Στις «παλιές καλές εποχές» είχαμε τη διαπλοκή επιχειρηματιών και λοιπών αεριτζήδων με το πολιτικό σύστημα. Οι μίζες πηγαινοέρχονταν σε κούτες γεμάτες πεντοχίλιαρα, κι όσοι είχαμε μια σχέση με την τυπογραφία θαυμάζαμε την ποιότητα εκτύπωσης της καθημερινής εφημερίδας 24 Ώρες που εξέδιδε ο αλήστου μνήμης Κοσκωτάς – με ξένα κόλλυβα βεβαίως. Γίνονταν και παρακολουθήσεις τηλεφώνων πολιτικών αντιπάλων με τους πρωτόγονους «κοριούς» στα ΚΑΦΑΟ του ΟΤΕ. Και κανονικοί μαφιόζοι υπήρχαν, αλλά κατά κανόνα η σημαντικότερη σχέση που είχαν με τον κρατικό μηχανισμό και το πολιτικό σύστημα ήταν να κάνουν καμιά βρωμοδουλειά για την ΚΥΠ (συγγνώμη, ΕΥΠ) με αντάλλαγμα τα στραβά μάτια στις μπίζνες τους.
Σήμερα, μερικές δεκαετίες μετά, όλα αυτά θα μπορούσαν να θεωρηθούν και εποχή αθωότητας! Σταδιακά είδαμε τις κάθε είδους μαφίες να συμφύονται με τον «πολιτικό κόσμο», όλο και πιο απροκάλυπτα όσο περνούσε ο καιρός. Οι πιο ευφυείς εκπρόσωποι αυτού του κόσμου ενθυλάκωσαν αρκετά για να τρέφουν δύο και τρεις γενιές αχαΐρευτων απογόνων, αλλά και διδάχθηκαν πολλά από τους μαφιόζους – σε βαθμό ώστε σήμερα κρατικοί μηχανισμοί και στενά κυβερνητικά επιτελεία να λειτουργούν με όρους μαφίας. Η σύμφυση έχει προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό ώστε από τη μια διάφοροι «επιχειρηματίες» ανέρχονται… αδιαμεσολάβητα σε θέσεις (τοπικής για την ώρα) εξουσίας, κι από την άλλη συγκροτούνται (παρα)κρατικοί μηχανισμοί που «καθαρίζουν» με μαφιόζικους τρόπους.
Οι σημαντικές αποφάσεις λαμβάνονται σε στενό κύκλο μυημένων, σε στιλ Καμόρα. Οι υπόλοιποι οφείλουν απλώς να υπακούουν. Εάν φταρνιστούν, δέχονται απειλές. Εάν δεν συνετιστούν, ακολουθεί η δολοφονία χαρακτήρα μέσα από εξωνημένες γραφίδες που μισθοδοτούνται από τους «επιχειρηματίες» ή/και επιδοτούνται από την εξουσία. Το απαραίτητο υλικό έρχεται μεταξύ άλλων χάρη στις κάθε είδους υποκλοπές και παγιδεύσεις, που πρώτα-πρώτα στοχοποιούν τους «δικούς τους» ανθρώπους (οι αντίπαλοι έπονται). Έτσι φτάσαμε να παρακολουθούνται κοτζάμ υπουργοί και στρατηγοί, και να μην κουνιέται φύλλο.
