Έκλεισε το εργοστάσιο στη Χαλκίδα αν και πήρε άδεια για καύση RDF
Σε προσωρινή αναστολή έχουν τεθεί τα σχέδια της τσιμεντοβιομηχανίας ΑΓΕΤ να μπει, αφού έκλεισε το εργοστάσιο παραγωγής τσιμέντου στη Χαλκίδα, στην καύση… δευτερογενών καυσίμων. Στα τέλη Μαρτίου η Περιφερειακή Ενότητα Εύβοιας έδωσε άδεια λειτουργίας στη βιομηχανία παραγωγής τσιμέντου της «ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ ΙΙ» στο Αλιβέρι, μετά από επέκταση με συγκρότημα τροφοδοσίας του κύριου καυστήρα με στερεά υπολείμματα ανακύκλωσης. Πρόκειται για άδεια καύσης RDF λέει η Πρωτοβουλία συνεννόησης για τη διαχείριση των απορριμμάτων, που σε ανακοίνωσή της σημειώνει ότι «Αυτή ήταν η τελική πράξη μιας επίμονης προσπάθειας της συγκεκριμένης τσιμεντοβιομηχανίας, που έχει ξεκινήσει από το 2006 και της είχε εξασφαλίσει, μέχρι τώρα, αποφάσεις έγκρισης περιβαλλοντικών όρων, άδειας εγκατάστασης-επέκτασης, έγκρισης παρέκκλισης από τις ισχύουσες πολεοδομικές διατάξεις και άδεια οικοδομής. Όλα αυτά ενώ εκκρεμούν στο ΣτΕ προσφυγές των κατοίκων κατά της απόφασης έγκρισης περιβαλλοντικών όρων».
Η κινητοποίηση των κατοίκων του Αλιβερίου οδήγησε την 1η Απριλίου στην απόφαση του περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας για αναστολή της άδειας λειτουργίας και λίγες εβδομάδες αργότερα (25 Απριλίου) στην απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Στερεάς, σύμφωνα με την οποία:
• Επικαιροποιείται παλιότερη απόφαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου Εύβοιας για μη αποδοχή της καύσης RDF στη μονάδα.
• Απορρίπτονται συναφείς αδειοδοτήσεις καύσης RDF στη μονάδα (σε περίπτωση που επανέλθει τέτοιο θέμα).
• Διαβιβάζεται αίτημα στο ΥΠΕΚΑ για αναστολή της απόφασης έγκρισης περιβαλλοντικών όρων, που αφορά στην καύση RDF.
Αθώες λέξεις
Πώς προέκυψε όμως η καύση RDF; «Ο όρος “στερεά υπολείμματα ανακύκλωσης” χρησιμοποιείται για να ωραιοποιήσει, ίσως και να νομιμοποιήσει, το πραγματικό καύσιμο, που δεν είναι άλλο από το RDF, το οποίο, όπως και το SRF, είναι προϊόν, κυρίως, της μηχανικής – βιολογικής επεξεργασίας σύμμεικτων απορριμμάτων» λένε τα μέλη της Πρωτοβουλίας συνεννόησης για τη διαχείριση των απορριμμάτων.
Και τοποθετούν το ζήτημα ως εξής: «Καθώς η δημιουργία μονάδων καύσης των δευτερογενών καυσίμων (RDFκαι SRF), που θα παράγουν τα εργοστάσια επεξεργασίας σύμμεικτων απορριμμάτων, στις ίδιες περιοχές και ταυτόχρονα με αυτά, φαίνεται ότι είναι ένα πολύ δύσκολο έργο, η λύση της καύσης στις τσιμεντοβιομηχανίες φαντάζει ότι δίνει διέξοδο στους μεγαλοεργολάβους, που οφείλουν να τεκμηριώσουν το τι θα γίνονται τα δευτερογενή καύσιμα».
Εγρήγορση
Παρά την αναστολή της άδειας, οι βασικές αδειοδοτήσεις παραμένουν σε ισχύ. Επομένως οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής του Αλιβερίου δεν εφησυχάζουν. Το αίτημα για αναστολή και όχι για κατάργηση, σε συνδυασμό με την αμφισημία και την αναντιστοιχία λόγων και έργων των περιφερειακών οργάνων, αποτελούν σοβαρό λόγο για εγρήγορση, πολύ περισσότερο που φαίνεται πως η συγκεκριμένη επένδυση συσχετίζεται ένα καλά προετοιμασμένο σχέδιο διαχείρισης των απορριμμάτων, σε όφελος των μεγαλοεργολάβων.
Όπως σημειώνει και η Πρωτοβουλία, «Πρόκειται για ένα σχέδιο που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη σε όλη την Ελλάδα, το οποίο αδιαφορεί πλήρως για τη μείωση των απορριμμάτων, την πρόληψη, την ανακύκλωση και την κομποστοποίηση, την προστασία του περιβάλλοντος, το χαμηλό κόστος διαχείρισης και τις θέσεις εργασίας. Αντίθετα, αποσκοπεί στην κατασκευή μεγάλων εργοστασίων επεξεργασίας, στα οποία θα οδηγείται το σύνολο, σχεδόν, των αστικών απορριμμάτων σε σύμμεικτη μορφή, δηλαδή αδιάλεχτα. Με σκοπό την παραγωγή δευτερογενών καυσίμων, όπως το RDF και το SRF. Τινάζοντας στα ύψη το κατασκευαστικό και λειτουργικό κόστος της διαχείρισης των απορριμμάτων, που θα την παραδώσουν στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα. Προϋπόθεση για να εφαρμοστεί αυτό το σχέδιο είναι να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις να φανεί ότι υπάρχουν δυνατότητες να «καεί» με ασφάλεια το RDF και το SRF. Στο σημείο αυτό, εμφανίζονται στο ρόλο του «από μηχανής θεού» οι τσιμεντοβιομηχανίες της χώρας, ανάμεσά τους πρώτη και καλύτερη η ΑΓΕΤ. Εκ του ασφαλούς, φυσικά, αφού το πεδίο των πειραματισμών της θα είναι μια περιβαλλοντικά υποβαθμισμένη περιοχή, αυτή του Αλιβερίου. Ελπίζοντας ότι οι κάτοικοι της περιοχής θα προσφερθούν να παίξουν, εθελοντικά, το ρόλο των «πειραματόζωων», σε ένα «πείραμα», που δεν έχει καμία σχέση με τα δικά τους μακροπρόθεσμα συμφέροντα».
Η Πρωτοβουλία συνεννόησης για τη διαχείριση των απορριμμάτων, «εκτός από την αυτονόητη υποστήριξή της στον αγώνα των κατοίκων του Αλιβερίου, θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την εξασφάλιση της μέγιστης δυνατής συμπαράστασης σε αυτόν και για την ουσιαστική του σύνδεση με τους αγώνες των πολιτών, σε ολόκληρη την Ελλάδα, που μάχονται για μια εναλλακτική διαχείριση των απορριμμάτων, με έμφαση στη διαλογή στην πηγή και κοινωνική συμμετοχή», καθώς όλο αυτό το σχέδιο αθροίζεται εν γένει στον συγκεντρωτικό και αντιπεριβαλλοντικό χαρακτήρα της κυρίαρχης αντίληψης για τη διαχείριση των απορριμμάτων.
