Πριν από χρόνια, για τον κάθε Αριστερό ήταν ξεκάθαρη η απάντηση στο ερώτημα αν η Αριστερά είναι αντισυστημική δύναμη. Πού μπορεί όμως να κατοικεί, να δρα και να αναπνέει η αντισυστημική Αριστερά; Στα ελληνικά, μικρά και μεγάλα, γκέτο.
Εκεί που η εργοδοσία θέτει, κυνικά, το δίλημμα στους εργαζόμενους: ή νεκρός ή άνεργος. Εκεί που η εργοδοσία, με την πολιτική μη λήψης μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, με τη μη εφαρμογή της ελληνικής και ευρωπαϊκής νομοθεσίας, λέει στους εργαζόμενούς της ότι, αν είναι «τυχεροί», μπορεί και να βγουν ζωντανοί από την εργασία τους. Εκτός από μικρές πρόσκαιρες και ευκαιριακές τοπικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, δεν είδαμε καμία μεγάλη εκδήλωση ή πρωτοβουλία της Αριστεράς γι’ αυτά τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα.
Η αντισυστημική Αριστερά, ή όπως αλλιώς θέλουμε να την ονοματίζουμε, ζει αναπνέει και πρέπει να δρα: Εκεί που οι εταιρίες στοχοποιούν συνδικαλιστές, επειδή δεν κρύβουν εργατικά ατυχήματα. Εκεί που οι εταιρίες απειλούν τη σωματική ακεραιότητα ή και τη ζωή συνδικαλιστών, γιατί επιμένουν να ζητούν να εφαρμοστούν η ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία για την υγιεινή και την ασφάλεια. Εκεί που εταιρίες πραγματοποιούν προληπτικές απολύσεις όσων εργαζομένων σκέφτονται φωναχτά να γίνουν μέλη του σωματείου. Εκεί που οι εταιρίες στο ερώτημα του εργαζομένου «πότε θα σχολάσω σήμερα» απαντούν «ό,τι ώρα τελειώσουμε τη δουλειά». Εκεί που οι εταιρίες τιμωρούν τους μετανάστες εργαζόμενους, επειδή αρνούνται να δουλέψουν 16ωρο.
Η Αριστερά, σε όλες τις εκφράσεις της, είτε ριζοσπαστική είναι είτε αντισυστημική είτε οποιοδήποτε άλλον προσδιορισμό τής τοποθετήσουμε, αν δεν έχει ισχυρούς δεσμούς με τον κόσμο της εργασίας, δεν μπορεί ποτέ να αποτελέσει λύση. Ούτε λύση διαμαρτυρίας ούτε λύση κυβερνητική. Δεν μπορεί η Αριστερά να ζει «εικονικά» τον καθημερινό πόλεμο της εργασίας και του κεφαλαίου, που έχει ως θύματά του, κάθε χρόνο, πάνω από 120 εργαζόμενους. Χρειάζεται να γίνει η φωνή αυτών που δεν έχουν φωνή. Σήμερα, της δίνεται η δυνατότητα να ενώσει ένα μεγάλο ποτάμι πολιτών που βρίσκονται κοντά της, δίπλα της, ακόμη και απέναντί της, αλλά αμφισβητούν τις πολιτικές δυνάμεις που ερωτεύτηκαν και εφάρμοσαν πιστά και δογματικά την πολιτική των αγορών με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα. Σήμερα μπορούμε να εργαστούμε αποτελεσματικά, για να περάσουμε αύριο από το χειμώνα των αγορών στην άνοιξη των εργαζομένων.
