Απαντά ο καθηγητής Iταλικών Πέτρος Λυμπερόπουλος, μέλος του Δ.Σ. του Κλαδικού Συλλόγου Εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση Ν. Αττικής, «Βύρωνας», με την παράταξη «Ενωτική Πρωτοβουλία».
Στέλνουμε τα παιδιά μας στα φροντιστήρια ξένων γλωσσών, αλλά η ιστορία τους -αν και πολύ παλιά- παραμένει άγνωστη. Η επισφάλεια της εργασίας σε αυτά δεν έχει τύχει της ανάλογης προσοχής. Αναγκαίο κακό ή κλάδος, καλύτερα, ξεχασμένος παρά ενδυναμωμένος;
Η ιστορία ξεκινά με τον Σύλλογο «Βύρωνας», Ομοιεπαγγελματικό Πανελλήνιο Σύλλογο Καθηγητών Ξένων Γλωσσών (1975) και φτάνει, σήμερα, στον Σύλλογο «Βύρωνας», Κλαδικό Σύλλογο Εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση Ν. Αττικής (2006), μετά και την εμφάνιση ενός «εργοδοτικού» «Σωματείου εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση Ν. Αττικής» (2004), με κυβερνητικές ευλογίες.
Ελάχιστοι γνωρίζουν την ύπαρξη του «Βύρωνα» και ακόμα λιγότεροι του «κίτρινου» σωματείου. Λίγα επομένως και τα μέλη. Παράλληλα, υπάρχουν στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης στην Αττική το ΣΙΕΛ, στα ιδιωτικά σχολεία (πλειοψηφία ΠΑΣΚΕ) και ο ΣΕΦΚ, στα Φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης (πλειοψηφία Παρεμβάσεις-Συσπειρώσεις).
Η αλλαγή του «Βύρωνα» έγινε πριν από λίγα χρόνια από ελάχιστα μέλη-καθηγητές ξένων γλωσσών και υπό την ηγεσία του ΠΑΜΕ, μοναδικής δύναμης στο σωματείο για χρόνια. Ο «Βύρωνας» έχασε το δικαίωμα υπογραφής ΣΣΕ, οι εργαζόμενοι στα Κέντρα Ξένων Γλωσσών (ΚΞΓ) έγιναν έρμαιο μιας απαράδεκτης Συλλογικής Σύμβασης και η ΟΙΕΛΕ τον διέγραψε, με τη δικαιολογία της επικάλυψης της δράσης άλλων σωματείων-μελών της και του κλαδικού του χαρακτήρα. Επάγγελμα προσωρινό («μέχρι να πάμε στο Δημόσιο»), ωρομίσθια απασχόληση -όσες ώρες θέλει ο εργοδότης- εργασία τις αργίες, απλήρωτα Χριστούγεννα-Πάσχα, απόλυση κάθε καλοκαίρι και ταμείο ανεργίας… Κανείς δεν μπορεί να ζήσει από αυτή τη δουλειά. Και οι εργαζόμενοι στο χώρο είναι χιλιάδες.
Μετά από χρόνια «μοναξιάς» και μόλις τον Δεκέμβριο του 2009 μπορέσαμε να συγκροτήσουμε την Ενωτική Πρωτοβουλία-Παράταξη Καθηγητών ΚΞΓ. Υπήρξε συμμετοχή και από την παλαιότερη αντιπροσώπευση, ως αναγκαία αντίδραση στο νέο, σκληρό, αντεργατικό καθεστώς που επέφερε στον κλάδο το «ψευδο-σωματείο», η αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης αλλά και η μέχρι σήμερα αδυναμία να ανταποκριθεί ο χώρος ενωτικά και καίρια στις νέες ανάγκες και να μην αποτελεί σωματείο-σφραγίδα ενός μόνον πολιτικού χώρου, με απαράδεκτες πρακτικές, όπως αυτές εκφράζονται με την εγγραφή συνδικαλιστών άλλων σωματείων και μελών διοικητικών συμβουλίων, αλλά όλων των εργαζόμενων.
Η ενωτική προσπάθεια γίνεται υπό αντίξοες συνθήκες στοχοποίησης ως «εχθρών της εργατικής τάξης» και λοιπών παρελκυστικών τακτικών. Παρ’ όλα αυτά, δρούμε μέσα από παρεμβάσεις στο συνέδριο της ΟΙΕΛΕ, κατάθεση αίτησης ακυρότητας των εκλογών-παρωδία του ψευδοσωματείου, ανακοινώσεις, ενημερωτικό υλικό, φυσική παρουσία σε εκδηλώσεις, με παρεμβάσεις σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, προκειμένου να αυξηθεί η μαζικοποίηση του σωματείου και να αποκατασταθεί η ιστορικότητά του, ώστε οι εργαζόμενοι να ανακτήσουν τα δικαιώματά τους και να υπάρχει μια διαφορετική φωνή στο συνδικαλιστικό κίνημα για να κάνουν, επιτέλους, το καθήκον τους οι ηγεσίες, ως εκπρόσωποι των εργαζομένων και συνδικαλιστές και όχι ως εκπρόσωποι της κυβέρνησης ή ενός συγκεκριμένου πολιτικού κόμματος.
Επειδή, όμως, τίποτα δεν έχει κριθεί και η μάχη είναι μεγάλη, χρειάζονται πρωτοβουλίες και συντονισμός κινήσεων που θα αγγίζει την πλειοψηφία των εργαζόμενων που, δεδομένων των συνθηκών, δεν έχουν ένα αντιπροσωπευτικό, ισχυρό σωματείο, το οποίο να επιβάλλει το δίκιο των εργαζόμενων. Πρέπει να βρεθούν τρόποι να κινητοποιηθούν όσοι περισσότεροι εργαζόμενοι γίνεται και να ανατρέψουμε τη μοιρολατρία, που καθιστά την αντίδραση σε όσα συμβαίνουν αναντίστοιχη.
