Του Μάριου Διονέλλη. Στο τελευταίο φύλλο πριν τις διακοπές, συνήθως μπαίνεις στον πειρασμό να επαναλάβεις τα κλισέ της εποχής.
Από τη σταθερά διαψευδόμενη φράση του Έκο για τον Αύγουστο και τις ειδήσεις, μέχρι το μονίμως προαναγγελλόμενο «θερμό» φθινόπωρο που θα ξεκινήσει, ως συνήθως, μάλλον από τη ΔΕΘ ή από την εκπαίδευση με το άνοιγμα των σχολείων.
Λυπάμαι που θα το πω, μα υπάρχει κίνδυνος τίποτα από αυτά να μη γίνει. Και ειδήσεις θα υπάρχουν τον Αύγουστο (όπως πάντα) με διαθεσιμότητες, απολύσεις, κλείσιμο οργανισμών και επαναφορά πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία. Και το φθινόπωρο μπορεί να μας βρει ήσυχα-ήσυχα στους καναπέδες μας ή τέλος πάντων με μερικά ψήγματα αντίδρασης, που πάλι θα περάσουν και θα καταλαγιάσουν.
Μετά και το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ προβληματίζομαι περισσότερο για το αν θα σπρώξει ο «λαός» από κάτω τα πράγματα ή αν χρειάζεται το κόμμα να μπει μπροστά (πραγματικά όμως) και να εμπνεύσει για μια κάποια ανατροπή.
Δεν φεύγω με αισιοδοξία για τις διακοπές. Δεν μου το επιτρέπουν οι 4.500 αιτήσεις από τον ίδιο αυτό «λαό» για το εξάμβλωμα της Δ.Τ., ούτε η χαμηλή συμμετοχή των εκπαιδευτικών στις συνελεύσεις για τις απολύσεις τους. Δεν μου το επιτρέπουν οι απολύσεις στον ΣΚΑΪ (μεταξύ αυτών και του εκπροσώπου των εργαζομένων), δεν μου το επιτρέπει η ραστώνη των κομματικών κάμπινγκ. Θα τα περίμενα τουλάχιστον ελεύθερα και όχι σε οργανωμένο, για να δώσουν το μήνυμα κατά της καταστολής που επιχειρείται στις παραλίες με το 300ευρω πρόστιμο.
Θα μου πεις το κάμπινγκ σου φταίει; Όχι βέβαια..
Μα κάτι λείπει ρε γαμώτο και όποιος δεν το βλέπει, μάλλον δεν θέλει να το δει.
Ελπίζω μετά τις διακοπές να τα βλέπω πιο καθαρά τα πράγματα και εγώ και όλοι οι υπόλοιποι. Μπορεί να είναι και η κούραση όλης της σεζόν και να επιβεβαιώνεται τελικά το κλισέ για την ευεργετική επίδραση που έχουν τα «μπάνια του λαού».
Ποιος ξέρει, θα δούμε.
Καλές διακοπές!
