Καθοριστικός παράγοντας η γονιμοποίηση του λαϊκού ρεύματος από τη ριζοσπαστική Αριστερά. Του Ρούντι Ρινάλντι
Αναμφισβήτητα, ο μεγάλος πρωταγωνιστής και νικητής των εκλογών ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το ομολογούν ακόμα και οι εχθροί του, μόνο που δεν μπαίνουν στο κόπο να το ερμηνεύσουν. Ή όταν πάνε να το ερμηνεύσουν αντιμετωπίζουν μεγαλύτερα προβλήματα γιατί πρέπει να ομολογήσουν, την ήττα τους (μνημονιακοί) ή τη στασιμότητά τους (ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ).
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η μόνη δύναμη της Αριστεράς που αφουγκράστηκε, σε ένα βαθμό, το ριζοσπαστισμό που αναπτυσσόταν στην ελληνική κοινωνία τα δύο τελευταία χρόνια. Ήταν η κύρια δύναμη που είχε κάποια σχέση μαζί του και τις εκδηλώσεις που τον έφεραν στην επιφάνεια. Για παράδειγμα, δεν συμπεριφέρθηκε προς τις πλατείες όπως η υπόλοιπη Αριστερά και δεν νοιάστηκε για μια απλή καταγραφή στις πρόσφατες εκλογές. Ήταν η μόνη δύναμη που απάντησε στην ανάγκη ενότητας και μετώπου -έστω με δειλό τρόπο- και έκανε κινήσεις και ανοίγματα προς διάφορους χώρους. Σε κάθε περίπτωση, δεν κινήθηκε σεχταριστικά. Μάλιστα, το τελευταίο διάστημα ο λόγος και οι ομιλίες του Αλέξη Τσίπρα έδειχναν πως άρχισε να αντιλαμβάνεται τα μηνύματα του ρεύματος που διαμορφώνονταν στην ελληνική κοινωνία.
Το προεκλογικό υλικό του ΣΥΡΙΖΑ και τα κεντρικά συνθήματά του ήταν απλά, κατανοητά, είχαν το μήνυμα της ρήξης και του προχωρήματος προς τα εμπρός «χωρίς αυτούς» που μας οδήγησαν στην καταστροφή και την υποτέλεια. Σε σύγκριση με όλα τα υπόλοιπα ψηφοδέλτια της Αριστεράς, ήταν το μόνο που «συνομιλούσε» με ένα υπαρκτό ρεύμα και δεν έθετε τις επιθυμίες και τις απογειώσεις του σε πρώτο πλάνο.
Φυσικά, όσο περνούσε ο καιρός και όλα αυτά γίνονταν πιο καθαρά, έκανε μια προεκλογική καμπάνια με κεντρική φιγούρα τον Αλέξη Τσίπρα που κατόρθωσε να βάλει με πειστικό τρόπο την ατζέντα στο πολιτικό σκηνικό: η πρόταση για κυβέρνηση της Αριστεράς πατούσε πάνω στην εκτίμηση -που επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά- της καταβαράθρωσης των μνημονιακών δυνάμεων και στη νέα συνείδηση που είχε διαμορφωθεί μέσα στο λαό ως αποτέλεσμα των αγώνων της πρόσφατης διετίας.
Η πρόταση αυτή ξάφνιασε ευχάριστα, έδωσε φτερά, καθόρισε συγκεκριμένο στόχο και τρόπο για να απαλλαγεί η χώρα από μνημόνια, δανειακές, τρόικα. Με τη δυναμική της ωφέλησε στο σχηματισμό ενός πολιτικού ρεύματος σε ολόκληρη τη χώρα και στην αποδέσμευση από το δικομματισμό. Ακόμα, έθεσε τις βάσεις για τα σημεία εκείνα που θα μπορούσαν να συγκροτήσουν ένα πολιτικό και κοινωνικό μπλοκ δυνάμεων στη χώρα. Όσο κι αν υπάρχει μια αναντιστοιχία ανάμεσα στη δυναμική της πρότασης και στην πραγματική κατάσταση της Αριστεράς, δημιουργεί όρους μιας νέας ηγεμονίας ενός υπό διαμόρφωση κοινωνικού μπλοκ δυνάμεων με επίκεντρο και καρδιά τη ριζοσπαστική Αριστερά. Άμεσα, κατέστησε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα σε βασικούς πρωταγωνιστές.
