Ο λαός «αντέχει»
Είναι αλήθεια ότι ένα μεγάλο τμήμα του λαού, ευρύτερο από αυτό που ψήφισε στις 6 Μάη ΣΥΡΙΖΑ, επιζητά μια άλλη κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση (θα λέγαμε όχι στενά της Αριστεράς) πλατιάς συνεργασίας αντιμνημονιακών, αριστερών, προοδευτικών, πατριωτικών δυνάμεων με κεντρικό στόχο την απαλλαγή της χώρας από τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις. Προφανώς στον πυρήνα της κυβέρνησης αυτής θα βρίσκονται οι δυνάμεις της Αριστεράς, που άλλωστε παίρνουν την πρωτοβουλία για να θέσουν στο λαό και να προωθήσουν αυτήν την κατεύθυνση. Απόδειξη της θετικής λαϊκής υποδοχής αυτής της πρότασης υπήρξε η μεγάλη άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς επίσης η αντοχή, και η ακόμη μεγαλύτερη (έως εντυπωσιακή) μετεκλογική ενίσχυση του ρεύματος ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό πιστοποιείται από την επαφή με τον πλατύ κόσμο που ψήφισε για πρώτη φορά ΣΥΡΙΖΑ και που λέει «μπράβο, καλά τα πάτε, εμείς εδώ θα μείνουμε». Ισχύει μάλιστα αυτό, παρά τις συντονισμένες επιθέσεις κατά του ΣΥΡΙΖΑ από όλες τις πτέρυγες του πολιτικού συστήματος, των συστημικών ΜΜΕ πρωτοστατούντων. Η προπαγάνδα (στην οποία συνεισφέρει και η Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη) για τάχα «μαξιμαλισμό», που συνιστά η επιμονή του ΣΥΡΙΖΑ στην καταγγελία του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης, δεν περνά. Κι όχι μόνο δεν περνά, αλλά τους γυρίζει μπούμερανγκ: γίνεται πιο συμπαγής η αλλαγή στη λαϊκή συνείδηση. «Μη μασάτε», λέει στα στελέχη της Αριστεράς ο πλατύς κόσμος, που γίνεται για μια ακόμη φορά ο πρωταγωνιστής των ανατροπών, ακόμη και στην κατάσταση πνευμάτων μέσα στην Αριστερά. Γιατί, κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι ήταν ο πλατύς κόσμος των πλατειών και των παρελάσεων που «θύμισε» στην Αριστερά την κεντρικότητα των ζητημάτων της ανεξαρτησίας, της εθνικής αξιοπρέπειας και της πραγματικής Δημοκρατίας. Στις 6 Μάη αυτός ο ίδιος κόσμος έφερε μια μεγάλη ανατροπή συσχετισμών, ανοίγοντας την αυλαία και κάνοντας το πρώτο βήμα μιας μεταβατικής περιόδου, μιας νέας και αυθεντικής Μεταπολίτευσης, της Μεταπολίτευσης του λαού. Και σήμερα, αυτός ο ίδιος κόσμος «υποδεικνύει» την ανάγκη να πορευτεί η Αριστερά σε μια γραμμή ασυμβίβαστη με μνημόνια με δανειακές συμβάσεις, σε μια γραμμή εναλλακτικής διεξόδου για τη χώρα.
Μαζικός, λαϊκός, πολιτικός αγώνας
Είναι εύλογο αυτή η γραμμή να πρέπει να εκφραστεί και στο κυβερνητικό επίπεδο. Αλλά το κρίσιμο και το πρωταρχικό για όλες τις δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά είναι να συνειδητοποιήσουν ότι η γραμμή της ρήξης με το ειδικό καθεστώς των μνημονίων και της τρόικας έχει τεράστια δύναμη στο λαϊκό επίπεδο. Εκεί, στο αγωνιζόμενο, μαχητικό, λαϊκό κίνημα οφείλει να στηριχτεί -και μόνον εκεί μπορεί να στηριχτεί- η ενδεχόμενη κυβέρνηση αριστερών και ευρύτερα προοδευτικών, πατριωτικών, αντιμνημονιακών δυνάμεων.
Μόνο με το λαό σε κινητοποίηση μπορεί να επιβληθεί ένα πρόγραμμα αντιμνημονιακής διεξόδου για τη χώρα και ανακούφισης του λαού. Γιατί απαιτούνται ρήξεις, που μόνο η μαζική λαϊκή παρέμβαση μπορεί να επιβάλει. Η μαζική λαϊκή παρέμβαση στις πλατείες ήταν που απονομιμοποίησε το σάπιο πολιτικό σύστημα. Η μαζική λαϊκή παρέμβαση στις παρελάσεις ήταν που απονομιμοποίησε το καθεστώς της νέας κατοχής. Η μαζική λαϊκή παρέμβαση στις 12 Φλεβάρη ήταν που απονομιμοποίησε τη Δανειακή Σύμβαση, που «εγγυήθηκαν» με την ψήφο τους και με τις επιστολές τους στους ξένους πάτρωνες οι Σαμαράς, Βενιζέλος, Παπαδήμος.
Σήμερα η μαζική λαϊκή παρέμβαση μπορεί και πρέπει να πάρει ακόμη μεγαλύτερη διάσταση, με όχημα πάντα τον κεντρικό πολιτικό αγώνα. Η Αριστερά οφείλει να συμβάλει και να πρωτοστατήσει σε αυτό, αντί να ζητά από το λαό «να διορθώσει τη ψήφο του», αντί να μεμψιμοιρεί ότι χρειάζεται πιο αντικαπιταλιστικό και πιο αντιευρώ πρόγραμμα.
Είτε απέναντι σε μια νέα κατοχική κυβέρνηση μαριονετών (αν συγκροτηθεί τις επόμενες μέρες) είτε μπροστά στις νέες εκλογές, μπορούν και πρέπει να πάρουν σάρκα και οστά μεγάλες λαϊκές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, για να ανοίξει ο δρόμος στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική διέξοδο της χώρας.
Και βέβαια η οργάνωση του λαού θα αποτελέσει τον πρωταγωνιστικό μοχλό προώθησης και στήριξης μιας ενδεχόμενης άλλης κυβερνητικής διεξόδου, όποτε έρθει αυτή. Συμπερασματικά, ένα μεγάλο παλλαϊκό μέτωπο είναι πιο αναγκαίο αλλά και πιο εφικτό από ποτέ, σήμερα, για να ρίξουμε το ειδικό καθεστώς, για να διώξουμε το σάπιο πολιτικό σύστημα, για να καταργήσουμε μνημόνια, τρόικα και χρεομηχανή, για να ανοίξει ένας άλλος δρόμος για το λαό και τη χώρα.
