Η διακήρυξη του Τραμπ ότι αναγνωρίζει ως πρωτεύουσα του Ισραήλ την ιστορική πόλη της Ιερουσαλήμ (την οποία ο ΟΗΕ και όλα τα κράτη της γης πλην των ΗΠΑ θεωρούν κατεχόμενη) εξακολουθεί να προκαλεί βαθύτατες αναταράξεις. Ίσως και περισσότερες από αυτές που ανέμενε ο πλανητάρχης. Χαρακτηριστικό ήταν ότι την τελευταία στιγμή αναβλήθηκε, με γελοίες προφάσεις, το ταξίδι του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Μάικ Πενς στη Μέση Ανατολή, που θα ξεκινούσε αυτήν την εβδομάδα. Ακόμη και ο υποτακτικός πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς δήλωσε ότι δεν βλέπει κάποιο λόγο για να συναντηθεί μαζί του. Την άρνησή τους να τον συναντήσουν είχαν εκδηλώσει και οι επικεφαλής των δύο μεγαλύτερων θρησκευτικών κοινοτήτων της Αιγύπτου: ο ιμάμης Αχμέντ αλ-Ταγίμπ και ο Κόπτης Πατριάρχης Θεόδωρος Β΄.
Άλλη μία ένδειξη της «δυσφορίας της διεθνούς κοινότητας» ήταν η ομόφωνη, πλην ΗΠΑ βέβαια, καταδικαστική απόφαση της έκτακτης συνεδρίασης του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών – η οποία φυσικά δεν επικυρώθηκε, αφού η Ουάσιγκτον χρησιμοποίησε το δικαίωμα του βέτο που διατηρούν τα 5 μόνιμα μέλη του (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Βρετανία, Γαλλία). Καταδικαστική απόφαση –που έχει όμως μόνο συμβολική αξία– «για τη μονομερή αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ από τις ΗΠΑ» υιοθέτησε προχθές και η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με 128 ψήφους υπέρ, 9 κατά, 35 αποχές και 21 απουσίες*. Είχε προηγηθεί ο Οργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας (ΟΙΣ), που σε έκτακτη σύνοδό του στην Τουρκία χαρακτήρισε την πολιτική Τραμπ «επικίνδυνη» και δήλωσε ότι αναγνωρίζει την Ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Παλαιστινιακού κράτους.
Λόγια, μόνο λόγια
Κάπου εδώ όμως αρχίζουν τα ερωτήματα. Πέρα από διακηρύξεις, τι άλλα μέτρα πήρε η διεθνής κοινότητα, κι ακόμη περισσότερο τα κράτη μέλη του ΟΙΣ (με πρώτες-πρώτες τις αραβικές χώρες) για να αντιμετωπίσει την «επικίνδυνη πολιτική της Ουάσιγκτον»; Και μάλιστα τη στιγμή που ο ισραηλινός στρατός στην κατεχόμενη Παλαιστίνη για μια ακόμη φορά βομβαρδίζει αμάχους, εκτελεί εν ψυχρώ άοπλους διαδηλωτές και φυλακίζει παιδιά; Η πλήρης ανυπαρξία πραγματικών αντιδράσεων (διότι τέτοιες υπήρξαν στο παρελθόν) δείχνει ότι ο επίσημος αραβικός και μουσουλμανικός κόσμος είναι μεν αναγκασμένος να ψελλίζει διαμαρτυρίες για να μην ξεκοπεί εντελώς από το λαϊκό αίσθημα, αλλά αδυνατεί ή/και δεν θέλει να κάνει κάτι παραπάνω. Όσο για το ότι αναγνωρίζει ως πρωτεύουσα της Παλαιστίνης την Ανατολική Ιερουσαλήμ, αυτό έχει αξία εφάμιλλη με μια κίνηση σε βιντεοπαιχνίδι, και μηδενικό κόστος: όλοι γνωρίζουν ότι στην πραγματικότητα δεν υφίσταται Παλαιστινιακό Κράτος, κι ότι η Ιερουσαλήμ είναι μια κατεχόμενη πόλη. Και μάλιστα μια πόλη ταχέως εκκαθαριζόμενη από το αραβικό στοιχείο της, με γεωμετρική αύξηση της βίαιης εκδίωξης των γηγενών Παλαιστινίων και της εγκατάστασης ισραηλινών εποίκων.
Από τις μεγάλες περιφερειακές δυνάμεις, η μεν Σαουδική Αραβία έχει πάρει το πράσινο φως από τα υπερατλαντικά κέντρα για να συνεχίσει το μακελειό στη γειτονική της Υεμένη, στοχεύοντας στην πραγματικότητα την Τεχεράνη – σε αντάλλαγμα, έχει δώσει διαβεβαιώσεις ότι οι αντιρρήσεις της για την υπόθεση της Ιερουσαλήμ θα είναι μόνο φραστικές. Το δε Ιράν αγωνιά για το αν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα καταφέρουν να μπουρλοτιάσουν για μια ακόμη φορά τον Λίβανο, και έτσι να υποχρεώσουν τη Χεζμπολά να αναδιπλωθεί, αμυνόμενη εντός λιβανέζικου εδάφους. Και επιπλέον για το αν και πώς θα κλιμακωθεί η αμερικανική επιθετικότητα εναντίον του. Όσο για τις υπόλοιπες αραβικές κυβερνήσεις, περιορίζονται να κάνουν δηλώσεις και να καλούν σε… αυτοσυγκράτηση, κι ας διαδηλώνουν καθημερινά εκατοντάδες χιλιάδες Άραβες σε όλη τη Μέση Ανατολή εναντίον των ΗΠΑ και του Ισραήλ, που αιματοκυλά και πάλι την Παλαιστίνη.
