Στη Γάζα κρίνεται η «ανθρωπιά» της ανθρωπότητας. Εκεί που το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ προαναγγέλλει την «τελική λύση», συνεχίζοντας τη γενοκτονία των Παλαιστινίων. Εκεί που ο ΟΗΕ προειδοποιεί για τον λιμό που έρχεται, για να κατηγορηθεί πως… στηρίζει τη Χαμάς. Εκεί που τα τέρατα της σιωνιστικής κατοχής, με τις πλάτες των ΗΠΑ και της πολιτισμένης Δύσης, χρησιμοποιούν μια ψευδεπίγραφη «διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας» ως όπλο εθνοκάθαρσης και εργαλείο ελέγχου των εκτοπισμένων πληθυσμών. Εκεί όπου το καθεστώς Νετανιάχου παραδέχεται πως εξοπλίζει τζιχαντιστικές συμμορίες για να πολεμήσουν τη Χαμάς (και να «αναβαπτισθούν» στη συνέχεια ως μαχητές της ελευθερίας). Εκεί που η Αντίσταση συνεχίζεται, γιατί είναι δεμένη με τη γη και το αίμα των μαρτύρων, την ιστορία και την ψυχή ενός λαού που το μόνο που ζητάει είναι να ζήσει ελεύθερος σε μια ελεύθερη χώρα.
Δεν μπορούμε να μείνουμε σιωπηλοί απέναντι σε αυτή τη γενοκτονία. Είναι αυτές τις μέρες, με κορύφωση την 15η Ιουνίου, που πρέπει να δυναμώσουν οι αντιπολεμικές πρωτοβουλίες και κινητοποιήσεις, οι δράσεις υποστήριξης στον λαό της Παλαιστίνης και στο δίκαιο αγώνα του για ελευθερία, και να γίνουν κραυγή. Με όποιο τρόπο, ο καθένας και η κάθε μία να γίνει μέρος ενός κύματος που θα παλέψει για να σταματήσει η γενοκτονία και ο δολοφονικός αποκλεισμός της Γάζας, θα πιέσει τις κυβερνήσεις να πάψουν να κάνουν πλάτες στη σιωνιστική πολεμική μηχανή, θα απαιτήσει εμπράκτως μια δίκαιη λύση τερματίζοντας την κατοχή στην Παλαιστίνη. Αυτή η υπόθεση είναι υπόθεση των πολλών, των εκατομμυρίων ανθρώπων που έχουν το βλέμμα στραμμένο στη Γάζα, από κάθε γειτονιά του κόσμου.
Ακτιβισμός, Διπλωματία, Κίνημα
Την 15η Ιουνίου έχουν ορίσει ως μέρα-ορόσημο οι χιλιάδες ακτιβιστές που αναμένεται τις επόμενες μέρες να φτάσουν στην Αίγυπτο από διάφορες χώρες του κόσμου, με σκοπό να κινηθούν προς το πέρασμα της Ράφα, συνοδεύοντας ένα κονβόι ανθρωπιστικής βοήθειας. Μετά από δυόμιση μήνες ασφυκτικού αποκλεισμού, τώρα το Ισραήλ «επιτρέπει την ανθρωπιστική βοήθεια» προσχηματικά και με το σταγονόμετρο, να διανέμεται από δομές ελεγχόμενες από τον κατοχικό στρατό και από συνεργαζόμενες με αυτόν οργανώσεις των ΗΠΑ – δολοφονώντας ταυτόχρονα δεκάδες άμαχους Παλαιστίνιους από αυτούς που περιμένουν στην ουρά για το συσσίτιο! Οι εκκλήσεις των ανθρωπιστικών οργανώσεων για τη συνεχιζόμενη έκτακτη ανάγκη, οι καταδίκες του Ισραήλ για γενοκτονία και εγκλήματα πολέμου, δεν μοιάζουν να κάμπτουν τη φονική σιωνιστική μηχανή.
Λίγες μέρες αργότερα, από τις 17 μέχρι τις 20 Ιουνίου, είναι προγραμματισμένη η Διάσκεψη του ΟΗΕ για την Παλαιστίνη, που στόχο έχει να δώσει το φιλί της ζωής στην πολλαπλά υπονομευμένη λύση των δύο κρατών. Η Διάσκεψη, που διοργανώνεται υπό την αιγίδα της Γαλλίας και της Σαουδικής Αραβίας, έχει σαν εκφρασμένο στόχο να «φέρει απτά αποτελέσματα» επαναφέροντας τη διπλωματία ως διέξοδο, μετά από επανειλημμένες γενικολογίες του ΟΗΕ που έμειναν κενό γράμμα – και από αποφάσεις για εκεχειρία που μπλοκαρίστηκαν από τις ΗΠΑ, όπως πρόσφατα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Είναι η σφοδρότητα των εγκλημάτων του Ισραήλ, που πλέον θέτει σε λειτουργία μέχρι και την αργοκίνητη ή ένοχα ουδέτερη «διεθνή κοινότητα».