Μέσα από αυτούς τους όρους και τα αποτελέσματα των εκλογών, δημιουργούνται συνθήκες με ιδιαίτερη δυναμική και εντυπωσιακά ανακλαστικά. Ο πραγματικός συσχετισμός κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων έχει τροποποιηθεί, ο λαός έχει δυναμώσει τη θέση του και ένα αριστερό πολιτικό ρεύμα έχει κατορθώσει να παίζει έναν σημαντικό ρόλο. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και η δυναμική της έχουν μια ακόμα τεράστια σημασία. Ο πολιτικός και κοινωνικός συσχετισμός δυνάμεων καταγράφει μια στιγμή στρατηγικής ισορροπίας ανάμεσα σε δύο κοινωνικά μπλοκ. Οι μνημονιακές δυνάμεις είναι ζαλισμένες και κατακερματισμένες, διαθέτουν όμως το πολιτικό σύστημα στα χέρια τους και την πλήρη στήριξη των τροϊκανών. Οι αντιμνημονιακές δυνάμεις είναι σε άνοδο, διαμορφώνουν ένα πολιτικό ρεύμα, αποδεσμεύονται από ιδεολογικά, ραγιάδικα στερεότυπα, απαιτούν άλλη πορεία και αποκτούν συνοχή. Ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτήν την εξέλιξη και είναι υποχρεωμένος να σταθεί σε οριοθετικές γραμμές, σαφείς και καθαρές. Οποιαδήποτε νόθευση της φυσιογνωμίας, αυτήν τη στιγμή, θα ήταν καταστροφική και είναι κατανοητό από όλους. Η πίεση που θα του ασκηθεί θα είναι τεράστια, αλλά υπάρχουν πολλά περιθώρια για συγκέντρωση περισσότερης δύναμης και οικοδόμησης ενός πραγματικού μετώπου πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που θα στήριζαν μια κυβέρνηση λαϊκή προοδευτική με επίκεντρο την Αριστερά.
Μετά τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ίδιος με τον ΣΥΡΙΖΑ πριν από τις εκλογές. Αυτό θέτει ιδιαίτερα καθήκοντα και νέες συνθέσεις στο χώρο της Αριστεράς. Ο συσχετισμός στην Αριστερά έχει τροποποιηθεί ριζικά, τουλάχιστον σε πολιτικό επίπεδο. Η αξιοποίηση και γονιμοποίηση αυτού του λαϊκού ρεύματος από τη ριζοσπαστική Αριστερά είναι ένας σπουδαίος όρος για την παραπέρα πορεία της.
Η άνοδος και η συνολική παρουσία της Αριστεράς στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη ενός μαζικού λαϊκού κινήματος, έχουν και διεθνή αντίκτυπο, διεθνή σημασία αλλά πρώτα απ’ όλα στην Ευρώπη.
Οι δύο άλλες δυνάμεις της Αριστεράς (ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ) κατέγραψαν την στασιμότητά τους γιατί δεν είδαν και δεν εκτίμησαν όλα αυτά. Επέλεξαν την περιχαράκωση στον εαυτό τους και διάλεξαν τη γενικόλογη ιδεολογική κριτική, μένοντας στην κατεύθυνση αποφυγής της πολιτικής (κανένας δεν ενδιαφερόταν για το σύνθημα «Ισχυρό ΚΚΕ και αποδέσμευση από την Ε.Ε. με λαϊκή εξουσία» ή το «Ήρθε η ώρα να κάνουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ») και μεταβλήθηκαν σε θεατές της εκτίναξης του ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας εκ των υστέρων να την ερμηνεύσουν με σαθρά επιχειρήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τους όρκους και τα ξόρκια, ξαναποκτά μια δυναμική και καθίσταται ένα ενδιαφέρον πολιτικό και κοινωνικό ενωτικό εγχείρημα με αναβαθμισμένα χαρακτηριστικά. Και η νίκη του στις εκλογές αποτελεί ένα χαμόγελο όχι μόνο για τους αριστερούς αλλά και για ευρύτερα στρώματα. Το έδαφος για τη γείωση της Αριστεράς στην πραγματική πολιτική και τα πραγματικά προβλήματα του λαού και της χώρας είναι ιδιαίτερα πρόσφορο.