Η πλήρης ανυπαρξία πραγματικών αντιδράσεων δείχνει ότι ο επίσημος αραβικός και μουσουλμανικός κόσμος είναι μεν αναγκασμένος να ψελλίζει διαμαρτυρίες, αλλά αδυνατεί ή/και δεν θέλει να κάνει κάτι παραπάνω
Ο βασιλιάς είναι γυμνός
Την ίδια στιγμή, η πολιτική δεκαετιών των ΗΠΑ παίρνει απότομη στροφή με οδηγό τον Τραμπ, και δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας. Γκρεμίζοντας την προσχηματική βιτρίνα της διεθνούς κοινότητας, που τύποις δεν αναγνωρίζει την ισραηλινή κατοχή αλλά στην ουσία δεν κάνει τίποτα για να σταματήσει την επέκτασή της, ο πρόεδρος των ΗΠΑ διαφημίζει επιδεικτικά και αλαζονικά την ηθελημένη γύμνια του. Οι Άραβες ηγέτες πάντως δεν δείχνουν διάθεση να κινηθούν ενάντια σ’ αυτήν την… προσβολή της δημοσίας αιδούς, και άρα παριστάνουν ότι δεν κατάλαβαν πως ο Τραμπ ξεφορτώθηκε και το τελευταίο φύλλο συκής. Μέχρι στιγμής σύμπασα η λεγόμενη διεθνής κοινότητα περιορίζεται σε κόσμιους αποδοκιμαστικούς μορφασμούς. Αλλά αυτό λίγο πτοεί την αμερικανική κυβέρνηση. Εξάλλου η νέα «Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας» που εξήγγειλε προχθές ο Τραμπ, ένα μνημείο κυνικών απειλών και μεγαλόστομων σχεδίων που επιχειρούν να απαντήσουν στην προϊούσα αδυναμία των ΗΠΑ να επιβάλουν τη θέλησή τους σε όλο τον πλανήτη, συμβαδίζει απόλυτα με την κίνηση αναγνώρισης της Ιερουσαλήμ.
* Εκτός από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, την απόφαση της έκτακτης Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ καταψήφισαν το Τόγκο, η Γουατεμάλα, η Ονδούρα και τέσσερα μικροσκοπικά νησιωτικά «κράτη» του Ειρηνικού Ωκεανού: το Ναούρου, το Παλάου, η Μικρονησία και οι Νήσοι Μάρσαλ… Υψηλότερος του αναμενόμενου ήταν πάντως ο αριθμός των κρατών που απείχαν ή ήταν απόντα, ως συνέπεια των απειλών των ΗΠΑ ότι θα διακόψουν κάθε βοήθεια προς όποιες χώρες δεν στηρίξουν το Ισραήλ. Μεταξύ αυτών ο Καναδάς, η Αυστραλία, το Μεξικό, αλλά και κράτη που έχουν κεντροαριστερές κυβερνήσεις, όπως το Ελ Σαλβαδόρ… (πηγή: www.un.org/press/en/2017/ga11995.doc.htm)
Φιοριτούρες τέλος!
Ένα επιπλέον σαφές δείγμα της στάσης που θα τηρεί εφεξής έδωσε αυτήν την εβδομάδα ο Τραμπ, απειλώντας ευθέως ότι θα κοπεί οποιαδήποτε βοήθεια προς όσα κράτη μέλη του ΟΗΕ δεν υποστηρίζουν το Ισραήλ στους διεθνείς οργανισμούς. Η δήλωσή του αποτελεί μνημείο μαφιόζικου κυνισμού: «Όλα αυτά τα κράτη παίρνουν τα λεφτά μας και μετά ψηφίζουν εναντίον μας. Ας ψηφίσουν εναντίον μας, δεν μας νοιάζει. Θα γλιτώσουμε έτσι πολλά λεφτά». Οι εποχές της διπλωματικής αβρότητας και των προσεκτικά διατυπωμένων εκφοβισμών έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Και, για όποιον δεν κατάλαβε, η πρέσβειρα των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Νίκι Χέιλι ήταν σαφής: «Δική μας είναι η πρεσβεία, όπου θέλουμε την εγκαθιστούμε», δήλωσε! Και δεν παρέλειψε να προσθέσει: «Δεν θα ξεχάσουμε όσους μας ταπεινώνουν εντός του ΟΗΕ επειδή ασκούμε αυτό το κυριαρχικό μας δικαίωμα».
Ποια διεθνής νομιμότητα, ποια ψηφίσματα και ποιες αποφάσεις… Εδώ μιλάμε για το κυριαρχικό δικαίωμα των ΗΠΑ να αποφασίζουν τι θα γίνει στην άλλη άκρη της γης! Πρόκειται βέβαια για μια πολιτική η εφαρμογή της οποίας κάθε άλλο παρά περιορίζεται στη Μέση Ανατολή, και εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για τους λαούς και για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Εκτός κι αν θεωρήσουμε ότι ισχύει το συμπέρασμα του πρωθυπουργεύοντος στην ελληνική αποικία: «Μπορεί ο τρόπος του Τραμπ να μοιάζει διαβολικός, αλλά είναι για καλό». Φανταζόμαστε ότι είναι παρήγορο για έναν πλανητάρχη, ιδίως όταν φιτιλιάζει το μισό πλανήτη για να κρατηθεί στη θέση του, να γνωρίζει ότι τον υποστηρίζουν τουλάχιστον δύο πολιτικοί διεθνούς κύρους: ο Νετανιάχου και ο Τσίπρας.
