Τα διόδια ξεκινούν από τις Αφίδνες και εγώ είμαι υποχρεωμένος να τα περνάω συχνότατα, διότι εκεί ζει η μητέρα μου, ενώ εκεί υπάρχουν και τα κτήματα που καλλιεργώ.
Οι τιμές των διοδίων, όμως, είναι «απαγορευτικές» και έτσι μου ήταν αδύνατον να ανταπεξέλθω στο χαράτσι που μου επιβάλλουν, εταιρία και υπουργείο.
Πριν από ένα χρόνο είχαν έρθει σε δέκα άτομα ειδοποιητήρια ώστε να πληρώσουμε μόνο τις διελεύσεις και όχι εικοσαπλάσια πρόστιμα. Κάποιοι, όμως, από μας δεν τα πληρώσαμε και μετά από ένα χρόνο, περίπου, άρχισαν σ’ έναν-έναν να μας στέλνουν εικοσαπλάσια πρόστιμα με διαταγή πληρωμής. Σε μένα ήρθε στις 2 Ιουλίου, κι ενώ το ποσό ήτανε 403 ευρώ, το τελικό ποσό με το εικοσαπλάσιο και με τα έξοδα δικαστηρίων έφτασε 8.780 ευρώ.
Απ’ όσο γνωρίζω, οι διαταγές πληρωμής έχουν πάει σε 3 άτομα. Η μία έχει «χαθεί», η δεύτερη είναι σε εξέλιξη και η τρίτη είναι η δική μου.
Θέλω να πω, σχετικά με τις Αφίδνες, πως ο κόσμος εκεί είναι εξαγριωμένος, θυμωμένος. Γνωρίζουν πως έχουν να παλέψουν με δυνατά συμφέροντα και συχνά απογοητεύονται, γιατί δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν ένα δρόμο και αυτοί, που έχουν δίπλα τους. Η εταιρία δηλώνει πως αυτός ο δρόμος δεν είναι για εμάς, αλλά για τους περαστικούς. Εμείς, σύμφωνα πάντα με την εταιρία, πρέπει να… βρούμε άλλους δρόμους για να πηγαίνουμε στις δουλειές σας. Γενικότερα ο κόσμος, είχε ένα τυπικό παράδρομο, δήθεν δρόμο. Αυτός ο δρόμος δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τόσο κόσμο που έχουν αυτά τα χωριά, συν ότι και πολλοί περνούν από αυτόν τον δρόμο για να γλιτώσουν διόδια. Ας μην ξεχνάμε, βεβαίως, και την ακαταλληλότητα του δρόμου.
Οι δυσκολίες είναι πολλές και συχνά αντίξοες, αλλά πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα μας, να προσπαθήσουμε, να πιέσουμε. Ούτε το υπουργείο, ούτε η εταιρία δέχεται να συζητήσει το πρόβλημα με τους κατοίκους της περιοχής. Μας αγνοούν επιδεικτικά!
Εκείνο που μας μένει πλέον είναι να αγωνιστούμε, να υπάρξει αλληλεγγύη μεταξύ μας και έτσι να πορευτούμε για να βρεθεί μια δίκαιη λύση για το λαό της περιοχής.
Πριν από ένα χρόνο είχαν έρθει σε δέκα άτομα ειδοποιητήρια ώστε να πληρώσουμε μόνο τις διελεύσεις και όχι εικοσαπλάσια πρόστιμα. Κάποιοι, όμως, από μας δεν τα πληρώσαμε και μετά από ένα χρόνο, περίπου, άρχισαν σ’ έναν-έναν να μας στέλνουν εικοσαπλάσια πρόστιμα με διαταγή πληρωμής. Σε μένα ήρθε στις 2 Ιουλίου, κι ενώ το ποσό ήτανε 403 ευρώ, το τελικό ποσό με το εικοσαπλάσιο και με τα έξοδα δικαστηρίων έφτασε 8.780 ευρώ.
Απ’ όσο γνωρίζω, οι διαταγές πληρωμής έχουν πάει σε 3 άτομα. Η μία έχει «χαθεί», η δεύτερη είναι σε εξέλιξη και η τρίτη είναι η δική μου.
Θέλω να πω, σχετικά με τις Αφίδνες, πως ο κόσμος εκεί είναι εξαγριωμένος, θυμωμένος. Γνωρίζουν πως έχουν να παλέψουν με δυνατά συμφέροντα και συχνά απογοητεύονται, γιατί δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν ένα δρόμο και αυτοί, που έχουν δίπλα τους. Η εταιρία δηλώνει πως αυτός ο δρόμος δεν είναι για εμάς, αλλά για τους περαστικούς. Εμείς, σύμφωνα πάντα με την εταιρία, πρέπει να… βρούμε άλλους δρόμους για να πηγαίνουμε στις δουλειές σας. Γενικότερα ο κόσμος, είχε ένα τυπικό παράδρομο, δήθεν δρόμο. Αυτός ο δρόμος δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τόσο κόσμο που έχουν αυτά τα χωριά, συν ότι και πολλοί περνούν από αυτόν τον δρόμο για να γλιτώσουν διόδια. Ας μην ξεχνάμε, βεβαίως, και την ακαταλληλότητα του δρόμου.
Οι δυσκολίες είναι πολλές και συχνά αντίξοες, αλλά πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα μας, να προσπαθήσουμε, να πιέσουμε. Ούτε το υπουργείο, ούτε η εταιρία δέχεται να συζητήσει το πρόβλημα με τους κατοίκους της περιοχής. Μας αγνοούν επιδεικτικά!
Εκείνο που μας μένει πλέον είναι να αγωνιστούμε, να υπάρξει αλληλεγγύη μεταξύ μας και έτσι να πορευτούμε για να βρεθεί μια δίκαιη λύση για το λαό της περιοχής.
Σχόλια
