Απαντά ο Μπάμπης Μπίκας, μέλος του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΜΘ, εκλεγμένος με τον Ασύνταχτο Τύπο
Όσα συμβαίνουν στο δημοσιογραφικό χώρο την τελευταία περίοδο της «νέας κατοχής» των ΔΝΤ-Ε.Ε. και της κυβέρνησης των τοποτηρητών τους, όχι μόνο δεν είναι άσχετα με όσα βιώνουν όλοι οι εργαζόμενοι, αλλά δείχνουν ξεκάθαρα το ρόλο που καλούνται να διαδραματίσουν τα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι στην εποχή της ασφα-ληστρικής και εργασιακο-μεσαιωνικής επιδρομής.
Γνωρίζουν πολύ καλά ότι για την προώθηση των πιο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων και το στραγγαλισμό της κοινωνίας, απαιτείται η χειραγώγηση των ΜΜΕ και η δράση των δημοσιογράφων εκείνων που έχουν αναλάβει αυτόν τον εργολαβικό ρόλο. Οι διαμεσολαβητές των ΜΜΕ, τα γνωστά παπαγαλάκια της εκάστοτε εξουσίας, η κατεστημένη τάξη των Ενώσεων, τα προεδρεία των Δ.Σ. και οι διοικήσεις των Ταμείων μας είναι συνένοχες στο μεγάλο κόλπο.
Η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος των δημοσιογράφων αναλώθηκε σε γενικόλογες αναφορές και συντεχνιακού τύπου τακτικές, με τις γνωστές και αναποτελεσματικές 24ωρες απεργιακές «τουφεκιές». Τη στιγμή που θα έπρεπε να είναι σθεναρή και ολομέτωπη η αντίστασή μας, ακολούθησε η σιωπή, η αδράνεια και το ξεπούλημα, παραδίδοντάς μας στη χλεύη της κοινωνίας.
Η συνδικαλιστική ηγεσία αποδείχθηκε κατώτερη των περιστάσεων, με μια Ομοσπονδία (ΠΟΕΣΥ) που αδυνατεί να παίξει το ρόλο της ως δευτεροβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης, μπλοκαρισμένης από μια ετερόκλητη ευκαιριακή κεντροαριστερή πλειοψηφία και μια ΕΣΗΕΑ βυθισμένη στο μπάχαλο και τη γελοιότητα της αδυναμίας εκπόνησης μια κάποιας πολιτικής ένα χρόνο μετά τις εκλογές. Μια τραγελαφική κατάσταση που παρασέρνει στη δίνη της και ολόκληρο το δημοσιογραφικό κόσμο της Ελλάδας. Πού ήταν τις προηγούμενες μέρες των απεργιών οι διοικήσεις των Ενώσεων; Πουθενά. Απλώς κάποια στιγμή θα θυμηθούν να κάνουν πάλι καμιά ανώδυνη 24ωρη. Ποια είναι η απάντησή τους στην επιχείρηση ισοπέδωσης των πάντων στον κόσμο της εργασίας, την επιβολή του τέλους των μαζικών συμβολαίων και των συλλογικών ρυθμίσεων των εργασιακών σχέσεων και της κοινωνικής ασφάλισης; Η «κοινή λογική» της συναίνεσης, του συμβιβασμού, των συνεχών υποχωρήσεων, όπως το έχει διατυπώσει ως δόγμα της λ.χ. η διοίκηση της ΕΣΗΕΜΘ.
Αυτό δυστυχώς υποστηρίχθηκε στις εκλογές των δημοσιογράφων της βόρειας Ελλάδας πριν από λίγες μέρες, για τους γνωρίζοντες ως αποτέλεσμα των πελατειακών σχέσεων και του ατομικού βολέματος που καλλιεργούν οι κυρίαρχες παρατάξεις. Πρώτη δύναμη με 61% και καταλαμβάνοντας τις 6(!) από τις 9 έδρες του νέου Δ.Σ. της ΕΣΗΕΜΘ αναδείχθηκε η Δημοσιογραφική Ενότητα-Προοπτική, μία πρασινο-γαλαζο-ρόζ συμμαχία… πρόθυμων να μην κάνουν τίποτε: Τρεις είναι πασοκογενείς, δύο του συνασπισμικού χώρου και ένας της ντορικής δεξιάς. Σ’ αυτούς να προστεθεί και ο άλλος καθαρόαιμος πασόκος του «ερτικού» ψηφοδελτίου Ενωτική Πρωτοβουλία με το 11%. Δηλαδή, έχουμε μία συμπόρευση σε αγαστή συνεργασία, που παραπέμπει σε κάτι από πιθανό μελλοντικό μοντέλο διακυβέρνησης, όπως θα επιθυμούσαν οι κυρίαρχοι κύκλοι. Η παραδοσιακή δεξιά των Δημοσιογράφων – Ανανέωση Τώρα καταποντίστηκε στο 11,5% εκλέγοντας μόλις μία έδρα από τις τρεις που είχε την προηγούμενη τριετία.
Η μόνη ριζοσπαστική φωνή, ο Ασύνταχτος Τύπος, κατάφερε να αυξήσει τη δύναμή του κατά 33% λαμβάνοντας 72 ψήφους (από 54) και μία έδρα, αναδεικνυόμενος σε δεύτερη δύναμη! Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι παρόμοια αύξηση καταγράφουν και οι αντίστοιχες και συνεργαζόμενες παρατάξεις των Φαϊνάνσιαλ Κράιμς και Αριστερού Ριζοσπαστικού Μετώπου (στην ΕΣΗΕΑ) και Παρατύπως (στην ΕΣΠΗΤ), αποτελώντας μια εγγύηση ανεξάρτητης ριζοσπαστικής δυναμικής.
