Ξοδεύτηκαν εβδομάδες σε διαπραγματεύσεις (εδώ κι ένα μήνα η Χαμάς πρότεινε μια εκεχειρία με αυτούς ακριβώς τους όρους που τελικά συμφωνήθηκαν). Έπεσαν την τελευταία στιγμή και πολλές ακόμη δολοφονικές ομοβροντίες του κατοχικού στρατού επί της Γάζας. Αλλά επιτέλους ξεκίνησε χθες το πρωί η εκεχειρία. Μια προσωρινή κατάπαυση του πυρός, αρχικής διάρκειας 4 ημερών που μπορεί να παραταθεί, συνοδευόμενη από ανταλλαγή ομήρων και φυλακισμένων, η οποία φαινόταν απίθανη μέχρι πριν λίγες μέρες. Διότι ο Νετανιάχου κι όλο το εγκληματικό επιτελείο που κυβερνά το Ισραήλ διαβεβαίωναν ότι δεν θα δοθεί η παραμικρή ανάσα στα «ανθρωπόμορφα ζώα» ώσπου να εξαλειφθεί πλήρως η Χαμάς και να τεθεί υπό έλεγχο όλη η Λωρίδα. Αυτές ακριβώς οι δηλώσεις είναι που εξηγούν τις καθυστερήσεις, τις παλινδρομήσεις, και τελικά την τελευταία 24ωρη αναβολή έναρξης της εκεχειρίας.
Επειδή, ναι, η εκεχειρία είναι μια προσωρινή έστω νίκη της αδούλωτης Παλαιστίνης, που πληρώθηκε πολύ ακριβά, και έτσι αποσπάστηκε από τον εχθρό. Είναι μια νίκη και των εκατομμυρίων που κινητοποιούνται σε όλο τον κόσμο ενάντια στο κατοχικό έγκλημα, αναγκάζοντας τις Δυτικές κυβερνήσεις να ξανασκεφτούν την άνευ όρων υποστήριξή τους στο κράτος-απαρτχάιντ. Ακριβώς έτσι, σαν νίκη του παλαιστινιακού κουράγιου, βιώνεται η εκεχειρία και από την κατοχική πλευρά, όπως έδειξε η δυστοκία εντός της κυβέρνησης Νετανιάχου μέχρι να την αποδεχθεί υπό την πίεση της προϊούσας διεθνούς απομόνωσής της. Έτσι εξηγούνται και οι «συνοδευτικές» της συμφωνίας δηλώσεις της ισραηλινής ηγεσίας –δηλώσεις για εσωτερική κατανάλωση– ότι το μακελειό οσονούπω θα συνεχιστεί. Τελικά, τι μηνύματα στέλνει η συμφωνία εκεχειρίας μεταξύ του κατοχικού κράτους και της Αντίστασης;
Η σημασία της προσωρινής κατάπαυσης του πυρός
Το βασικό μήνυμα είναι ότι κάμφθηκε η ισραηλινή ηγεσία, που ορκιζόταν ότι «δεν θα ενδώσει ποτέ» σε οποιασδήποτε μορφής και διάρκειας κατάπαυση του πυρός, ούτε σε ανταλλαγή Ισραηλινών ομήρων (τους οποίους, έλεγε, θα απελευθέρωνε όλους μαζί δια των όπλων) με Παλαιστίνιους πολιτικούς κρατούμενους. Και κάμφθηκε για δύο λόγους: Πρώτον, επειδή επί του πεδίου, μετά από ενάμιση μήνα επιχειρήσεων ενός από τους ισχυρότερους και πιο εξελιγμένους στρατούς του κόσμου, που επιπλέον ενισχύεται με κάθε τρόπο από τις ΗΠΑ και άλλους, κι αφού έπεσαν περισσότερες βόμβες και πύραυλοι σε μια κουτσουλιά γης απ’ ό,τι σε όλο το Αφγανιστάν για μια δεκαετία… οι στρατιωτικοί και πολιτικοί στόχοι του Ισραήλ (θανάσιμο πλήγμα στη Χαμάς και κάμψη του παλαιστινιακού φρονήματος) δεν έχουν επιτευχθεί.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι, παρά τη συντριπτική υπεροπλία που διαθέτουν και στον επικοινωνιακό πόλεμο, η βρώμικη ισραηλινή προπαγάνδα και το εξίσου αισχρό Δυτικό αφήγημα (τρομοκράτες όσοι αντιστέκονται, ισραηλινό «δικαίωμα στην αυτοάμυνα», πόλεμος πολιτισμών κ.ο.κ.) γρήγορα έχασαν το αρχικό πλεονέκτημα και πλέον έχουν αποδομηθεί εντελώς. Επίσης πολλές Δυτικές κυβερνήσεις, που αρχικά χειροκροτούσαν τη διαφαινόμενη από νωρίς επιχείρηση γενοκτονίας, σταδιακά υποχρεώθηκαν –και λόγω του πολιτικού κόστους των μαζικών διαμαρτυριών– να «εξισορροπήσουν» τη στάση τους, και άρχισαν να ασκούν πιέσεις στο Ισραήλ κάπως να συμμαζευτεί. Το ίδιο συνέβη με τον ΟΗΕ και άλλους διεθνείς οργανισμούς που, μετά την αρχική αφωνία, καταδικάζουν όλο και πιο ανοιχτά το συνεχιζόμενο έγκλημα πολέμου. Τα δε αντιδραστικά αραβικά καθεστώτα υποχρεώθηκαν να κόψουν τα πολλά πάρε-δώσε που είχαν αρχίσει με το κατοχικό κράτος υπό την μπαγκέτα των ΗΠΑ.
Τι βάρυνε στη ζυγαριά του διεθνούς κυνισμού
Αυτά όλα έγιναν δυνατά χάρη στην κινητοποίηση εκατομμυρίων ανθρώπων (και) στον Δυτικό κόσμο, μεταξύ των οποίων εξέχουσα θέση –παρά τον μικρό σχετικά αριθμό τους– καταλαμβάνουν οι προοδευτικοί Εβραίοι σε ΗΠΑ, Βρετανία κ.α. Υποβοηθήθηκαν επίσης από μια σειρά προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών διεθνούς βεληνεκούς, που δεν δίστασαν να πάρουν θέση παρά τις αφόρητες πιέσεις να σιωπήσουν. Στηρίχτηκαν, ακόμα, στην οργή που διαπερνά τις αραβικές μάζες και δεν επιτρέπει στις κυβερνήσεις τους να (ξανα)πουλήσουν τον «αδελφό παλαιστινιακό λαό». Φυσικά τίποτε από τα παραπάνω δεν θα είχε καταστεί εφικτό εάν δεν υπήρχε η Παλαιστινιακή Αντίσταση, και εάν ο λαός της Γάζας, της Δυτικής Όχθης και της ιστορικής Παλαιστίνης δεν γινόταν για μια ακόμη φορά, και κατά συντριπτική πλειοψηφία, πυρσός αυταπάρνησης και αξιοπρέπειας.
Κάθε έθνος και κάθε λαός, πόσο μάλλον ένα τέτοιο περήφανο έθνος κι ένας τέτοιος μαρτυρικός λαός, που βλέπει τον ανθό του να θερίζεται αλλά δεν λιγοψυχά, έχει κάθε δικαίωμα στην εθνική του ολοκλήρωση, στην κρατική του συγκρότηση, σε μια πραγματική απελευθέρωση. Και την ίδια στιγμή, ένα οπλισμένο μέχρι τα (πυρηνικά) δόντια του κατοχικό κράτος, ένα κράτος θεσμοθετημένου φυλετικού και θρησκευτικού απαρτχάιντ, ένα κράτος χτισμένο πάνω στην κλοπή και την απανθρωποποίηση, βλέπει το όποιο διεθνές κύρος του να κουρελιάζεται, τους συμμάχους του να κουμπώνονται (εντάξει, υπάρχει κι η εξευτελιστική και αυτοκτονική εξαίρεση της ελλαδικής «ελίτ»…), και τελικά αναγκάζεται σε υποχωρήσεις που μέχρι προχτές ξόρκιζε. Για δεύτερη φορά μετά τις 7 Οκτωβρίου, η σφεντόνα του Δαβίδ κατάφερε πλήγμα στον Γολιάθ.