Η Γάζα είναι ένα επεισόδιο του εν εξελίξει υβριδικού παγκόσμιου πολέμου, με θερμά σημεία την Ουκρανία, τη Μ. Ανατολή, και δυνάμει τη Ν.Α. Ασία. Είναι ταυτόχρονα το πεδίο όπου δοκιμάζονται τα όρια της ανθρωπότητας, με τους σιωνιστές του Ισραήλ να διαπράττουν ανοιχτά μια γενοκτονία, φασιστικοποιώντας μέρος της ισραηλινής κοινωνίας που στηρίζει το έγκλημα. Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα, έχουμε ανάγκη από ένα μεγάλο κίνημα για την ειρήνη, που θα παλεύει ενάντια στους εμπρηστές του πολέμου, και θα στηρίζει τον αγώνα των μικρών και ενδιάμεσων λαών που αγωνίζονται για την ελευθερία τους.
Προς τη Γάζα… από στεριά και θάλασσα
Δήλωση του Μανόλη Μούστου, γιατρού από το Ηράκλειο της Κρήτης και μέλους της ελληνικής αποστολής της Πορείας προς τη Γάζα
Η απόφαση να βαδίσουμε προς τη Γάζα είναι η φυσική συνέχεια του κινήματος αλληλεγγύης προς τον Παλαιστινιακό λαό, που εξαρχής έχει καταγγείλει τη γενοκτονική φύση του σιωνιστικού καθεστώτος. Στόχος είναι να σπάσει ο αποκλεισμός της Γάζας, να μπει η ανθρωπιστική βοήθεια που τόσο έχουν ανάγκη εκατομμύρια άνθρωποι, να σταματήσει η εθνοκάθαρση και η γενοκτονία. Αλλά, ακόμη και εάν μας εμποδίσουν να αμφισβητήσουμε έμπρακτα την παράνομη και εγκληματική κατοχή του Ισραήλ, που συνεχίζεται χάρη στη στήριξη των συμμάχων του, στόχος είναι τουλάχιστον να σπάσει η ένοχη σιωπή.
Χιλιάδες άνθρωποι από δεκάδες χώρες, με την ενεργό στήριξη πολύ περισσότερων, θέλουμε να δείξουμε με χειροπιαστό τρόπο ότι η ανθρωπότητα δεν συμφιλιώνεται με το τέρας. Είναι η δύναμη των κοινωνιών και των μαζικών δράσεων για την Παλαιστίνη που οργανώνονται αυτές τις μέρες σε όλο τον κόσμο, που θα δημιουργήσει την αναγκαία πίεση, φέρνοντας και τη λεγόμενη διεθνή κοινότητα προ των ευθυνών της. Η δική μας συμμετοχή, η ελληνική συμμετοχή, έρχεται και σε απάντηση του σφιχταγκαλιάσματος του επίσημου ελληνικού κράτους με τους σιωνιστές δολοφόνους. Είναι χρέος προς την Ιστορία του λαού μας, που ντροπιάζεται από τις επιλογές της «σωστής πλευράς».
Η ντροπή της ελληνικής κυβέρνησης
Δεν ξεπλένεται αυτή η ντροπή. Να συμβαίνει μια γενοκτονία και εσύ, στην καλύτερη περίπτωση, να εμφανίζεσαι ως Πόντιος Πιλάτος. Ή, στη χειρότερη, ακόμη και να βάζεις πλάτη. Η «στρατηγική συνεργασία» με το Ισραήλ, η εγκληματικά επικίνδυνη για τα εθνικά μας συμφέροντα και την ασφάλεια του Ελληνισμού επιλογή να δεθούν Ελλάδα και Κύπρος στο άρμα των σιωνιστών, φτάνει στα έσχατα σημεία υποτέλειας. Η αποχή της Ελλάδας από τα ψηφίσματα που καλούν σε τερματισμό του αποκλεισμού της Γάζας στους διεθνείς οργανισμούς, η απραξία της ως μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η συνέχιση –σαν να μην συμβαίνει τίποτα– της οικονομικής, ενεργειακής, στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ, η εχθρότητα απέναντι στις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, είναι το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής.
