Συγκλονιστικές στιγμές έζησε η Αθήνα το διήμερο 19 και 20 Οκτώβρη. Ο λαός πλημμύρησε την Αθήνα στις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις των τελευταίων δεκαετιών. Ένα ποτάμι φουσκωμένο ο κόσμος, ένα τσουνάμι λαϊκής οργής και αγανάκτησης γέμισε δρόμους, πλατείες, δρομάκια και σοκάκια σε κάθε μεριά του κέντρου της πόλης. Από νωρίς το πρωί της Τετάρτης φαινόταν ότι θα ζήσουμε μια μέρα διαφορετική από τις άλλες. Τα περισσότερα μαγαζιά κλειστά, οι περισσότερες επιχειρήσεις κλειστές ενώ στις αποβάθρες και στις στάσεις του ηλεκτρικού, του μετρό και των λεωφορείων συνωστίζονταν εκατοντάδες κόσμου. Και ενώ οι συγκεντρώσεις των σωματείων, των συλλογικοτήτων, των συνελεύσεων, των κομμάτων, των οργανώσεων και των διάφορων κινήσεων ήταν στις 10:30, ήδη από εκείνη την ώρα, η Πατησίων έμοιαζε έτοιμη για διαδήλωση. Τόσος πολύ ήταν ο κόσμος μισή ώρα πριν ξεκινήσει και «επίσημα» η συγκέντρωση. Παλμός, αγώνας, ενθουσιασμός, ελπίδα. Και τόνος πολιτικός κατά της κυβέρνησης, της τρόικας και των μνημονίων. Μετά από λίγο, το κέντρο της Αθήνας έγινε το αδιαχώρητο. Η πλατεία Καραϊσκάκη, το Πεδίο του Άρεως, η Ομόνοια, η πλατεία Κοτζιά, το Μοναστηράκι, το Σύνταγμα, οι δρόμοι μεταξύ τους όπως η Πατησίων, η Ακαδημίας, η Πανεπιστημίου, η Σταδίου, η Καραγιώργη Σερβίας, η Ερμού, η Μητροπόλεως και όλοι οι δρόμοι γύρω από το Σύνταγμα μέχρι τις Στήλες του Ολυμπίου Διός ήταν γεμάτοι από τον αθηναϊκό λαό.
Μια λαοθάλασσα που κατέκλυσε όλο το κέντρο για πάνω από τέσσερις ώρες. Το κλίμα χαρακτηριστικό των διαθέσεων του κόσμου. «Να φύγουν όλοι – Να φύγουν τώρα» ήταν το κοινό χαρακτηριστικό όσων βρίσκονταν στους δρόμους της Αθήνας. Και αυτό φάνηκε ακόμα περισσότερο, όταν αποχώρησε το ΠΑΜΕ από το πάνω μέρος της πλατείας Συντάγματος και ελευθερώθηκε ο χώρος για τις εκατοντάδες χιλιάδες λαού που με ειρηνικό τρόπο κατέκλυσαν τον Άγνωστο Στρατιώτη μέχρι τα σκαλάκια της Βουλής. Στο αριστερό άκρο, στα «λουλουδάδικα», υπήρχαν αψιμαχίες με την αστυνομία κυρίως με τα μπλοκ των ταξιτζήδων και της ΠΟΕ-ΟΤΑ αλλά και οργισμένου κόσμου. Παρόλα αυτά η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου παρέμενε εκεί παρά τα δηλητηριώδη αέρια των ΜΑΤ και τα επεισόδια που επεκτάθηκαν αργότερα στους γύρω δρόμους. Ανεπανάληπτές στιγμές που μόνο ο λαός μπορεί να δημιουργήσει.
Πέμπτη 20 Οκτώβρη
Το ίδιο σκηνικό επα ναλήφθηκε και την επόμενη μέρα. Το Σύνταγμα από νωρίς κατειλημμένο από εκατοντάδες χιλιάδες λαού. Και όχι μόνο. Όλη η Σταδίου, η Καραγιώργη Σερβίας, η Ερμού, η Μητροπόλεως γεμάτες από κόσμο. Παρά την ασφυκτική και πολιτικά απαράδεκτη περιφρούρηση της Βουλής από το ΠΑΜΕ, ο κόσμος γύρω από την πλατεία γιόρταζε την κινητοποίησή του και τον αγώνα του κατά της κυβέρνησης και της τρόικας.
Μέχρι τη στιγμή που ξεκίνησαν τα θλιβερά συμβάντα που προκάλεσαν οι ομάδες τυφλής απολίτικης βίας με τις περιφρουρήσεις του ΠΑΜΕ. Γεγονότα που έδιωξαν την πλειοψηφία του κόσμου αφού με κανένα τρόπο δεν αναγνώριζε τον εαυτό του σε όσα γίνονταν. Μέχρι την επόμενη φορά, αφού όπως έχει δείξει ο λαός μας μπορεί το αγωνιστικό του φρόνημα να ξεπερνάει σκοπέλους και εμπόδια που στήνονται μπροστά στον αγώνα του.
