Η τρόικα στην εξουσία, ο λαός στην απομόνωση. Του Χρίστου Καραμάνου
Ηχεί ίσως υπερβολικό, μετά από δύο εκλογικές αναμετρήσεις, να λέει κανείς ότι η Δημοκρατία δεν λειτουργεί. Αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Ακόμη κι αν μιλήσουμε για την τυπική και αφυδατωμένη έννοια της Δημοκρατίας που διαμορφώνεται γύρω από τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, ουσιαστικά ούτε και αυτή λειτουργεί.
Η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά διαθέτει μεν μια ευρύτατη αριθμητικά κοινοβουλευτική στήριξη (179) αλλά την ίδια στιγμή συμπεριφέρεται σαν μια αδύναμη και κρυπτόμενη κυβέρνηση. Ενώ έχει ευχέρεια κοινοβουλευτικών χειρισμών με βάση την πλειοψηφία της, την ίδια στιγμή τσαλαπατά τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, τη στοιχειωδώς δημοκρατική λειτουργία, ακριβώς γιατί έχει δεσμευτεί να εφαρμόσει μια βάρβαρη επίθεση και μάλιστα σε πλήρη αντίθεση με τις προεκλογικές της δεσμεύσεις. Αυτή η αντίφαση βρίσκεται στο DNA της κυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ -ΔΗΜΑΡ και εκφράζεται σε κάθε της βήμα.
Το εθνικής διάστασης έγκλημα με το ξεπούλημα της δημόσιας ΑΤΕ υλοποιήθηκε χωρίς ουδεμία έγκριση από τη Βουλή. Με μια κανονιστική πράξη του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας. Το επόμενο μέρος του δράματος, το ξεπούλημα του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, μεθοδεύεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Όταν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης ζητούν τα επίσημα στοιχεία με βάση τα οποία -τάχα- αποδεικνύεται ότι το Τ.Τ. δεν είναι βιώσιμο, η απάντηση της κυβέρνησης είναι ότι τα στοιχεία αυτά είναι απόρρητα και δεν δίνονται. Δικαιούται να τα γνωρίζει μόνο η Διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας, το εν Ελλάδι υποκατάστημα της ΕΚΤ. Δεν δικαιούται καν να τα γνωρίζει η Βουλή. Δηλαδή, ξεπουλιέται δημόσιος πλούτος -και μάλιστα κρίσιμος για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας στην περίπτωση της ΑΤΕ- και η Βουλή ούτε καν ενημερώνεται, ούτε καν δικαιούταν να έχει γνώμη. Την ίδια στιγμή πραξικόπημα σημειώνεται στην ανάδειξη της διοίκησης του άλλου -μετά την ΤτΕ- φορέα που υλοποιεί τον κεντρικό στόχο της κυβερνητικής πολιτικής: το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
Μιλάμε για το διαβόητο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, το… περίφημο ΤΑΙΠΕΔ. Ο ίδιος ο ιδρυτικός νόμος του ΤΑΙΠΕΔ, που δεν είναι άλλος από τον εφαρμοστικό του Μεσοπρόθεσμου, προβλέπει ότι πριν από το διορισμό της Διοίκησης, απαιτείται η έγκριση της ειδικής επιτροπής της Βουλής με πλειοψηφία 2/3. Όμως, αυτή η πλειοψηφία δεν υπάρχει στην εν λόγω περίπτωση, κι έτσι η συμπαιγνία Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ προχώρησε στο διορισμό της διοίκησης του ΤΑΙΠΕΔ με απλή πλειοψηφία. Το κοινοβουλευτικό έργο, μέχρι στιγμής, εστιάζεται σε κύρωση Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου. Δηλαδή σε κολυμπήθρα του Σιλωάμ, με «αριστερή» μάλιστα στήριξη (ΔΗΜΑΡ), για τα μνημονιακά «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» του Προέδρου της Δημοκρατίας, κατά την προεκλογική περίοδο. Πράξεις που αφορούν τα καθόλου ευκαταφρόνητα θέματα της παροχής δεκάδων δισ. στις τράπεζες, των κρίσεων (με κομματικό έλεγχο) στις Ένοπλες Δυνάμεις, τα κέντρα κράτησης των μεταναστών.
Σε αυτές τις συνθήκες καμία έκπληξη δεν προκαλεί το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός, Α. Σαμαράς, απουσιάζει επιδεικτικά απ’ όλες τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, στέλνοντας ηχηρό μήνυμα περιθωριοποίησης του Κοινοβουλίου.
