Με επιδότηση από το πακέτο Γιούνκερ η «επένδυση» στα 14 αεροδρόμια
«Στο τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί». Η φράση προέρχεται από την ποδοσφαιρική ορολογία, αλλά φαίνεται να ταιριάζει γάντι και στην περίπτωση της Fraport σε ό,τι αφορά την περιπετειώδη παραχώρηση των 14 αεροδρομίων της χώρας (μεταξύ αυτών και των Χανίων) για 40 χρόνια.
Ο διαγωνισμός για την παραχώρηση των αεροδρομίων προβλήθηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου ως «αναπτυξιακό βήμα για τις υποδομές της χώρας», ως «επένδυση στην παρεχόμενη ποιότητα υπηρεσιών στους Έλληνες και ξένους ταξιδιώτες» και φυσικά «ως προσέλκυση μεγάλων επενδύσεων» στη χώρα που διψάει για δουλειές και ζεστό χρήμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ αν και ως αντιπολίτευση βρισκόταν σε όλες τις διαμαρτυρίες κατά των παραχωρήσεων, εντούτοις «αναγκάστηκε» να ολοκληρώσει τον διαγωνισμό και βρέθηκαν να είναι οι δικοί του υπουργοί (μεταξύ αυτών και ο Χανιώτης Γιώργος Σταθάκης) που έβαλαν τις υπογραφές τους στην τελική σύμβαση με τη Fraport.
Και αφού, λοιπόν, όλοι περιμέναμε να τρέξει το ζεστό γερμανικό χρήμα για να αναβαθμιστούν τα αεροδρόμιά μας, έρχεται η είδηση για την ένταξη της Fraport στο Πακέτο Γιούνκερ, με χρηματοδότηση 300 εκατομμυρίων ευρώ ακριβώς για το αντικείμενο της παραχώρησης, δηλαδή για την αναβάθμιση των 14 αεροδρομίων. Σύμφωνα με την υπογραφείσα συμφωνία, εντός της πρώτης τριετίας η εταιρία είχε δεσμευτεί να κάνει επενδύσεις 330 εκατομμυρίων, δηλαδή θα χρειαστεί να βάλει από την τσέπη της μόνο 30 εκατομμύρια (αν δεν βρεθεί κάποια άλλη επιδότηση και για αυτά).
Το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα είναι γιατί η συγκεκριμένη επιχορήγηση δεν μπορούσε να κατευθυνθεί απευθείας για την αναβάθμιση των αεροδρομίων αλλά έπρεπε να περάσει μέσα από τις τσέπες της γερμανικής εταιρίας; Γνώριζαν, άραγε, η γερμανική και η ελληνική πλευρά ότι πρόκειται να υπάρξει η γενναία αυτή επιχορήγηση όταν έπεφταν οι τελικές υπογραφές και εντέλει, πόσο «αναπτυξιακό» χαρακτήρα έχει μια επένδυση όταν μια γερμανική ημι-κρατική εταιρία, επιχορηγείται από ευρωπαϊκά χρήματα για να διαχειριστεί την ελληνική δημόσια περιουσία;
Ο όρος ημι-κρατική (αν και αδόκιμος) έχει τη σημασία του, γιατί ενώ πανευρωπαϊκά ακούγεται πλέον ως «ιδεοληψία» το αίτημα για δημόσιο έλεγχο των υποδομών, εντούτοις η ίδια η εταιρία που αγοράζει τις ελληνικές υποδομές δεν είναι αποκλειστικά ιδιωτικών συμφερόντων. Η Fraport διοικείται από 20μελές εποπτικό συμβούλιο στο οποίο συμμετέχουν 4 ιδιώτες μέτοχοι, 3 εκπρόσωποι του ομοσπονδιακού κράτους της Έσσης, 2 εκπρόσωποι του Δήμου της Φρανκφούρτης, ένας εκπρόσωπος της Κεντρικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και 10 εκπρόσωποι των εργαζομένων.
Μόλις λίγες μέρες πριν, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Υπαλλήλων Πολιτικής Αεροπορίας Βασίλης Αλεβιζόπουλος είχε μιλήσει από τα Χανιά για «απάτη της Fraport» η οποία δεν έχει καταβάλει ούτε ένα ευρώ στο ελληνικό δημόσιο από όσα προβλέπει η σύμβαση παραχώρησης, ενώ έχει ήδη τονίσει πως υπάρχει έτοιμος πλήρης φάκελος που θα κατατεθεί στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για την ακύρωση της συγκεκριμένης συμφωνίας.
Και τρεις ακόμα σημειώσεις:
– Κάποια από τα περιφερειακά αεροδρόμια, μεταξύ αυτών και των Χανίων ανακαινίστηκαν πρόσφατα από ευρωπαϊκά κονδύλια (σ.σ. η νέα πτέρυγα του Ιωάννης Δασκαλογιάννης παραδόθηκε μόλις πριν λίγες μέρες ), κάτι που σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία απαγορεύει την παραχώρησή τους, με βάση τους κανόνες του ανταγωνισμού. Αρκεί ο ανταγωνιστής να μην είναι Γερμανός. Γιατί αν είναι η Fraport, τότε της παραχωρείται προς εκμετάλλευση δημόσια περιουσία, που φτιάχτηκε από δημόσιους ελληνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους ενώ η ίδια η εταιρία επιχορηγείται και πάλι από δημόσιους πόρους σχεδόν για το 100% της επένδυσης. (Το μόνο που της μένει είναι να εισπράξει το καθαρό κέρδος από την εκμετάλλευση, με μηδενικό ρίσκο – ενώ η σύμβαση δίνει και το δικαίωμα γενναίας αύξησης στα τέλη των αεροδρομίων).
– Προ των πυλών βρίσκεται ήδη το δεύτερο κύμα ιδιωτικοποιήσεων για άλλα 23 περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας (μεταξύ αυτών και της Σητείας) από το ΤΑΙΠΕΔ. Από το πακέτο Γιούνκερ δεν περισσεύει τίποτα για να τα αναβαθμίσουμε μόνοι μας και μετά να έχουμε αυξημένα έσοδα, αντί να βρεθεί μεσάζοντας που θα καρπώνεται τη δημόσια περιουσία;
– Για όσους θυμούνται της φιλολογία Τσίπρα πέρυσι τέτοιο καιρό, όταν πλέον είχε επέλθει η συμφωνία με τους δανειστές και ετοιμαζόμασταν για το τρίτο μνημόνιο, ένα από τα ισχυρά επιχειρήματα ήταν το «εμπροσθοβαρές» Πακέτο Γιούνκερ, που θα ερχόταν επικουρικά με το νέο δάνειο και θα κατευθυνόταν εξολοκλήρου στην ανάπτυξη. Θα είμαστε πολύ καχύποπτοι αν σκεφτούμε ότι από τότε αυτοί που συμφωνούσαν να μας δώσουν το «πακέτο» ήξεραν ότι θα γυρίσει στις τσέπες τους; Το ερώτημα βέβαια είναι αν το ήξερε και ο Έλληνας πρωθυπουργός.
Μάριος Διονέλλης
