός μάχης την πιο κρίσιμη στιγμή.
Ο Τραμπ, λοιπόν, υποθέτουμε ότι είναι θετικός. Ίσως μάλιστα νοσήσει και σοβαρά. Ένας ιός, αφού μπουρδούκλωσε όλο το παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό σύστημα, τώρα απειλεί τον πρόεδρο της μεγαλύτερης δύναμης στον πλανήτη. «Παρεμβαίνει» στην ταξική και πολιτική πάλη με έναν τρόπο που δεν θα μπορούσε να φανταστεί εύκολα κανείς πριν έναν χρόνο. Υπήρχαν τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας, αλλά σήμερα εκτυλίσσονται στην πραγματική ζωή.
Ο ιός φυσικά και κάνει διακρίσεις, αφού όσοι ζουν χειρότερα, συνωστίζονται και υστερούν σε συνθήκες υγιεινής, κινδυνεύουν περισσότερο. Αλλά δεν τον νοιάζει πολύ αν κτυπήσει κι έναν πρόεδρο (άλλωστε όλοι περαστικοί και αναλώσιμοι είμαστε…). Αλλά ένας ιός αλλάζει πολλά πράγματα. Έχει καταργήσει τον δημόσιο χώρο, έχει περιορίσει πολύ τους ανθρώπους και πλήττει μαζικά.
Μπολσονάρο, Τζόνσον και Τραμπ είχαν, όπως είπαμε, επιθετική στάση απέναντι στις απαιτήσεις για μέτρα και φροντίδα όλων των κοινωνικών ομάδων, και αυτές μπορεί να είναι οι «ειρωνείες» της ιστορίας. Αλλά δεν περιμένει κανείς από έναν ιό να αποδώσει δικαιοσύνη, να πάρει εκδίκηση, ούτε να αποκτήσει μεγαλύτερη κοινωνική ευαισθησία και να εξανθρωπιστεί το σύστημα. Αυτά είναι έργα ανθρώπινα. Μπορεί να τα πετύχει μόνο μια άλλη κοινωνική και πολιτική ατζέντα, με διαφορετικές ιεραρχήσεις και αξιολόγηση για την ανθρώπινη ζωή.