Έτσι, σε λίγες μέρες η κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα κληθεί να πει «ναι σε όλα» τα νέα μέτρα. Και θα δεσμεύσει τη χώρα και το λαό, χωρίς όμως να έχει δημοκρατική νομιμοποίηση, στο πιο επαχθές και προδοτικό 3ο Μνημόνιο, όπως ακριβώς έγινε με το 1ο και με το 2ο. Αν μετά απ’ όλα αυτά μιλήσουμε για καλυμμένη με κοινοβουλευτικό μανδύα δικτατορία, με την τρόικα στην εξουσία και το λαό στην απομόνωση, είμαστε άραγε υπερβολικοί;
Η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά διαθέτει μεν μια ευρύτατη αριθμητικά κοινοβουλευτική στήριξη (179) αλλά την ίδια στιγμή συμπεριφέρεται σαν μια αδύναμη και κρυπτόμενη κυβέρνηση. Ενώ έχει ευχέρεια κοινοβουλευτικών χειρισμών με βάση την πλειοψηφία της, την ίδια στιγμή τσαλαπατά τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, τη στοιχειωδώς δημοκρατική λειτουργία, ακριβώς γιατί έχει δεσμευτεί να εφαρμόσει μια βάρβαρη επίθεση και μάλιστα σε πλήρη αντίθεση με τις προεκλογικές της δεσμεύσεις. Αυτή η αντίφαση βρίσκεται στο DNA της κυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ -ΔΗΜΑΡ και εκφράζεται σε κάθε της βήμα.
Το εθνικής διάστασης έγκλημα με το ξεπούλημα της δημόσιας ΑΤΕ υλοποιήθηκε χωρίς ουδεμία έγκριση από τη Βουλή. Με μια κανονιστική πράξη του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας. Το επόμενο μέρος του δράματος, το ξεπούλημα του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, μεθοδεύεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Όταν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης ζητούν τα επίσημα στοιχεία με βάση τα οποία -τάχα- αποδεικνύεται ότι το Τ.Τ. δεν είναι βιώσιμο, η απάντηση της κυβέρνησης είναι ότι τα στοιχεία αυτά είναι απόρρητα και δεν δίνονται. Δικαιούται να τα γνωρίζει μόνο η Διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας, το εν Ελλάδι υποκατάστημα της ΕΚΤ. Δεν δικαιούται καν να τα γνωρίζει η Βουλή. Δηλαδή, ξεπουλιέται δημόσιος πλούτος -και μάλιστα κρίσιμος για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας στην περίπτωση της ΑΤΕ- και η Βουλή ούτε καν ενημερώνεται, ούτε καν δικαιούταν να έχει γνώμη. Την ίδια στιγμή πραξικόπημα σημειώνεται στην ανάδειξη της διοίκησης του άλλου -μετά την ΤτΕ- φορέα που υλοποιεί τον κεντρικό στόχο της κυβερνητικής πολιτικής: το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
Μιλάμε για το διαβόητο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, το… περίφημο ΤΑΙΠΕΔ. Ο ίδιος ο ιδρυτικός νόμος του ΤΑΙΠΕΔ, που δεν είναι άλλος από τον εφαρμοστικό του Μεσοπρόθεσμου, προβλέπει ότι πριν από το διορισμό της Διοίκησης, απαιτείται η έγκριση της ειδικής επιτροπής της Βουλής με πλειοψηφία 2/3. Όμως, αυτή η πλειοψηφία δεν υπάρχει στην εν λόγω περίπτωση, κι έτσι η συμπαιγνία Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ προχώρησε στο διορισμό της διοίκησης του ΤΑΙΠΕΔ με απλή πλειοψηφία. Το κοινοβουλευτικό έργο, μέχρι στιγμής, εστιάζεται σε κύρωση Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου. Δηλαδή σε κολυμπήθρα του Σιλωάμ, με «αριστερή» μάλιστα στήριξη (ΔΗΜΑΡ), για τα μνημονιακά «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» του Προέδρου της Δημοκρατίας, κατά την προεκλογική περίοδο. Πράξεις που αφορούν τα καθόλου ευκαταφρόνητα θέματα της παροχής δεκάδων δισ. στις τράπεζες, των κρίσεων (με κομματικό έλεγχο) στις Ένοπλες Δυνάμεις, τα κέντρα κράτησης των μεταναστών.
Σε αυτές τις συνθήκες καμία έκπληξη δεν προκαλεί το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός, Α. Σαμαράς, απουσιάζει επιδεικτικά απ’ όλες τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, στέλνοντας ηχηρό μήνυμα περιθωριοποίησης του Κοινοβουλίου.
Έτσι, σε λίγες μέρες η κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα κληθεί να πει «ναι σε όλα» τα νέα μέτρα. Και θα δεσμεύσει τη χώρα και το λαό, χωρίς όμως να έχει δημοκρατική νομιμοποίηση, στο πιο επαχθές και προδοτικό 3ο Μνημόνιο, όπως ακριβώς έγινε με το 1ο και με το 2ο. Αν μετά απ’ όλα αυτά μιλήσουμε για καλυμμένη με κοινοβουλευτικό μανδύα δικτατορία, με την τρόικα στην εξουσία και το λαό στην απομόνωση, είμαστε άραγε υπερβολικοί;
Σχόλια
