Πώς και για ποιον, άραγε;
Τη δύσκολη οικονομική κατάσταση που αντιμετωπίζει η χώρα και ειδικότερα οι πολίτες της, με αποκλειστική ευθύνη της σημερινής νεοφιλελεύθερης συγκυβέρνησης (αλλά και όλων των προηγούμενων και μεταξύ τους εναλλασσόμενων), προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το κυβερνητικό επιτελείο και να τα χρεώσει όλα στο «μεγάλο και σπάταλο κράτος» ώστε να επιχειρήσει τη λεγόμενη ανασυγκρότηση του κράτους και να φτιάξει ένα «μικρότερο-επιτελικό κράτος και ταυτόχρονα λιγότερο σπάταλο».
Όμως, πώς θα επιτευχθεί αυτό;
Όσο οι κυβερνώντες ψάχνουν για νέες περικοπές των εξόδων (και όχι αύξηση των εσόδων από αυτούς που έχουν και που μόνιμα δεν εισφέρουν, σύμφωνα με τις δυνατότητές τους αλλά και σύμφωνα με τη συνταγματική επιταγή), τόσο θα διαλύουν τις όποιες κοινωνικές δομές υπάρχουν και προορίζονταν κυρίως για τα λαϊκά στρώματα.
– Τεράστιες ελλείψεις προσωπικού στα νοσοκομεία και στα Κέντρα Υγείας, με υπολειτουργούντα τα ιατρεία του ΙΚΑ και με ελάχιστους συμβεβλημένους γιατρούς στο νέο τους «ΠΕΔΥ».
– Τεράστιες ελλείψεις εκπαιδευτικών στα σχολεία όλων των βαθμίδων.
– Προβληματική έως και μη υλοποιήσιμη η μεταφορά μαθητών και ειδικότερα της υπαίθρου μετά και τη συγχώνευση των σχολικών μονάδων.
– Ελλείψεις θέσεων για τα παιδιά εργαζομένων και ανέργων στους παιδικούς σταθμούς.
Μέσα σε όλα αυτά δεν θα μπορούσε να λείπει και η συνεισφορά των ΟΤΑ. Οι τεράστιες περικοπές στη χρηματοδότησή τους, τόσο στον Α’ όσο και στον Β’ βαθμό, έχουν ως αποτέλεσμα να μην έχουν δυνατότητα να επιτελέσουν το ρόλο τους ή να ασκήσουν τις αρμοδιότητες που το ίδιο το κράτος τους έχει μεταβιβάσει. Τώρα τους προτείνουν ή και τους επιβάλλουν ακόμα, μέσα από την επιτήρηση των οικονομικών τους, να αυξήσουν τα τέλη που επιβάλλουν ή να επιβάλουν νέα για τις υπηρεσίες που παρέχουν.
Οι όποιες υποδομές υπάρχουν κινδυνεύουν να απαξιωθούν, αφού δεν μπορούν από έλλειψη πόρων να συντηρηθούν και εάν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση τα επόμενα έτη η χώρα θα γυρίσει σε επίπεδο υποδομών πολλά έτη πίσω.
Το ξεπούλημα τις κρατικής περιουσίας σε τιμές υποπολλαπλάσιες της αξίας τους με μόνη στόχευση την εξασφάλιση για τους δανειστές των «χρημάτων τους» αλλά και ταυτόχρονα να εξυπηρετήσουν το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο – και αυτό το ονομάζουν ανάπτυξη και επενδύσεις.
Η απόφαση από τους κυβερνώντες για την εκχώρηση των πάντων στους ιδιώτες δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί εάν πρώτα δεν είχαν κατασυκοφαντηθεί και δαιμονοποιηθεί τα πάντα που κάνει το «κακό κράτος».
Νομίζουν, όμως, πως οι πολίτες δεν έχουν καταλάβει ότι ακόμη και για την όποια «δυσλειτουργία» του κράτους, αυτοί είναι οι κύριοι υπεύθυνοι αφού είχαν τη διοίκησή του και το χρησιμοποίησαν για την εξυπηρέτηση των κομματικών τους συμφερόντων μέσα από τις πελατειακές σχέσεις.
Δεν υπάρχει, λοιπόν, καμιά άλλη λύση για το σταμάτημα αυτής της κατάστασης εάν μέσα από την εκλογική διαδικασία δεν αλλάξει η διακυβέρνηση αυτού του τόπου και όσο το δυνατό νωρίτερα αυτό γίνει, τόσο καλύτερα για τους πολίτες αυτής της χώρας.
Αθανάσιος Χειμώνας, Περιφερειακός Σύμβουλος Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας
