Τη Δευτέρα ο ΣΥΡΙΖΑ αναμένεται να εκθέσει την πρότασή του για το θεσμικό πλαίσιο που διέπει τα ΜΜΕ.
Το αντικείμενο «καίει». Όχι μόνο όσον αφορά την οργιώδη διαπλοκή, που τώρα παίρνει νέες μορφές υπό το επιβαλλόμενο καθεστώς της επικυριαρχίας των δανειστών. Βοά εδώ και καιρό η αλλοίωση της πεμπτουσίας της ενημέρωσης, των χαρακτηριστικών της και του περιεχομένου της.
Το θέμα είναι άραγε ξεπερασμένο, με δεδομένη την απαξίωση που έχει καταγραφεί στις συνειδήσεις του κόσμου, όσον αφορά την αξιοπιστία και το κύρος των ΜΜΕ; Η πεποίθηση αυτή υποστηρίζεται επίσης από την ανάδυση των εναλλακτικών Kοινωνικών Mέσων Δικτύωσης, ως φορέων απευθείας παρέμβασης των πολιτών στην επικοινωνιακή σφαίρα.
Υποστηρίζουμε πως η εκτίμηση αυτή δεν αποδίδει την πραγματικότητα. Το προσδιοριστικό «μαζικά» στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, κι αναφερόμαστε κυρίως στις τηλεοπτικές οθόνες, είναι -ακόμη- καθοριστικό. Είναι ασύλληπτη η επικοινωνιακή «δύναμη πυρός», που διατηρούν τα μεγάλα κανάλια. Εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών, καθημερινά, ενημερώνονται από τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. Στις κοινωνικές έρευνες είναι συντριπτικά τα ποσοστά όσων δηλώνουν πως δεν εμπιστεύονται τα κυρίαρχα δίκτυα, ωστόσο οι δείκτες τηλεθέασης δεν υποχωρούν. Πώς ερμηνεύεται αυτή η αντίφαση; Οφείλεται στην εύκολη, εύπεπτη και παθητική κατανάλωση του τηλεοπτικού υποπροϊόντος; Πιθανόν, όμως τούτη η αδήριτη πραγματικότητα παράγει αποτελέσματα, πρέπει να αξιολογηθεί και να αντιμετωπιστεί.
Σταχυολογώντας τα «διαμάντια» της πρόσφατης αποκρουστικής «δημοσιογραφίας», είναι ολοφάνερο πως αυτός ο κατήφορος δεν έχει πάτο. Τι να διαλέξει κανείς; Το πλαστογραφημένο βίντεο για το βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Διαμαντόπουλο, που πιστοποιήθηκε ως… έγκυρο από το ΕΣΡ, τα «κινέζικα» για την πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού ή το προληπτικό επικοινωνιακό λιντσάρισμα των εκπαιδευτικών, ενόψει και μόνο του ενδεχομένου κήρυξης απεργίας;
Από τη χειραγώγηση έχουμε πια περάσει στην γκεμπελική προπαγάνδα και σε μία άλλη, «μαγική» τηλεοπτική πραγματικότητα, που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την ανθρωπιστική κρίση, με την τραγική καθημερινότητα της κοινωνίας. Το μιντιακό περιβάλλον προκύπτει τελικά τόσο ζοφερό, που αυτομάτως οδηγεί σε απόρριψη όποιον διατηρεί στοιχειώδη σχέση με την αλήθεια και τα γεγονότα. Τέτοια ήταν η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να απέχει από τις εκπομπές του Πρετεντέρη.
Πέρα, λοιπόν, από τις βαθιές θεσμικές τομές ανατροπής του φαύλου συστήματος διαπλοκής της ολιγαρχίας των ΜΜΕ, παραμένει ανοιχτό και δυσεπίλυτο το θέμα της επί της ουσίας παρέμβασης στο περιεχόμενο και στην ποιότητα της ενημέρωσης. Και μάλιστα με όρους μαζικούς, στοχεύοντας δηλαδή στα πλατιά λαϊκά ακροατήρια που σήμερα εξακολουθούν να τα μονοπωλούν και να τα αφιονίζουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ.
Ζόρικο πρόβλημα, που απαιτεί αφιέρωση, μελέτη και βήματα προσέγγισης σε ένα νέο εναλλακτικό πρότυπο.
