Του Μάριου Διονέλλη
Πολλά στενάχωρα μηνύματα έβγαλε αυτή η κάλπη και ίσως δεν είναι ακόμα ώρα για αναλύσεις. Με 80% υπέρ του μνημονίου και 7% φασίστες μάλλον δεν μπορείς να έχεις και πολλές ελπίδες για από ’δω και πέρα. Και όσους ακόμα νομίζουν πως δεν ψήφισαν μνημόνιο, αλλά «μια δεύτερη ευκαιρία», αυτούς θα τους πείσουν οι πρώτοι εφαρμοστικοί νόμοι. Ελπίζω μόνο να μην είναι πολύ μεγάλο το πέσιμο (από τα σύννεφα).
Για αυτό το σημείωμα θα αρκεστώ στα καλά. Κλείνοντας πεισματικά με τα χέρια δεξιά και αριστερά το οπτικό πεδίο για να μη δω το κακό που πλησιάζει με δρασκελιές, θα γράψω για το μόνο καλό σημείο των αποτελεσμάτων της προηγούμενης Κυριακής. Τα χαμηλά ποσοστά της Χρυσής Αυγής στην Κρήτη.
Στα Ανώγεια και σε 25 ακόμα χωριά στο νησί δε σταύρωσε ούτε ψήφο το ναζιστικό μόρφωμα. Οι νομοί Ηρακλείου, Λασιθίου και Ρεθύμνου στολίζουν τις τελευταίες θέσεις στη λίστα των ποσοστών της Χ.Α. σε πανελλαδικό επίπεδο. Και τα Χανιά χαμηλά είναι, αλλά εκεί θέλει δουλειά ακόμα. Το ποσοστό τους στην Κρήτη έφτασε μέχρι το 4μισι, ενώ πανελλαδικά ήρθαν τρίτο κόμμα με 7% κι έτσι ο διακαής τους πόθος να αποκτήσουν βουλευτή στο νησί δεν ευοδώθηκε ούτε αυτή τη φορά.
Φυσικά και είναι ανησυχητικές οι δυόμισι χιλιάδες παραπάνω ψήφοι που πήραν, παρά τη μεγάλη αποχή. Φυσικά και είναι ανησυχητικό ότι τους έδειξαν εμπιστοσύνη 14.000 άνθρωποι στην Κρήτη, που τόσα υπέφερε από το Ναζισμό. Μα σε σχέση με τα δεδομένα της υπόλοιπης χώρας και ασκόπως διερωτώμενος για τα σημεία των καιρών, μπορώ τουλάχιστον να ελπίζω πως οι Κρητικοί κρατούν ακόμα ζωντανή τη μνήμη και την ιστορία. Πως δεν ανέχονται να στείλουν στη Βουλή τους νοσταλγούς εκείνων που έσφαξαν τους παππούδες τους.
Κάτι είναι κι αυτό, μέσα στη γενικότερη μαυρίλα.