Το κλειδί είναι η διπλή ενότητα της Αριστεράς: ενότητα των ηγεσιών-κορυφών με τη διευρυμένη βάση της και ενότητα συνολικά της Αριστεράς με τον αγωνιζόμενο λαό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η μόνη δύναμη της Αριστεράς που αφουγκράστηκε, σε ένα βαθμό, το ριζοσπαστισμό που αναπτυσσόταν στην ελληνική κοινωνία τα δύο τελευταία χρόνια. Ήταν η κύρια δύναμη που είχε κάποια σχέση μαζί του και τις εκδηλώσεις που τον έφεραν στην επιφάνεια. Για παράδειγμα, δεν συμπεριφέρθηκε προς τις πλατείες όπως η υπόλοιπη Αριστερά και δεν νοιάστηκε για μια απλή καταγραφή στις πρόσφατες εκλογές. Ήταν η μόνη δύναμη που απάντησε στην ανάγκη ενότητας και μετώπου -έστω με δειλό τρόπο- και έκανε κινήσεις και ανοίγματα προς διάφορους χώρους. Σε κάθε περίπτωση, δεν κινήθηκε σεχταριστικά. Μάλιστα, το τελευταίο διάστημα ο λόγος και οι ομιλίες του Αλέξη Τσίπρα έδειχναν πως άρχισε να αντιλαμβάνεται τα μηνύματα του ρεύματος που διαμορφώνονταν στην ελληνική κοινωνία.
Το προεκλογικό υλικό του ΣΥΡΙΖΑ και τα κεντρικά συνθήματά του ήταν απλά, κατανοητά, είχαν το μήνυμα της ρήξης και του προχωρήματος προς τα εμπρός «χωρίς αυτούς» που μας οδήγησαν στην καταστροφή και την υποτέλεια. Σε σύγκριση με όλα τα υπόλοιπα ψηφοδέλτια της Αριστεράς, ήταν το μόνο που «συνομιλούσε» με ένα υπαρκτό ρεύμα και δεν έθετε τις επιθυμίες και τις απογειώσεις του σε πρώτο πλάνο.
Φυσικά, όσο περνούσε ο καιρός και όλα αυτά γίνονταν πιο καθαρά, έκανε μια προεκλογική καμπάνια με κεντρική φιγούρα τον Αλέξη Τσίπρα που κατόρθωσε να βάλει με πειστικό τρόπο την ατζέντα στο πολιτικό σκηνικό: η πρόταση για κυβέρνηση της Αριστεράς πατούσε πάνω στην εκτίμηση -που επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά- της καταβαράθρωσης των μνημονιακών δυνάμεων και στη νέα συνείδηση που είχε διαμορφωθεί μέσα στο λαό ως αποτέλεσμα των αγώνων της πρόσφατης διετίας.
Η πρόταση αυτή ξάφνιασε ευχάριστα, έδωσε φτερά, καθόρισε συγκεκριμένο στόχο και τρόπο για να απαλλαγεί η χώρα από μνημόνια, δανειακές, τρόικα. Με τη δυναμική της ωφέλησε στο σχηματισμό ενός πολιτικού ρεύματος σε ολόκληρη τη χώρα και στην αποδέσμευση από το δικομματισμό. Ακόμα, έθεσε τις βάσεις για τα σημεία εκείνα που θα μπορούσαν να συγκροτήσουν ένα πολιτικό και κοινωνικό μπλοκ δυνάμεων στη χώρα. Όσο κι αν υπάρχει μια αναντιστοιχία ανάμεσα στη δυναμική της πρότασης και στην πραγματική κατάσταση της Αριστεράς, δημιουργεί όρους μιας νέας ηγεμονίας ενός υπό διαμόρφωση κοινωνικού μπλοκ δυνάμεων με επίκεντρο και καρδιά τη ριζοσπαστική Αριστερά. Άμεσα, κατέστησε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα σε βασικούς πρωταγωνιστές.
