Η αυτοκτονία ενός πρώην υφυπουργού του ΠΑΣΟΚ, το όνομα του οποίου βρισκόταν στις λίστες του ΣΔΟΕ, προσδίδει δραματικό χαρακτήρα στην αποκαθήλωση ενός αρρωστημένου συστήματος συγκάλυψης των γνωστών-αγνώστων, που έχουν ξεζουμίσει τη χώρα.
Οι ένοχοι έχουν αποκαλυφθεί πανηγυρικά, βρίσκονται στα στόματα όλων και με τα ονοματεπώνυμά τους και με τη συλλογική τους ταυτότητα. Στο πρόσωπο του Βενιζέλου εξευτελίζεται το σύνολο του πολιτικού συστήματος, που υπηρέτησε και υπηρετεί μία ληστρική ολιγαρχία, που με τη σειρά της πρακτόρευσε τα συμφέροντα των πολυεθνικών και των χρηματοπιστωτικών γιγάντων, υποθηκεύοντας τη χώρα στην υπερχρέωση.
Όλα μαρτυρούν, πως βαδίζουμε ξανά σε μία ακόμη αποφασιστική αναμέτρηση. Η λαϊκή πλειοψηφία από την πρώτη στιγμή τοποθετήθηκε απέναντι στο ειδικό καθεστώς, κατακτώντας θέσεις μάχης, διαμορφώνοντας αντιθετική συνείδηση και φρόνημα δημοκρατίας και ανεξαρτησίας, χτίζοντας την αλληλεγγύη και αναζητώντας λυτρωτική διέξοδο ριζικής πολιτικής λύσης.
Η τρικομματική συγκυβέρνηση Σαμαρά χάνει κάθε νομιμοποίηση, έχοντας εξαπατήσει την κοινωνία. Γι’ αυτό η ίδια η Μέρκελ έρχεται να σφραγίσει την ολοκληρωτική ποδηγέτηση της χώρας με την παρουσία της.
Το ματωμένο πρόσωπο του εργάτη στο προαύλιο του Πενταγώνου, που δέχεται εν ψυχρώ το χτύπημα, από το «όργανο της τάξης», είναι η αποτύπωση της «σωτηρίας της χώρας», που ο Σαμαράς θα επικαλείται ως ακαταμάχητο άλλοθι για το νέο φόρο αίματος, που θα καταβάλλει η κοινωνία, τον… τελευταίο κατά τη μακάβρια αποστροφή του. Την ίδια στιγμή, στη δίνη των ανταγωνισμών μεταξύ ΔΝΤ και Βερολίνου η χώρα παρασύρεται όλο και πιο επικίνδυνα ως έρμαιο, εντελώς ακυβέρνητη, με τον πρωθυπουργό να ονειρεύεται, μόνος αυτός, την ασφάλεια μιας Ευρωζώνης, που βουλιάζει στην κρίση χρέους και στην ύφεση.
Το ερώτημα βρίσκεται επί τάπητος, έχει ήδη τεθεί. Γιατί τώρα, τις επόμενες μέρες, που θα εκδηλωθεί κατά μέτωπο η αντιπαράθεση της κοινωνικής πλειοψηφίας με την κυβέρνηση, που κλονίζεται να μην αλλάξει στρατόπεδο η πρωτοβουλία των κινήσεων;
Υπάρχουν, είναι βέβαιο, όλες οι προϋποθέσεις για να δοθεί μία καθοριστική μάχη, που θα σφραγίσει τη μετάβαση της χώρας στην πορεία απαλλαγής από τα μνημόνια. Τα κρίσιμα ορόσημα των κινητοποιήσεων ενάντια στα μέτρα και την επίσκεψη-πρόκληση της Μέρκελ αποτελούν πολύτιμη ευκαιρία, για την αναγκαία αναβάθμιση της πλατύτερης και πιο ουσιαστικής πολιτικής λαϊκής ενότητας στην πράξη, στο δρόμο, στις διαδικασίες ενός ζωντανού λαϊκού κινήματος, που θα αντιστέκεται και θα ανοίγει δρόμους διεξόδου.
