Ενώ συμπληρώνονται εφτά χρόνια από την εξέγερση του λαού της Τυνησίας, που ανέτρεψε τον φιλοδυτικό δικτάτορα Μπεν Άλι, η χώρα αυτή έχει μπει στη μεγαλύτερη περίοδο ίσως περίοδο αναταραχής από τη μεταπολίτευση του 2011. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια, όπου οι λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στην κυβέρνηση συνασπισμού μετριοπαθών ισλαμιστών και φιλελεύθερων επικεντρώνονταν σε συγκεκριμένες πόλεις, αφορούσαν συγκεκριμένα κάθε φορά λαϊκά στρώματα και διαρκούσαν λίγο, αυτή τη φορά το κύμα της διαμαρτυρίας έχει αγκαλιάσει όλη την Τυνησία και δεν λέει να υποχωρήσει. Αιτία είναι η διαρκής δυσαρέσκεια για την μη υλοποίηση των προσδοκιών της εξέγερσης του 2011: πραγματική δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη.
Αντ’ αυτών, η πολιτική κάστα «πρόσφερε» στους Τυνήσιους ακόμη περισσότερη ανεργία, γενικευμένη διαφθορά, κρατική και παρακρατική βία, μεγαλύτερη εξάρτηση από το ΔΝΤ και μια πολιτική μόνιμης λιτότητας και ακρίβειας. Παρά τη διάψευση των ελπίδων, οι μάζες που κινητοποιούνται σήμερα κάθε άλλο παρά νοσταλγούν την εποχή του Μπεν Άλι. Αντίθετα, στα συνθήματά τους κατηγορούν τα κυβερνητικά κόμματα ως προδότες του ξεσηκωμού που τον ανέτρεψε, και επανέρχονται στα αιτήματα του 2011. Στις διαδηλώσεις πρωτοστατούν τα ριζοσπαστικά συνδικάτα και το Λαϊκό Μέτωπο που, υπό την ηγεσία του ιστορικού ηγέτη του τυνησιακού κομμουνιστικού κινήματος Χαμά Χαμαμί, έχει κατοχυρωθεί στη συνείδηση πλατιών στρωμάτων ως συνεχιστής της πρώτης μεγάλης εξέγερσης.
Γι’ αυτό και το Λαϊκό Μέτωπο έχει μπει στο στόχαστρο της κυβέρνησης, που το κατηγορεί ως «υποκινητή των ταραχών». Από προχθές μάλιστα έχει αρχίσει να προχωρά και σε συλλήψεις ηγετικών στελεχών του, ενώ αναβιώνει το φαινόμενο της εξαπόλυσης απειλών δολοφονίας του Χαμαμί και άλλων ηγετών της τυνησιακής Αριστεράς από παρακρατικούς. Μέχρι στιγμής έχουν συλληφθεί πάνω από 600 πολίτες, ενώ εκατοντάδες έχουν τραυματιστεί από την αστυνομία. Η άγρια καταστολή έχει προκαλέσει οργισμένες αντιδράσεις πολλών από όσους διαδηλώνουν: σε πολλές πόλεις έχουν πυρποληθεί αστυνομικοί σταθμοί, κυβερνητικά γραφεία και τράπεζες. Σε χθεσινό άρθρο του ο πανεπιστημιακός Αμόρ Τσερνί, μέλος του Λαϊκού Μετώπου, απαντά στις κατηγορίες της κυβέρνησης περί ταραξιών ως εξής: «Οι νέοι δεν επιτίθενται σε ένα τραπεζικό υποκατάστημα. Επιτίθενται σε όλο το χρηματοπιστωτικό σύστημα που εκπροσωπεί την απόπειρα υποδούλωσής μας στο ΔΝΤ και στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις».