Μέσα από αυτούς τους όρους και τα αποτελέσματα των εκλογών, δημιουργούνται συνθήκες με ιδιαίτερη δυναμική και εντυπωσιακά ανακλαστικά. Ο πραγματικός συσχετισμός κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων έχει τροποποιηθεί, ο λαός έχει δυναμώσει τη θέση του και ένα αριστερό πολιτικό ρεύμα έχει κατορθώσει να παίζει έναν σημαντικό ρόλο. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και η δυναμική της έχουν μια ακόμα τεράστια σημασία. Ο πολιτικός και κοινωνικός συσχετισμός δυνάμεων καταγράφει μια στιγμή στρατηγικής ισορροπίας ανάμεσα σε δύο κοινωνικά μπλοκ. Οι μνημονιακές δυνάμεις είναι ζαλισμένες και κατακερματισμένες, διαθέτουν όμως το πολιτικό σύστημα στα χέρια τους και την πλήρη στήριξη των τροϊκανών. Οι αντιμνημονιακές δυνάμεις είναι σε άνοδο, διαμορφώνουν ένα πολιτικό ρεύμα, αποδεσμεύονται από ιδεολογικά, ραγιάδικα στερεότυπα, απαιτούν άλλη πορεία και αποκτούν συνοχή. Ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτήν την εξέλιξη και είναι υποχρεωμένος να σταθεί σε οριοθετικές γραμμές, σαφείς και καθαρές. Οποιαδήποτε νόθευση της φυσιογνωμίας, αυτήν τη στιγμή, θα ήταν καταστροφική και είναι κατανοητό από όλους. Η πίεση που θα του ασκηθεί θα είναι τεράστια, αλλά υπάρχουν πολλά περιθώρια για συγκέντρωση περισσότερης δύναμης και οικοδόμησης ενός πραγματικού μετώπου πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που θα στήριζαν μια κυβέρνηση λαϊκή προοδευτική με επίκεντρο την Αριστερά.
Μετά τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ίδιος με τον ΣΥΡΙΖΑ πριν από τις εκλογές. Αυτό θέτει ιδιαίτερα καθήκοντα και νέες συνθέσεις στο χώρο της Αριστεράς. Ο συσχετισμός στην Αριστερά έχει τροποποιηθεί ριζικά, τουλάχιστον σε πολιτικό επίπεδο. Η αξιοποίηση και γονιμοποίηση αυτού του λαϊκού ρεύματος από τη ριζοσπαστική Αριστερά είναι ένας σπουδαίος όρος για την παραπέρα πορεία της.
Η άνοδος και η συνολική παρουσία της Αριστεράς στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη ενός μαζικού λαϊκού κινήματος, έχουν και διεθνή αντίκτυπο, διεθνή σημασία αλλά πρώτα απ’ όλα στην Ευρώπη.
Οι δύο άλλες δυνάμεις της Αριστεράς (ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ) κατέγραψαν την στασιμότητά τους γιατί δεν είδαν και δεν εκτίμησαν όλα αυτά. Επέλεξαν την περιχαράκωση στον εαυτό τους και διάλεξαν τη γενικόλογη ιδεολογική κριτική, μένοντας στην κατεύθυνση αποφυγής της πολιτικής (κανένας δεν ενδιαφερόταν για το σύνθημα «Ισχυρό ΚΚΕ και αποδέσμευση από την Ε.Ε. με λαϊκή εξουσία» ή το «Ήρθε η ώρα να κάνουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ») και μεταβλήθηκαν σε θεατές της εκτίναξης του ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας εκ των υστέρων να την ερμηνεύσουν με σαθρά επιχειρήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τους όρκους και τα ξόρκια, ξαναποκτά μια δυναμική και καθίσταται ένα ενδιαφέρον πολιτικό και κοινωνικό ενωτικό εγχείρημα με αναβαθμισμένα χαρακτηριστικά. Και η νίκη του στις εκλογές αποτελεί ένα χαμόγελο όχι μόνο για τους αριστερούς αλλά και για ευρύτερα στρώματα. Το έδαφος για τη γείωση της Αριστεράς στην πραγματική πολιτική και τα πραγματικά προβλήματα του λαού και της χώρας είναι ιδιαίτερα πρόσφορο.
Το κλειδί είναι η διπλή ενότητα της Αριστεράς: ενότητα των ηγεσιών-κορυφών με τη διευρυμένη βάση της και ενότητα συνολικά της Αριστεράς με τον αγωνιζόμενο λαό.
Σχόλια
