Αναφορά του Σέργιο Στεπάνσκυ
Τη ζωή μου παίζω!
Πια δεν έχει αξία!
Χαμένη την έχω
χωρίς σωτηρία!
Erik Fjordsson
Tη ζωή μου παίζω, τη ζωή μου αλλάζω,
αφού για χαμένη
τη λογαριάζω…
Και την αλλάζω ή την παίζω
για το πιο παιδιακίσιο ηλιοκαθρέφτισμα,
για επικαρπία τη δίνω ή για ρεγάλο…
Την παίζω ενάντια σ’ έναν κι ενάντια σ’όλους
την παίζω ενάντια στο μηδέν κι ενάντια στ’ άπειρο,
την παίζω στους κοιτώνες, στην αγορά, στη λέσχη
στο σταυροδρόμι, στα οδοφράγματα, στις ανταρσίες•
την παίζω μια για πάντα απ’ την αρχή ως το τέλος,
σ’ όλο το μάκρος και σ’ όλο το πλάτος
– στην περιφέρεια, στη μέση
και στο υπό-βάθος…–
Τη ζωή μου παίζω, τη ζωή μου αλλάζω,
αφού για χαμένη τη λογαριάζω
Και την αλλάζω ή την παίζω
για το πιο παιδακίσιο ηλιοκαθρέφτισμα,
για επικαρπία τη δίνω ή για ρεγάλο…
την κάνω τράμπα για ένα χαμόγελο και τρία φιλιά
για όλα για όλα το ίδιο μου κάνει:
για το σπουδαίο, το κακό, το τέλειο κι ό,τι άλλο…
Για όλα για όλα το ίδιο μου κάνει
όλα χωρούνε μες στη μικρούτσικη αποτρόπαιη χοάνη
όπου τυλίγονται σαν τα φίδια τα μυαλά μου.
Τη ζωή μου αλλάζω για γέρικες λάμπες
ή για τα ζάρια που μ’ εκείνα παίχτηκε ο άρραφος χιτώνας:
–για το πιο άχαρο, για το πιο εύλογο, για το πιο ασήμαντο:
τα σκουλαρίκια που κρεμάει στ’αυτιά της
η πιθηκόμορφη μουλάτα,
η ξανθιά τερακότα,
η ωχρομελάχρινη, η άπω-ανατολίτισσα, η υπερβόρεια:
τη ζωή μου αλλάζω για ένανε κρίκο νικελένιο
ή για τη σπάθα του Σιγισμούνδου
ή για τον κόσμο
που κρατούσε στα δάχτυλα ο Καρλομάγνος
για να τον ρίξει να κυλήσει σα σφαίρα.
Τη ζωή μου αλλάζω για τον αθώο φωτοστέφανο
του ηλίθιου ή του άγιου•
την αλλάζω για το περιδέραιο
που ζωγραφίσανε του χονδρο-Καπέτου
ή για τον στέρεο καταιονητήρα που ’βρεξε στο σβέρκο
του Κάρολου της Αγγλίας•
για ένα σονέτο ή για μια ρομάντζα την αλλάζω
για έντεκα γάτους Αγκύρας
για μια στροφή, ένα μοιρολόγι,
μια ραψωδία
για μια τράπουλα έστω κι όχι ακέρια
για ένα μαχαίρι, για ένα τσιμπούκι, για μια λύρα…
ή για κείνη την κούκλα που κλαίει
σαν οποιονδήποτε ποιητή.
Τη ζωή μου αλλάζω – επί πιστώσει –
για ένα εργοστάσιο λυκοφώτων
(με συννεφοροδίσματα) •
για έναν γορίλα του Μπόρνεο•
για δύο πάνθηρες της Σουμάτρας•
για τις πέρλες που ήπιε η κιτρινοπράσινη Κλεοπάτρα –
ή για την μυτίτσα της που βρίσκεται σε κάποιο μουσείο•
τη ζωή μου αλλάζω για γέρικες λάμπες
ή για τη σκάλα του Ιακώβ ή για το πιάτο του με τις φακές…
ή για δυο μικροσκοπικές τρυπούλες
– στα στήθη – απ’ όπου γκρίζο πύο μου φεύγουν
η χόρταση κι η αηδία κι η φρίκη που στ’ ασκιά μου αποθηκεύω…
Τη ζωή μου παίζω, τη ζωή μου αλλάζω,
αφού για χαμένη
τη λογαριάζω…
Μετάφραση: Ηλίας Ματθαίου
