Απαντά ο Νικόλας Κουσουλάκης, μέλος της προσωρινής διοίκησης του νεοσύστατου κλαδικού Σωματείου εργαζομένων στον κλάδο των ψυκτικών
Πριν από περίπου ένα χρόνο ξεκίνησε από την κίνηση «dikaioma» η προσπάθεια ίδρυσης Κλαδικού Σωματείου Εργαζομένων Ψυκτικών. Η μεγάλη εκμετάλλευση και οι απαράδεκτες συνθήκες εργασίας οδήγησαν στην ανάγκη να μπει φρένο σε αυτή την αυθαιρεσία, χωρίς να υποψιάζεται ακόμη κανένας τα σημερινά μέτρα που καταργούν και τα στοιχειώδη δικαιώματα που είχαν απομείνει. Με τη γέννηση του σωματείου, ουσιαστικά, ξεκινάμε από το μηδέν. Η αντίληψή μας, όμως, είναι ακριβώς αυτή: Ότι σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, υπάρχει άμεση ανάγκη να στηθούν σωματεία σε όλους τους χώρους δουλειάς και εκεί που υπάρχουν να ενεργοποιηθούν πάλι για να σταματήσουν τα μέτρα αυτά και τα επόμενα που θα ακολουθήσουν.
Πέρα από αυτό, υπήρχε μεγάλος προβληματισμός για το θα αντιμετωπίσουμε και τις ασθένειες που κουβαλάει εδώ και πολλά χρόνια ο συνδικαλισμός.
Θέσαμε, εξαρχής, τρεις άξονες: Να είναι το σωματείο δημοκρατικό, μαζικό και μαχητικό. Τρεις κλασικοί όροι, που όμως καταστρατηγούνται από τη συντριπτική πλειοψηφία των σωματείων.
Δημοκρατικό, σημαίνει ότι μπορούν να εκφράζονται, αλλά και να είναι σεβαστές όλες οι απόψεις. Από τις πιο επαναστατικές, τις λιγότερο ριζοσπαστικές, μέχρι και τις συντεχνιακές. Η αδυναμία να συνδυαστούν ανθρώπινες διαθέσεις και αντιλήψεις, αλλά κυρίως ο φόβος ότι θα δημιουργηθούν αντιθετικές γραμμές μέσα στο ίδιο το σωματείο, οδηγεί σε σωματεία που καταντάνε για λίγους και εκλεκτούς. Στο θέμα του μαζικού χαρακτήρα, η κατάσταση των σωματείων είναι πολύ άσχημη. Έχει εγκαταλειφτεί η επίμονη και επώδυνη προσπάθεια να πλησιάσει και να αγκαλιάσει το σωματείο όλους τους εργαζομένους του κλάδου του. Υπάρχουν σωματεία που ενώ αντιπροσωπεύουν χιλιάδες εργαζομένους, είναι εγγεγραμμένοι μερικές εκατοντάδες και παίρνουν μέρος στις συνελεύσεις ή ψηφίζουν, μερικές δεκάδες. Κι όμως, υπάρχει εκτίμηση από τις ηγεσίες αυτών των σωματείων ότι είναι σε καλή κατάσταση και μάλιστα ότι έχουν μεγάλο ειδικό βάρος και μπορούν να καθορίσουν γεγονότα.
Στο ζήτημα του μαχητικού χαρακτήρα το πρόβλημα εντοπίζεται στο πόσο το σωματείο είναι «ζωντανό», στο πώς αντιμετωπίζει από τα πιο μικρά προβλήματα (που πολλές φορές υποτιμούνται) μέχρι τα πιο μεγάλα. Να είναι καθημερινά δίπλα στον εργαζόμενο. Περισσότερο, όμως, η έλλειψη και η υποτίμηση εμφανίζεται στο ζήτημα της προετοιμασίας ενός αγώνα. Οι αγώνες σήμερα εξαντλούνται στην ανακοίνωση μιας ημερομηνίας και στην έκδοση μίας προκήρυξης και μετά… όσοι πιστοί προσέλθετε.
Στην τελευταία συνάντησή μας, στην ανάλυση των νέων εργασιακών μέτρων ακούστηκε αυθόρμητα από κάποιους συναδέλφους: «Όλοι μαζί!». Το θέμα της αντιμετώπισης υγειονομικών ζωνών που εμποδίζουν όχι μόνο εργαζόμενους άλλων κλάδων, αλλά και άλλων μορφών συλλογικοτήτων, πέραν των σωματείων να έρθουν σε επαφή, είναι κάτι που θα καθορίσει το χαρακτήρα του σωματείου και την επιτυχία των αγώνων μας.
* Στο Νικόλα Κουσουλάκη, αν και μέλος της προσωρινής διοίκησης του σωματείου, ανακοινώθηκε στις 10/5 η απόλυσή του από τον Συνεταιρισμό Επαγγελματιών Ψυκτικών Ελλάδος, όπου εργαζόταν.
