Να ισοπεδώνεται μια στενή λωρίδα γης, το συνηθίσαμε. Να δολοφονούνται μερικές εκατοντάδες άμαχοι κάθε μέρα, επίσης. Το ίδιο και να καταστρέφονται νοσοκομεία, να ανατινάζονται ασθενοφόρα ή να βομβαρδίζονται φούρνοι. Συνηθίσαμε μέχρι κι εκείνους τους μικρούς άσπρους σάκους, που χωράνε μόνο παιδικά σώματα. Και τη συνένοχη γελοιότητα της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας, κι αυτή τη συνηθίσαμε. Τους θανάτους από πείνα και αρρώστιες δεν χρειάστηκε να τους συνηθίσουμε, διότι κάνουν θραύση μεν, δεν τους βλέπουμε δε. Τώρα καλούμαστε όμως να συνηθίσουμε ένα νέο (για εμάς τουλάχιστον) και ανώτερο στάδιο του διαστροφικού και δολοφονικού ρατσισμού που χαρακτηρίζει το κατοχικό κράτος: το μακέλεμα ανθρώπων εξαντλημένων από την πείνα και τις αρρώστιες, που συγκεντρώνονται σε μια παραλία για να πάρουν, μετά από εβδομάδες εγκατάλειψης, μια βοήθεια ελάχιστη – ίσα να τηρούνται τα προσχήματα. Λοιπόν, 112 καταμετρημένοι νεκροί και πάνω από 700 τραυματίες είναι ο απολογισμός της προχθεσινής σφαγής στην παραλία της βόρειας Γάζας.
«Μα, γιατί μας κατηγορείτε; Τους περισσότερους δεν τους σκοτώσαμε εμείς! Κάποιοι τσαλαπατήθηκαν μεταξύ τους, κι άλλους τους πάτησαν τα φορτηγά που μετέφεραν την ανθρωπιστική βοήθεια», είπε γεμάτος αγαθοσύνη στους Δυτικούς δημοσιογράφους ο αξιότιμος εκπρόσωπος του ισραηλινού στρατού. (Παρένθεση: παραμένει μυστήριο, ποιανού ήταν τα φορτηγά με το αλεύρι που ποτίστηκε από το παλαιστινιακό αίμα. Ο ΟΗΕ λέει ότι δεν ανήκουν σε καμία υπηρεσία του. Σε ποιον ανήκουν τα φορτηγά που –εάν πιστέψουμε τον ισραηλινό στρατιωτικό εκπρόσωπο– έλιωσαν με τις ρόδες τους κάποιους εξαθλιωμένους;). Είπε κι άλλα ο αξιότιμος εκπρόσωπος: «Εμείς πυροβολούσαμε στον αέρα, για εκφοβισμό. Μόνο στο τέλος πυροβολήσαμε και απευθείας ορισμένους, διότι νιώσαμε ότι μας απειλούν». (Δεύτερη παρένθεση: μιλά πάντα για αμάχους. Με άνεση αναφέρει ότι τους πυροβόλησαν επειδή θεώρησαν ότι τους απειλούν. Οι εξαθλιωμένοι, οι πεινασμένοι, οι άρρωστοι – τους απειλούν!).
Ανακεφαλαίωση: Σκοτώνεις γυναικόπαιδα κατά δεκάδες χιλιάδες – είτε με πυραύλους είτε στερώντας την τροφή, το νερό και τα φάρμακα. Κι έπειτα με άνεση ρίχνεις το φταίξιμο του νιοστού μακελειού (που ήταν τόσο παρατραβηγμένο ώστε έπιασε κρίση βήχα μέχρι και τον Μπάιντεν – ίσως πάλι να έφταιγε κι εκείνο το παγωτό χωνάκι) στα θύματα, ή στους οδηγούς των φορτηγών. Μπορεί και το κάνει το Ισραήλ, γιατί έτσι έχει μάθει εδώ και δεκαετίες. Όπως οι υπουργοί μας, έχει κι αυτό, ως ολόκληρο κράτος όμως, το «ακαταδίωκτο». Δεν πά’ να εξέδωσε κοτζάμ Διεθνές Δικαστήριο «ασφαλιστικά μέτρα», έστω και μεσοβέζικα, που υποτίθεται υποχρεώνουν το Ισραήλ «να συμμορφωθεί πλήρως με τις υποχρεώσεις του βάσει της Σύμβασης για τη Γενοκτονία και με το εν λόγω Διάταγμα, μεταξύ άλλων με τη διασφάλιση της ασφάλειας και της προστασίας των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας»; Το κατοχικό κράτος έχει ειδικό καλάθι όπου πετάει τέτοια παλιόχαρτα. Κι αν κανείς του κάνει παρατήρηση, έχει έτοιμη και την απάντηση: «Είστε αντισημίτες». Παρεμπιπτόντως, το Διεθνές Δικαστήριο με νέα του απόφαση επαναλαμβάνει ότι «απαιτείται η άμεση και αποτελεσματική εφαρμογή των προσωρινών μέτρων που υπέδειξε το Δικαστήριο στο διάταγμά του της 26ης Ιανουαρίου 2024, τα οποία ισχύουν σε ολόκληρη τη Λωρίδα της Γάζας». Έλα μωρέ, υπερβολές…
