Ο Παππάς πήρε την πολιτική ευθύνη, έκανε αυτοκριτική. Ο Τσίπρας έχει πλήρη εμπιστοσύνη σε όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και εφορμά προς την Προοδευτική Συμμαχία. Ήδη έδωσε εντολή να αλλάξει/συμπληρωθεί το νέο όνομα του ΣΥΡΙΖΑ στο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Το σκάνδαλο Novartis έκλεισε με απόφαση-συμβιβασμό των ΗΠΑ με την εταιρεία, που θα πληρώσει ένα πρόστιμο. Έτσι «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους» ετελείωσε (όπως και τόσα άλλα). Η Λίστα Λαγκάρντ έχει ξεχαστεί – μόνο ο Σάμπυ Μιωνή μας τη θύμισε με τη μαγνητοφωνημένη συνομιλία που «αυτοβούλως» κατέθεσε. Οι κοριοί καλά κρατούν, τα βαλιτσάκια καλά δουλεύουν, ο ένας κρατάει γερά τον άλλον.
Τι δρομολογείται; Χαράσσεται η συνέχεια της πολιτικής των Πρεσπών σε Αιγαίο, Κρήτη, Λιβυκό. Η «Μεγάλη Συνεννόηση» με την Τουρκία, που θα γίνει όπως ακριβώς θα υποδειχθεί έξωθεν. Χωρίς αντιδράσεις, χωρίς αντιστάσεις. Εκκαθάριση τοπίου από «ενοχλητικούς» και προετοιμασία για να αντιμετωπιστούν εντός του θέρους τέτοια ζητήματα, και για να προλάβουν αυτά που έρχονται από Σεπτέμβριο.
Η λιποθυμία έξω από ένα φούρνο ενός πεινασμένου κοριτσιού θυμίζει (σε όποιους το ξεχνούν) ότι υπάρχει και βαθαίνει το «κοινωνικό ζήτημα» στην Ελλάδα. Ότι έρχονται δύσκολες μέρες κρίσης. Ότι μας πλασάρεται μια ψεύτικη εικόνα ανάπτυξης, επενδύσεων και καλύτερων ημερών.
Πολιτικά, αυτό που ονομάζουν «εθνολαϊκισμό» (και στην ουσία είναι πατριωτισμός και λαϊκότητα) δεν πρέπει να έχει καμία πολιτική εκπροσώπηση. Αυτός είναι όρος για να προωθηθούν όλα όσα σχεδιάζονται. Η δουλειά τους είναι να μείνει καθηλωμένος αυτός ο παράγοντας. Έτσι μόνο διαφεντεύουν το «μαγαζί».
Μεγάλη συμφωνία, δηλαδή ακρωτηριασμοί στα εθνικά, αντιμετώπιση της κρίσης στο εσωτερικό, σημαίνει «εκκαθάριση» στο μαγαζί (απολύσεις, ανεργία, μισός μισθός, μισή ζωή κ.ο.κ.), μαζί με έργα βιτρίνας και καζινοποίηση της χώρας, και δόσεις «πράσινης οικονομίας» με τις ανάλογες, πατροπαράδοτες μίζες. Διότι κάποιες τουλάχιστον εκ των παραδόσεων πρέπει να διαφυλαχθούν…
Τα μεγάλα προβλήματα είναι εδώ, και εμείς βρισκόμαστε σε ένα δύσκολο επίκεντρο αντιθέσεων και στρατηγικών. Αυτά δεν καταργούνται, ούτε λύνονται με εύκολο τρόπο. Ούτε είναι «η μοίρα» που τα καθορίζει. Υπάρχει πάντα ένα ζήτημα στάσης απέναντι σε αυτά. Υπάρχει πάντα εν δυνάμει η φωνή του λαού και του ριζοσπαστισμού, που μπορεί να αλλάξει την τροχιά ύπαρξης του «μαγαζιού». Η άλλη στάση και ο άλλος τρόπος είναι πάντα και διαρκώς και υπό όλες τις περιστάσεις τα μεγάλα ζητούμενα.
