Γερμανικός όρος. Μετάφραση: «Ζωτικός χώρος». Ιστορική προέλευση: «Η Γερμανία οφείλει να συγκεντρώσει όλες τις δυνάμεις της για να εξασφαλίσει επαρκές Lebensraum για τα επόμενα εκατό χρόνια» (Χίτλερ). Με αυτήν την κινητήρια ιδέα οι ναζί σχεδίασαν την κατάκτηση της τότε ΕΣΣΔ και τον εποικισμό της από Γερμανούς, προβλέποντας την εξόντωση ή τον εκτοπισμό των «πλεοναζόντων» αυτοχθόνων-υπανθρώπων κατοίκων της (αυτό κάτι σύγχρονο θυμίζει, αλλά δεν πρέπει να βγούμε εκτός θέματος).
Άραγε τη βρίσκει κρυφά η σύγχρονη γερμανική ηγεσία και ελίτ με τα χιτλερικά παραληρήματα; Άγνωστο. Πάντως τόσο η προηγούμενη κεντροαριστερή ομοσπονδιακή κυβέρνηση υπό τον Σολτς όσο και η σημερινή κεντροδεξιά από τον Μερτς (αμφότερες συνιστώσες του ακροκεντρώου κόμματος του πολέμου) γκρέμισαν τα μεταπολεμικά ταμπού, διακηρύσσοντας ότι η Γερμανία «οφείλει» να συγκροτήσει τον ισχυρότερο στρατό στην Ευρώπη. Ο Σολτς άνοιξε τον δρόμο αποφασίζοντας να διαθέσει, εκτός προϋπολογισμού, 100 δισεκατομμύρια ευρώ. Ο Μερτς έσπασε τα κοντέρ καταργώντας τους «απαράβατους» μέχρι χθες δημοσιονομικούς κανόνες της Ε.Ε.
Η αγωνιώδης απόπειρα της γερμανικής ελίτ να ξεφύγει όχι από τη ρωσική αρκούδα αλλά από την πολύπλευρη κρίση που της κόβει τα φτερά, οδηγεί τώρα σε έναν ποιοτικά ανώτερο τυχοδιωκτισμό. Όντας σε ακήρυκτο ανταγωνισμό με το «πυρηνικό» Παρίσι για το ποιος θα τεθεί επικεφαλής της «ευρωπαϊκής άμυνας» αφού οι ΗΠΑ κάνουν νερά, το Βερολίνο εγκαθιστά μια τεθωρακισμένη ταξιαρχία δύναμης 5.000 ανδρών σε μια παλιά επαρχία του Τρίτου Ράιχ ονόματι Λιθουανία. Ο Μερτς πήγε εκεί για να γιορτάσει αυτό το πράγματι ιστορικό γεγονός αφού, για πρώτη φορά μετά την ήττα της Γερμανίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, «αναπτύσσονται» μόνιμα γερμανικά στρατεύματα εκτός συνόρων.
Είχε προηγηθεί η ενθάρρυνση μιας έτερης βαλτικής πρώην επαρχίας, της Εσθονίας, να επιχειρήσει ούτε λίγο ούτε πολύ έναν… ναυτικό αποκλεισμό των ρωσικών λιμανιών στη Βαλτική Θάλασσα. Μεγαλοπιάνεται δηλαδή η γερμανική ελίτ (δεν απενοχοποιείται, διότι ποτέ δεν ένιωσε ένοχη – μόνο αδικημένη από την Ιστορία) και τρίβεται ξανά στην γκλίτσα του τσομπάνη. Σε ποια υπαρκτή υλική βάση στηρίζεται αυτός ο τυχοδιωκτισμός όταν η γερμανική οικονομία παραπαίει, η βιομηχανία ψυχορραγεί και η ουκρανική μαύρη τρύπα ρουφά μη αναπληρώσιμα οπλικά συστήματα και πυρομαχικά; Και με ποιο σκοπό ακριβώς;
Αφού αυτοκτόνησε (γεωπολιτικά και οικονομικά) ευθυγραμμιζόμενη πίσω από τις ΗΠΑ όταν αυτές διοικούνταν από το κόμμα του πολέμου και της παγκοσμιοποίησης, σπάζοντας τις αμοιβαία επωφελείς σχέσεις της με τη Ρωσία, τώρα η γερμανική ελίτ βυθίζεται βαθύτερα σε ένα αυτοκαταστροφικό σπιράλ, βαυκαλιζόμενη ότι μπορεί να ηγηθεί μιας νέας αντιρωσικής σταυροφορίας. Θα της ευχόμασταν «καλά ξεμπερδέματα», αλλά το πρόβλημα είναι ότι πίσω της σέρνει εκόντες-άκοντες και τους λαούς της Ευρώπης.