Η συμβολή όλων των πολιτικών φορέων, της Αριστεράς, των κινήσεων και των πρωτοβουλιών, που υπηρετούν τη λαϊκή υπόθεση θα είναι αποφασιστική. Μόνο έτσι μπορεί να απαντηθούν και να αφοπλιστούν, εν τη γενέσει τους, η τρομοκρατία, η βία, η συκοφάντηση και οι διχαστικές προβοκάτσιες, που θα επιστρατεύσουν οι κρατικοί μηχανισμοί με την καθοδήγηση του πρωθυπουργικού επιτελείου, που ήδη έχει κάνει σαφείς τις προθέσεις του απειλώντας το λαό.
Όλα μαρτυρούν, πως βαδίζουμε ξανά σε μία ακόμη αποφασιστική αναμέτρηση. Η λαϊκή πλειοψηφία από την πρώτη στιγμή τοποθετήθηκε απέναντι στο ειδικό καθεστώς, κατακτώντας θέσεις μάχης, διαμορφώνοντας αντιθετική συνείδηση και φρόνημα δημοκρατίας και ανεξαρτησίας, χτίζοντας την αλληλεγγύη και αναζητώντας λυτρωτική διέξοδο ριζικής πολιτικής λύσης.
Η τρικομματική συγκυβέρνηση Σαμαρά χάνει κάθε νομιμοποίηση, έχοντας εξαπατήσει την κοινωνία. Γι’ αυτό η ίδια η Μέρκελ έρχεται να σφραγίσει την ολοκληρωτική ποδηγέτηση της χώρας με την παρουσία της.
Το ματωμένο πρόσωπο του εργάτη στο προαύλιο του Πενταγώνου, που δέχεται εν ψυχρώ το χτύπημα, από το «όργανο της τάξης», είναι η αποτύπωση της «σωτηρίας της χώρας», που ο Σαμαράς θα επικαλείται ως ακαταμάχητο άλλοθι για το νέο φόρο αίματος, που θα καταβάλλει η κοινωνία, τον… τελευταίο κατά τη μακάβρια αποστροφή του. Την ίδια στιγμή, στη δίνη των ανταγωνισμών μεταξύ ΔΝΤ και Βερολίνου η χώρα παρασύρεται όλο και πιο επικίνδυνα ως έρμαιο, εντελώς ακυβέρνητη, με τον πρωθυπουργό να ονειρεύεται, μόνος αυτός, την ασφάλεια μιας Ευρωζώνης, που βουλιάζει στην κρίση χρέους και στην ύφεση.
Το ερώτημα βρίσκεται επί τάπητος, έχει ήδη τεθεί. Γιατί τώρα, τις επόμενες μέρες, που θα εκδηλωθεί κατά μέτωπο η αντιπαράθεση της κοινωνικής πλειοψηφίας με την κυβέρνηση, που κλονίζεται να μην αλλάξει στρατόπεδο η πρωτοβουλία των κινήσεων;
Υπάρχουν, είναι βέβαιο, όλες οι προϋποθέσεις για να δοθεί μία καθοριστική μάχη, που θα σφραγίσει τη μετάβαση της χώρας στην πορεία απαλλαγής από τα μνημόνια. Τα κρίσιμα ορόσημα των κινητοποιήσεων ενάντια στα μέτρα και την επίσκεψη-πρόκληση της Μέρκελ αποτελούν πολύτιμη ευκαιρία, για την αναγκαία αναβάθμιση της πλατύτερης και πιο ουσιαστικής πολιτικής λαϊκής ενότητας στην πράξη, στο δρόμο, στις διαδικασίες ενός ζωντανού λαϊκού κινήματος, που θα αντιστέκεται και θα ανοίγει δρόμους διεξόδου.
Η συμβολή όλων των πολιτικών φορέων, της Αριστεράς, των κινήσεων και των πρωτοβουλιών, που υπηρετούν τη λαϊκή υπόθεση θα είναι αποφασιστική. Μόνο έτσι μπορεί να απαντηθούν και να αφοπλιστούν, εν τη γενέσει τους, η τρομοκρατία, η βία, η συκοφάντηση και οι διχαστικές προβοκάτσιες, που θα επιστρατεύσουν οι κρατικοί μηχανισμοί με την καθοδήγηση του πρωθυπουργικού επιτελείου, που ήδη έχει κάνει σαφείς τις προθέσεις του απειλώντας το λαό.
Σχόλια
