Κυκλοφορεί το φθινοπωρινό Πανοπτικόν
Για τον Κώστα Δεσποινιάδη και το θεσσαλονικιώτικο, Πανοπτικόν κατόρθωμά του, έχουμε ξαναγράψει δυο-τρεις φορές σ’ ετούτη την εφημερίδα. Η αλήθεια είναι ότι κι ο ίδιος, άθελά του, μας «υποχρεώνει» στη γραφή, καθώς ταχυδρομεί με χειρόγραφη ευγένεια κάθε καινούργια προσπάθειά του. Ίσως, όμως, να υπάρχει και κάποιος βαθύτερος λόγος που δεν οφείλεται απλώς σε αντίδωρη… ανταπόδοση τιμής, παρά σε κάποια πιθανή «συγγένεια» των δύο εντύπων. Δεν αναφέρομαι στις όποιες «αποκλίσεις» ιδεών, στην αντίθεση ή στη γόνιμη συνομιλία που συναντά κάποιος στις σελίδες τους, όσο κυρίως στην καθαυτή εκδοτική προσπάθεια.
Και τα δυο έντυπα, ο Δρόμος και το Πανοπτικόν θεωρούμε ότι «προσπαθούν εκ του μηδενός και εξ ιδίων δυνάμεων να δημιουργήσουν έναν πολιτικό και πνευματικό βιότοπο εντός του οποίου μπορεί να ανθίσει η αδέσμευτη ριζοσπαστική κριτική σκέψη…». Ας αφήσουμε, όμως, για την Ιστορία την αποτίμηση των εκλεκτικών συγγενειών και τις προτιμήσεις του καθενός μας, αφού αντικείμενο του σημειώματος είναι η κυκλοφορία 19ου Πανοπτικού τεύχους, ενός τεύχους που σημειώνουμε ότι εκδίδεται στη Θεσσαλονίκη, με αξιοζήλευτη συνέπεια εδώ και 13 χρόνια.
Λιτό και καλαίσθητο πάντα το εγχείρημα του Δεσποινιάδη υπηρετεί με έντιμη νηφαλιότητα την αντιεξουσιαστική πλευρά του πολιτικού λόγου, αλλά και την καίρια αποδόμηση της κατασταλτικής εξουσία του παρόντος. Να ξεκινήσουμε, όμως, με την παράθεση των περιεχομένων του φθινοπωρινού 19ου με αντίστροφη φορά από το τέλος δηλαδή προς την αρχή του τεύχους.
Στις τελευταίες σελίδες, λοιπόν, θα βρείτε δύο ενδιαφέροντα κείμενα του Δεσποινιάδη: Ένα με τίτλο Ο μικρός τύπος στους αντίποδες της πολιτιστικής βιομηχανίας κι ένα δεύτερο – ξαναδιάβασμα των Ανθρωποφυλάκων του Περικλή Κοροβέση. Στις υπόλοιπες σελίδες θα συναντήσετε σκέψεις του Φώτη Τερζάκη πάνω στην «απαισιόδοξη ανθρωπολογία», σημειώσεις της Λίας Γυόκα για τη σχέση αναρχισμού και μαρξισμού, κείμενο του Κριστιάν Μόρισον για τις «δυνατότητες πραγματοποίησης των διαρθρωτικών αναπροσαρμογών», του Νίκο Μπέρτι για τον λενινιστικό και αναρχικό βολονταρισμό και τέλος μια ενδιαφέρουσα βιβλιοκρισία του Βάλτερ Μπένγιαμιν για τις θεωρίες του γερμανικού φασισμού γραμμένη το 1930 με αφορμή τη συλλογική έκδοση Πόλεμος και πολεμιστές.
Σ.Μ.