Με πρόσχημα τη δημιουργία αντίβαρων στην Τουρκία (απέναντι στην οποία δίνουν ούτως ή άλλως ρεσιτάλ «ρεαλιστικού» ενδοτισμού!), οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων επέβαλαν μια σημαντική διαφοροποίηση στη στάση μας απέναντι στο Τελ Αβίβ – διαταράσσοντας κάθε ισορροπία και διπλωματική αυτονομία, μετατρέποντας την Ελλαδική και Κυπριακή επικράτεια σε μετόπισθεν του κατοχικού κράτους. Μια πολιτική που διαφημίζεται ως εθνικά επωφελής, στο όνομα της τουρκικής απειλής, και φτάνει να ανέχεται ή και να δικαιολογεί τα εγκλήματα της σιωνιστικής οντότητας. Στην πράξη είναι μια ακόμη επιζήμια και ανιστόρητη επιλογή των ελίτ που, όπως και σε άλλα θέματα, έχουν ως μόνο στόχο τις μπίζνες και τις εξυπηρετήσεις στους ισχυρούς συμμάχους του ΝΑΤΟ, και όχι το συμφέρον της χώρας.
Για τη χώρα μας, για τον Ελληνικό λαό, η αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη και τον αγωνιζόμενο λαό της περνά μέσα από το σπάσιμο αυτής της εξάρτησης. Η καλύτερη υπηρεσία που μπορούμε να προσφέρουμε σαν λαός στην υπόθεση της ειρήνης και της δικαιοσύνης είναι να μην αποδεχθούμε αυτή την κατάσταση ως κανονικότητα. Να μην αποδεχθούμε τις μπίζνες των σιωνιστών, να μην αποδεχθούμε ότι τα νησιά μας θα γίνονται τόποι αναψυχής δολοφόνων του κατοχικού στρατού, να μην αποδεχθούμε ότι οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας μας θα εκπαιδεύονται μαζί με γενοκτόνους. Όλα αυτά τώρα! Πριν χάσουμε τον εαυτό μας, πριν ξεχάσουμε την ιστορία μας, πριν πληρώσουμε πολύ ακριβά τους τυχοδιωκτισμούς της «σωστής πλευράς της ιστορίας».
Αέρας στα πανιά του Madleen
Το πλοιάριο Madleen, της πρωτοβουλίας Στόλος της Ελευθερίας, βρίσκεται ήδη εν πλω προς τη Γάζα, έχοντας περάσει νότια της Κρήτης. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές κινείται στη θαλάσσια περιοχή της Αιγύπτου. Στόχος των ακτιβιστών που επιβαίνουν σε αυτό είναι να σπάσει ο αποκλεισμός της Γάζας από θαλάσσης, αλλά και να στραφεί η ματιά του υπόλοιπου κόσμου προς το δράμα και τον αγώνα του λαού της Παλαιστίνης.
Το Ισραήλ έχει ήδη προαναγγείλει ότι δεν θα επιτρέψει στην αποστολή να εισέλθει στο θαλάσσιο χώρο «του» (δηλαδή στα χωρικά ύδατα της Γάζας). Οι σιωνιστές έχουν δείξει ότι εννοούν τις απειλές τους, όχι μόνο σε παλιότερες πειρατικού τύπου ενέργειές τους, αλλά και πρόσφατα, όταν επιτέθηκαν στον Στόλο της Ελευθερίας με drone ανοιχτά της Μάλτας – προξενώντας ζημιές στο πλοιάριο Conscience και προκαλώντας την καθυστέρηση της αποστολής.
Τώρα οι ακτιβιστές πλέουν στη μέση της Μεσογείου, μιας Θάλασσας που έχει αποδειχθεί πολλαπλά επικίνδυνη τα τελευταία χρόνια. Έχουν ήδη έρθει σε επαφή με drone επιτήρησης της Ελληνικής Ακτοφυλακής που νύχτα «έλεγχε» την πορεία τους, κι έχουν ήδη μπλεχτεί σε περιστατικό διάσωσης μεταναστών (κάποιοι εκ των συμμετεχόντων είναι μέλη ΜΚΟ και πληρωμάτων διάσωσης) που βρέθηκαν σε κίνδυνο ανοιχτά της Λιβύης…
Όπως και σε προηγούμενες αποστολές, ο ακτιβισμός μπλέκεται με τη γεωπολιτική και τις παγίδες της, αλλά και τις ειδικές στοχεύσεις και ατζέντες των συμμετεχόντων σε αυτήν. Αυτό που μένει είναι το δίκαιο του αιτήματος, να σταματήσει η γενοκτονία και να σπάσει ο αποκλεισμός: αυτό το αίτημα είναι που δίνει αέρα στα πανιά του Madleen.
