Έχει ο ΣΥΡΙΖΑ ελάχιστη ιστορική αίσθηση;
Του Απόστολου Αποστολόπουλου
Η Σαμπιχά Σουλεϊμάν, μουσουλμάνα, τσιγγάνα και όχι Πομάκα ούτε τουρκικής καταγωγής και συνείδησης, εξελέγη από την Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ ως υποψήφια ευρωβουλευτής. Υπήρξαν αντιδράσεις από μουσουλμάνο βουλευτή και τις τοπικές οργανώσεις-όπως διαβάζω- του ΣΥΡΙΖΑ και η υποψηφιότητα της Σαμπιχά αποσύρθηκε.
Ερωτώ: Ποιος ακριβώς αποφάσισε να αποσυρθεί η υποψηφιότητα; Δεν θα έπρεπε να αποφασίσει και πάλι η Κ.Ε.; Τι σημαίνει η απουσία κάθε διαμαρτυρίας, ιδίως από εκείνους που ξεσηκώνονται όταν καταπατώνται οι δημοκρατικές διαδικασίες, καταπατώνται αδικώντας τις απόψεις τους; Πώς αποδέχεται η Κ.Ε. και οι οργανώσεις βάσης τον παραμερισμό του Κεντρικού Οργάνου του κόμματος χωρίς καμία εξήγηση; Το θέμα δεν είναι εσωκομματικό, αφορά όλους τους πολίτες, ψηφοφόρους ή όχι του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι σχετίζεται άμεσα με τη δημόσια διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ ότι λειτουργεί και τηρείται η δημοκρατία εντός του κόμματος. Είναι, δηλαδή, πολιτικό ζήτημα συνέπειας λόγων και πράξης. Τι σημαίνει ότι υπήρξε πλήρης ενημέρωση, εκ των υστέρων; Ποιος ενημέρωσε ποιους και τι απάντηση έλαβε; Συμφώνησαν άπαντες της Κ.Ε. με την απόσυρση της Σαμπιχά, αυτοαναιρούμενοι; Και μάλιστα για δεύτερη φορά, μετά την περίπτωση Καρυπίδη; Το δις εξαμαρτείν δεν αποκαλύπτει απλώς έλλειψη σοφίας…
Είναι προφανές ότι η Σαμπιχά αποσύρθηκε επειδή αντέδρασε το τουρκικό προξενείο και οι εξαρτώμενοι από αυτό, ασχέτως εθνικότητας, θρησκεύματος ή ιδεολογίας. Σε μια τέτοια περίπτωση πώς να θεωρηθεί υπερβολική ή άδικη η κρίση του γνωστού και έγκριτου δημοσιογράφου, Σταύρου Λυγερού, που σημειώνει (Real News) ότι αποτελεί ανέκδοτο η ιδέα πως ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας θα αντισταθούν στη Μέρκελ όταν υποχωρούν στην πίεση του τουρκικού προξενείου.
Είναι ακριβές ότι δεν θα υπάρχει σοβαρή, άξια λόγου, υποψηφιότητα της μειονότητας ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ ούτε σε άλλα κόμματα επειδή η επιθυμία (του προξενείου, δηλαδή της Άγκυρας) είναι να ενταχθούν οι υποψήφιοι σε κόμμα/εκπρόσωπο της μειονότητας; Μπορεί να διαφεύγει από τον οποιονδήποτε ότι πρώτος όρος σχεδιασμών «διά πάσαν χρήσιν» είναι η καταμέτρηση της υφιστάμενης αριθμητικής δύναμης της οποιασδήποτε μειονότητας;
Έχει την ελάχιστη ιστορική αίσθηση η Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ; Θυμάται, δηλαδή, κανείς ότι το Μακεδονικό αποτέλεσε προνομιούχο θέμα ώστε να κατηγορείται επί πολλές δεκαετίες η Αριστερά για εθνική μειοδοσία, από τους κατ’ εξοχήν υπεύθυνους για την υποταγή της χώρας σε ξένες Δυνάμεις; Το δις εξαμαρτείν…
Από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ έφθασε το 27% στόχος των αντίπαλων ήταν να απαλλαγεί από στοιχεία θεωρούμενα «ανεξέλεγκτα» άρα επικίνδυνα. Ορισμένοι στον ΣΥΡΙΖΑ έζησαν την ίδια κατάσταση τον πρώτο καιρό του ΠΑΣΟΚ, και διαγράφηκαν από τον Α. Παπανδρέου. Η δημόσια σιωπή τους σημαίνει ότι είναι διατεθειμένοι να επιτρέψουν επανάληψη του έργου; Αρέσκονται ή συνήθισαν στο ρόλο του πρόβατου επί σφαγήν; Το Πάσχα πέρασε.
Το θέμα ενδιαφέρει άπαντες. Όσους έχουν ήδη γίνει στόχος, π.χ. η Αριστερή Πλατφόρμα αλλά και όσους δεν έχουν γίνει (ακόμα;) στόχος. Αφορά όλους επειδή, κάποια στιγμή, ο καθένας μπορεί σε κρίσιμο ζήτημα να εκφράσει όχι απλώς μια διαφορετική άποψη αλλά να πει κάτι πραγματικά ενοχλητικό για το «σύστημα». Η σιωπή τους φέρνει στο νου την τύχη του ήρωα στο γνωστό ποίημα του Μπρεχτ. Δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ έως ότου όταν έπιασαν και τον ίδιο δεν υπήρχε κανείς να τον υπερασπιστεί. Είτε για άνθρωπο πρόκειται είτε για τη Δημοκρατία, το ίδιο κάνει.
ΥΓ. Κύριο άρθρο εφημερίδας/κομματικού οργάνου του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει τη Σαμπιχά ακροδεξιά (υιοθετημένη) και μη κατονομαζόμενο στέλεχος, πράκτορα. Χωρίς να υποστηρίζει τις κατηγορίες με έστω ένα στοιχείο ή επιχείρημα. Λέγε, λέγε όλο και κάτι θα μείνει από τη λάσπη. Ο πρώτος διδάξας είναι πασίγνωστος…