Η κατάσταση παραμένει τραγική, παρόλο που υπάρχει βιώσιμη λύση
Ας μην προτρέχουμε όμως. Για την ώρα υπάρχει μια εύθραυστη εκεχειρία, οι όμηροι και οι πολιτικοί κρατούμενοι ανταλλάσσονται με το σταγονόμετρο, βοούν οι οιμωγές των πληγωμένων και των ανέστιων, οι μητέρες εξακολουθούν να γράφουν με ανεξίτηλο μελάνι το όνομα του παιδιού τους στην παλάμη του ώστε να αναγνωρίζεται η σορός του αν υποστεί τη φροντίδα του «πιο ανθρωπιστικού στρατού της Μέσης Ανατολής», χιλιάδες νεκρών παραχώνονται σε ομαδικούς τάφους ή παραμένουν πλακωμένοι από χαλάσματα, το κατοχικό κράτος «υπόσχεται» εθνοκάθαρση (και εξοντωτικό πόλεμο, ακόμη και με πυρηνικά, αν δεν το αφήσουν να την πραγματοποιήσει), τα αραβικά καθεστώτα κάνουν πιρουέτες για να μην χάσουν και τα αυγά και τα πασχάλια, το Δυτικό μπλοκ δεν αποφασίζει να στραφεί σε μια πραγματική λύση, και τα «αντίπαλα δέη» επίσης δεν παρεμβαίνουν με ουσιαστικό τρόπο, αφού όλοι ακόμα μετρούν πιθανές ζημιές και κέρδη από αυτή ή την άλλη στάση. Είναι χαρακτηριστικές οι αλλεπάλληλες πολυμερείς συναντήσεις, με τη συμμετοχή ή όχι Αράβων, μία σε αυτή ή την άλλη Δυτική πρωτεύουσα, μία στη Μόσχα, μία στο Πεκίνο, και πάει λέγοντας…
Η αλήθεια είναι ότι το Διεθνές Δίκαιο και οι αποφάσεις του ΟΗΕ έχουν ήδη περιγράψει το πώς μπορεί να επιλυθεί μια και καλή το Παλαιστινιακό Ζήτημα. Αλλά και τα παιδιά της Γάζας γνωρίζουν πολύ καλά πλέον αυτό που παριστάνουν ότι δεν ξέρουν οι πιο μεγαλόσχημοι ειδήμονες και διεθνείς ηγέτες: πως η εφαρμογή του ή το κουρέλιασμά του ήταν, είναι και θα είναι ζήτημα συσχετισμών. Από την άλλη, αυτό που μπορεί πραγματικά να μην θυμούνται οι σπουδαίοι του κόσμου τούτου είναι πως οι συσχετισμοί δεν εξαρτώνται (μόνο) από στεγνούς αριθμούς και από πόσους πυραύλους έχει κάθε πλευρά. Διαμορφώνονται κι από το φρόνημα του αδύναμου, κι από τα λάθη που προκαλεί η αλαζονεία του ισχυρού, κι από αρκετούς ακόμα παράγοντες. Κατανοώντας λοιπόν όσο είναι δυνατό αυτήν την περίπλοκη πραγματικότητα, συνειδητοποιώντας τι –και γιατί– βιώνουν οι Παλαιστίνιοι (στην προκειμένη περίπτωση), υποστηρίζοντας τη νόμιμη αντίστασή τους στην κατοχή, αναγνωρίζοντας το δικαίωμά τους να υπάρχουν και να ζουν ελεύθεροι στο κυρίαρχο και ελεύθερο κράτος τους, κάθε άνθρωπος καλής θέλησης μπορεί να συμβάλει σε μια δίκαιη και βιώσιμη λύση. Κι ας προσπαθεί να μας πείσει η προπαγάνδα της αδικίας ότι όλα είναι μάταια. Η (κάθε) Παλαιστίνη το διαψεύδει.
Η αλήθεια έχει μακριά ποδάρια
- Μπορεί να την πατικώνουν βαθιά στη λάσπη της προπαγάνδας και να την πνίγουν με ποτάμια ψέματος. Όμως η αλήθεια έχει μακριά ποδάρια και πάντα ξανασηκώνεται. Όποιος δεν έχει τυφλωθεί οριστικά από τις μικρές και μεγάλες οθόνες –που λειτουργούν ως βομβαρδιστικά παραπληροφόρησης και εσκεμμένης σύγχυσης– θα τη διακρίνει. Ενίοτε ορθώνεται τόσο ισχυρή που βγάζει και μερικών τυφλωμένων το μάτι. Αυτό συμβαίνει εδώ και εβδομάδες με την ισραηλινή και γενικότερα Δυτική προπαγάνδα για τα τεκταινόμενα στη μαρτυρική (καθότι υπό κατοχή – ας μην ξεχνιέται η πηγή του κακού) Παλαιστίνη.
- Κάθε μέρα ξηλώνεται και λίγο παραπάνω το θρασύ ψέμα, που θέλει να μας πείσει ότι καλώς μακελεύονται δεκάδες χιλιάδες άμαχοι, καλώς ισοπεδώνονται πόλεις ολόκληρες, καλώς βομβαρδίζονται σχολεία και νοσοκομεία, καλώς αφήνονται να ξεψυχήσουν από έλλειψη ιατρικής φροντίδας, τροφής και νερού μωρά και γριές, καλώς δολοφονούνται γιατροί την ώρα που χειρουργούν, νοσοκόμοι την ώρα που κουβαλούν τραυματίες, δημοσιογράφοι την ώρα που κάνουν το ρεπορτάζ της φρίκης. Και κακώς, κάκιστα όλοι οι εναπομείναντες αυτόχθονες, όλοι αυτοί οι υποψήφιοι νεκροί, δεν σκύβουν το κεφάλι, δεν παραδέχονται ότι είναι «ζώα» ώστε τουλάχιστον να σώσουν το «ανθρωπόμορφο» τομάρι τους. Κακώς αντιστέκονται, κακώς γραπώνονται στα πάτρια, κακώς αναπνέουν.
- Ναι, αλλά η αλήθεια ξαναστέκεται ορθή στα μακριά ποδάρια της, και διεισδύει ακόμη και στα ΜΜΕ του «ελεύθερου» (ελευθεροκτόνου, σωστότερα) κόσμου. Ακόμη και σ’ αυτά της κατοχής. Έχουμε προσπαθήσει, από το πρώτο κιόλας φύλλο μετά την 7η Οκτωβρίου, να ρίξουμε φως στα πιο ξεδιάντροπα ψέματα της κατοχικής προπαγάνδας, αυτά που «φτιάχνουν κλίμα» υπέρ της εθνοκάθαρσης και γενοκτονίας του Παλαιστινιακού λαού. Τα οποία, με τη μεγαλύτερη ευκολία και δίχως την τήρηση των ελάχιστων κανόνων της δημοσιογραφίας, αναπαράγονται από τα διεθνή και εγχώρια μέσα μαζικής παραπληροφόρησης. Κάποια στιγμή θα κυκλοφορήσει άλλος ένας τόμος από τη Βίβλο του Ψέματος, που θα ξεσκεπάζει κάθε «περιστατικό» αυτής της αισχρής προπαγάνδας. Γράφτηκε ο τόμος για τον πόλεμο στο Ιράκ, γράφτηκε για τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, θα γραφτεί και για την Παλαιστίνη.
- Στον περιορισμένο χώρο αυτού του κειμένου θα αρκεστούμε να θυμίσουμε μερικές από τις τελευταίες αποκαλύψεις-παραδοχές όχι των (φιλο)παλαιστινιακών, αλλά των Δυτικών και ισραηλινών ΜΜΕ. Για παράδειγμα: Πώς ισραηλινά τεθωρακισμένα εξόντωσαν αδιακρίτως μαχητές της Χαμάς και οικογένειες ισραηλινών εποίκων βομβαρδίζοντας τα σπίτια στα οποία είχαν αποκλειστεί. Πώς η «σφαγή» στο περίφημο πάρτι στην έρημο ήταν έργο κυρίως των κατοχικών δυνάμεων, περιλαμβανομένων μαχητικών ελικοπτέρων, που πυροβολούσαν οτιδήποτε κινούνταν. Πώς τα υποτιθέμενα αρχηγεία της Χαμάς μέσα σε νοσοκομεία ή σε στοές κάτω από νοσοκομεία (τα οποία καταλήφθηκαν από τον κατοχικό στρατό, αιματοκυλίστηκαν, χρησίμεψαν ως ανακριτικά κέντρα κι έπειτα ως δεξαμενές εκατοντάδων συλλήψεων ομήρων, και τελικά έπαψαν να λειτουργούν) δεν ανακαλύφθηκαν ποτέ. Πώς δεν πείστηκε ούτε το BBC από τα όπλα που τάχα βρέθηκαν –διάβαζε: τοποθετήθηκαν άτεχνα από τους θύτες– πίσω από κατεστραμμένους αξονικούς τομογράφους ή εκτός λειτουργίας θερμοκοιτίδες βρεφών (τα οποία δεν ζουν πια…). Ο κατάλογος του ψέματος δεν έχει τέλος, και πραγματικά αρκεί για να γραφτεί ολόκληρος τόμος.
- Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζουν απτόητοι. Εδώ η στοά, εκεί το τούνελ, να τα οπλοστάσια. Όπου να ’ναι θα «βρεθούν». Προχθές, με το που αναβλήθηκε η έναρξη της προσωρινής εκεχειρίας, κάμποσα ελληνικά ηλεκτρονικά ΜΜΕ γέμισαν ξαφνικά από copy-paste δημοσιεύματα περί της Χαμάς που «καλεί σε κλιμάκωση των τρομοκρατικών επιθέσεων». Την ίδια ώρα, αυτοί που πραγματικά κλιμάκωναν, για να προλάβουν να χύσουν κι άλλο αίμα πριν αρχίσει η εκεχειρία, ήταν οι κατοχικοί: σκότωναν εν ψυχρώ μερικούς ακόμη άοπλους Παλαιστίνιους (μεταξύ των οποίων και ένα 12χρονο παιδί) στη Δυτική Όχθη, βομβάρδιζαν εντατικά γειτονιές και προσφυγικούς καταυλισμούς της Γάζας, σταματούσαν κονβόι ασθενοφόρων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και συλλάμβαναν γιατρούς για να τους «ανακρίνουν», ανατίναζαν τέλος ένα ακόμη σχολείο του ΟΗΕ στο οποίο είχαν καταφύγει εκατοντάδες οικογένειες αμάχων, νομίζοντας ότι τουλάχιστον αυτό θα το σεβαστούν οι εγκληματίες πολέμου. Τριάντα νεκροί, δεκάδες αγνοούμενοι, εκατοντάδες τραυματίες ο απολογισμός του τελευταίου «συμβάντος» που παραθέσαμε. Σχεδόν όλοι γυναικόπαιδα. Σκεπασμένα όχι μόνο από συντρίμμια του σχολείου, αλλά και από τους τόνους της στάχτης που ρίχνουν στα μάτια της κοινής γνώμης «αναλυτές» και «δημοσιογράφοι».
- Τέλος η Γάζα που ξέρατε, λένε οι νέοι Άριοι. Θα την ισοπεδώσουμε σαν τη Βαρσοβία, θα την αδειάσουμε από τους υπανθρώπους και θα την ξαναφτιάξουμε από την αρχή, καταπώς μας βολεύει. Και σ’ αυτό το σημείο του αφηγήματος διαρρέουν όχι μόνο τα σχέδια οριστικού εκτοπισμού των Παλαιστινίων σε άλλες ηπείρους, αλλά ακόμη και της μετατροπής της Γάζας σε… τουριστικό παράδεισο! Στον οποίο θα επιτρέπεται, λένε, να δουλεύουν ως υπηρέτες των επικυρίαρχων ισραηλινών και των Δυτικών, Ρώσων κ.ά. τουριστών οι πιο ευπειθείς αυτόχθονες, κι έτσι όλοι θα μείνουν ικανοποιημένοι.
- Εντάξει λοιπόν, στο κάτω-κάτω οι κατοχικοί κάνουν «τη δουλειά τους»: σκοτώνουν, εκτοπίζουν, φυλακίζουν, βασανίζουν, ληστεύουν γη και Ιστορία, διαρρέουν φαντασιοπληξίες και λένε ψέματα χωρίς να ντρέπονται. Αυτό τους έμαθαν, αυτό κάνουν. Δεν τους νοιάζει αν η αλήθεια έχει μακριά ποδάρια και τελικά θα σηκωθεί όρθια, διότι είναι πεπεισμένοι (και κακομαθημένοι) ακροδεξιοί ρατσιστές που δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Θεωρούν ότι εξαιρούνται οποιουδήποτε κανόνα, κι ότι ποτέ δεν θα την πληρώσουν επειδή παραβιάζουν κάθε σελίδα Διεθνούς Δικαίου που έχει γραφτεί από τις αρχές του περασμένου αιώνα μέχρι σήμερα. Οι υπόλοιποι όμως, αυτοί που κάνουν πλάτες στο έγκλημα, τι δικαιολογία έχουν; Το μεροκάματο;
- Ας παραμείνουμε πεισματικά μονότονοι, διότι σε εποχές καλλιέργειας της σύγχυσης και του αποπροσανατολισμού κάνει καλό: Όπου υπάρχει καταπίεση και κατοχή, γεννιέται εξέγερση και αντίσταση. Διότι μέσα στα χαλάσματα της σκλαβιάς των πολλών από μια χούφτα φυλετικά, θρησκευτικά κ.ο.κ. «ανώτερους» φυτρώνει το ζιζάνιο της Ελευθερίας. Που φλογίζει τον αγώνα για απελευθέρωση και δικαιοσύνη. Ο οποίος, περιλαμβανομένου του ένοπλου αγώνα, είναι δίκαιος και νόμιμος. Τελικά, και μονότονα, διαπιστώνουμε: δεν θα υπάρξει πραγματική ειρήνη όσο δεν τερματίζεται η κατοχή και δεν δημιουργείται ένα βιώσιμο και κυρίαρχο Παλαιστινιακό κράτος με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ. Κανένα προπαγανδιστικό ψέμα δεν μπορεί πια να καλύψει την αλήθεια που βοά.