Κι άντε, πες ότι δεν μας νοιάζουν όλα αυτά διότι πρόκειται για… ενδοαστικές αντιθέσεις. Δικαιούμαστε να μας νοιάζει, ίσως, το γεγονός πως κυριολεκτικά τα πάντα ξεπουλιούνται σε «επενδυτές» μπιρ παρά, με τα παπαγαλάκια να πανηγυρίζουν για την καταλήστευση της λαϊκής πλειοψηφίας; Και με ψηφισμένο το ακαταδίωκτο για τους υπεύθυνους; Κι αν αυτά ακούγονται γενικόλογα, μας επιβάλλουν οι ενδοαστικές αντιθέσεις να κάνουμε την πάπια επί χρόνια για το μπάζωμα ανθρώπων και αλήθειας στα Τέμπη; Για την κατασυκοφάντηση όσων αναζητούν δικαιοσύνη; Για τις «προειδοποιήσεις» που δέχονται κάποιοι λίγοι λειτουργοί οι οποίοι θέλουν να κοιτάζονται το βράδυ στον καθρέφτη χωρίς να ντρέπονται;
Κάθε νέα αποκάλυψη της σαπίλας που διαπερνά τους «θεσμούς» είναι μεγαλύτερη από την προηγούμενη. Το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ –με σφραγίδα Μαξίμου– θα ωχριά μπροστά σε ό,τι έρχεται (που φυσικά θα χρησιμοποιηθεί μπας και αναδιαταχθεί στοιχειωδώς το αναξιόπιστο πολιτικό προσωπικό). Είναι χαρακτηριστικά, και εμετικά, τα όσα συμβαίνουν στην Κρήτη, όπου οι πάντες είναι μπλεγμένοι: από τον Μητσοτάκη που απειλούσε τους ιεράρχες αν δεν ακύρωναν την ομόφωνη εκλογή του Αμφιλόχιου υπέρ του Μελχισεδέκ, εκλεκτού της… Πρεσβείας (την τοπική αντιπροσωπεία της οποίας διατείνεται ότι έχει ένας κάποιος Καμμένος), έως τους «επιχειρηματίες» που εμπορεύονται τα πάντα –από κόκα και όπλα μέχρι οικόπεδα με θέα– και τους ισραηλινούς «επενδυτές» (λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή;).
Και κάπου εδώ στο βάθος, που θα ’λεγε κι ο μακαρίτης Μπομπ Ρος, κρύβεται κι ένα μπουλούκι αστυνομικών και λοιπών κρατικών λειτουργών που κρατούσαν το φανάρι με το αζημίωτο. Αν δεν έκαναν κι άλλα. Τα οποία πιθανότατα δεν θα ανακαλύψει η ανάκριση, διότι ωραία γράφει επικοινωνιακά το «θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο», αρκεί το κόκαλο να μην είναι «των δικώνε μας». Ήδη καμιά δεκαριά εμπλεκόμενοι αφέθηκαν ελεύθεροι, λέει. Το τραγικό είναι ότι πλέον κανείς μας δεν πέφτει από τα σύννεφα. Δύο τελευταίες επισημάνσεις:
– Πρώτον, η σαπίλα έχει εκδημοκρατιστεί, όπως δείχνει η υπόθεση ΟΠΕΚΕΠΕ. Αφορά δηλαδή αρκετό κόσμο, διότι κάπως πρέπει να διατηρείται και μια ελάχιστη «κοινωνική βάση». Παλιά διόριζαν το παιδί στο Δημόσιο, τώρα π.χ. δεκαπλασιάζουν τα πρόβατα που βοσκάνε σε ανύπαρκτα λιβάδια (διότι φυτέψαμε φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες – άλλο πάρτι αυτό!).
– Δεύτερον, έχει εκδημοκρατιστεί και η προνομιακή μεταχείριση όσων παραβιάζουν το Σύνταγμα, τους νόμους και τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Πλέον, πέρα από τους λίγους εκλεκτούς αρχιτραπεζίτες, υπερταμειακούς κ.λπ., ακόμη και τα ταπεινά μέλη ενός κρατικού ανθυποοργάνου που π.χ. βεβαιώνουν ότι το τάδε μαγαζί μπορεί να βαφτιστεί πανεπιστήμιο καλύπτονται από το ακαταδίωκτο. Αυτό συνέβη με τα μέλη των Δ.Σ. της ΕΘΑΑΕ και του ΕΟΠΠΕΠ όταν αρχικά αρνήθηκαν να βάλουν την υπογραφή τους σε όσα έκνομα διέτασσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη για τα ιδιωτικά «πανεπιστήμια». Στο τσάκα-τσάκα ψηφίστηκε τροπολογία που θεσπίζει την ασυλία τους «για πράξεις ή παραλείψεις τους κατά την άσκηση των προβλεπόμενων από την κείμενη νομοθεσία καθηκόντων και αρμοδιοτήτων»! Έκτοτε όλα προχώρησαν κατ’ ευχήν, έστω και χωρίς συστήματα πυροπροστασίας στα… πανεπιστημιακά κάμπους της Πατησίων.
Έχουμε προ πολλού ξεπεράσει το σημείο όπου χρειάζεται επανάσταση για να υπάρξει έστω αυτή η μυθική «αστική νομιμότητα». Καλό φθινόπωρο!
