Ας ακούσουμε τον φίλο μας Γκίντεον Λέβι* πώς μιλάει στους συμπατριώτες του:
«Οι Παλαιστίνιοι φαίνεται να έχουν διαφορετική φύση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Καταλάβαμε τη γη τους και χρησιμοποιήσαμε γυναίκες και ναρκωτικά για να καταστρέψουμε τη νεολαία τους. Είπαμε ότι θα περάσουν κάποια χρόνια και θα ξεχνούσαν την πατρίδα και τη γη τους και τότε η νεότερη γενιά τους ξέσπασε στην Ιντιφάντα του 1987. Τους βάλαμε φυλακή και είπαμε: “Θα τους αναμορφώσουμε και θα τους καταστρέψουμε στις φυλακές”. Μετά από χρόνια, όταν νομίζαμε ότι πήραν το μάθημα τους, μας απάντησαν με τις ένοπλες επιχειρήσεις το 2000, καταβροχθίζοντας τα πάντα, έτσι γκρεμίσαμε τα σπίτια τους που πολιορκούσαμε για χρόνια και μετά άρχισαν να εκτοξεύουν πυραύλους παρά την πολιορκία και την καταστροφή, οπότε αρχίσαμε να σχεδιάζουμε τοίχους και συρματοπλέγματα.
Και μετά ήρθαν κατά πάνω μας από τα υπόγεια μέσα από τις σήραγγες. Πολεμήσαμε το μυαλό τους με την προπαγάνδα και μετά κατέλαβαν τον “ισραηλινό” δορυφόρο Amos. Φέρνουν τον τρόμο σε κάθε σπίτι του Ισραήλ μεταδίδοντας απειλές όπως συνέβη όταν οι νέοι τους πήραν τον έλεγχο του ισραηλινού Channel 2.
Εν ολίγοις, φαίνεται ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τους πιο δύσκολους ανθρώπους της Ιστορίας και για αυτούς δεν υπάρχει άλλη λύση από την αναγνώριση των δικαιωμάτων τους και τον τερματισμό της Κατοχής. Γιατί αύριο δεν ξέρουμε πώς θα είναι η επιστροφή τους».
Ο Γκίντεον Λέβι ξέρει πάντα τι λέει και πάντα λέει «αυτά που δεν λέγονται». Ο Σάρτρ στάθηκε μόνος του απέναντι σ’ ολόκληρη τη Γαλλία στον πόλεμο της Αλγερίας και απεδείχθη ότι είχε δίκιο. Στο τέλος η Γαλλία τα μάζεψε και εγκατέλειψε την Αλγερία. Το ίδιο ισχύει και για τον Γκίντεον Λέβι. Μόνος, ή σχεδόν μόνος, απέναντι στην ισραηλινή κοινωνία μιλάει σαν την Κασσάνδρα. Ας κάνουμε κάποιες σκέψεις για το μέλλον που ετοιμάζουν για να δούμε κατά πόσον έχει δίκιο σ’ αυτά που λέει. Κι ας είμαστε όσο μπορούμε ρεαλιστές.
Ονειρώξεις
Υποθέτουμε ότι, όπως λένε, θα αδειάσουν τη Γάζα και θα στείλουν τον πληθυσμό της στο αιγυπτιακό Σινά ή σε κάποια άλλη αραβική χώρα, ή στη Σομαλία ή στο Σουδάν. Αλλά αυτοί θα ανατινάξουν την Αίγυπτο ή όποια χώρα υποδοχής θα κάνει την ανοησία να τους δεχτεί σε ικανούς αριθμούς, όπως στο παρελθόν, τη δεκαετία του ’70, παραλίγο να διαλύσουν την Ιορδανία ή όπως κάνουν μέχρι τώρα στον Λίβανο. Αν δεν κάνω λάθος, το ζητούμενο είναι να ησυχάσουν οι Ευρωπαίοι, να ησυχάσουν οι Αμερικανοί και να μπορέσουν οι αραβικές κυβερνήσεις να τα φτιάξουν επιτέλους με το Ισραήλ χωρίς να έχουν τον πονοκέφαλό τους. Σημειώνω: δυόμιση εκατομμύρια άνθρωποι δεν διαλύονται εύκολα! Ακόμα, σ’ αυτό το σχέδιο, πρέπει να συνυπολογισθούν τριάμισι εκατομμύρια κατοίκων της Δυτικής Όχθης οι οποίοι θα είναι ο επόμενος στόχος των Σιωνιστών προς εκτόπιση. Επομένως πού είναι η λύση; Αυτό που τελικά θα καταφέρουν θα είναι να σκορπίσουν την ανησυχία σε μια σειρά από χώρες, να διασπείρουν δηλαδή τη διάλυση. Άλλη «λύση» για να αποφύγουν τούτο τον μπελά; Μάλιστα! Τους εκτοπίζουν όλους μαζί στη Σομαλιλάνδη, μια χώρα φάντασμα στο Κέρας της Αφρικής που αποσχίσθηκε από τη Σομαλία και δήλωσε πρόθυμη να τους δεχθεί, αλλά υπό όρους, δηλαδή την διεθνή αναγνώρισή της. Δηλαδή, θέλουν να ξαναφτιάξουν το άλυτο εβραϊκό ζήτημα: ένα λαό που δεν τον θέλει κανείς και βρίσκεται σε διαρκή πορεία προς μια Γη της Επαγγελίας. Μα αυτούς ακόμα και σε τροχιά γύρω από την Γη να τους θέσουν δεν θα πάψουν να καταδιώκουν την Ανθρωπότητα σαν Ερινύες.
Άλλη «λύση» που μηχανεύονται οι μυστήριοι εγκέφαλοι και τα γραφεία στις ασκήσεις επί χάρτου; Βέβαια! Ιδού: Ξεφορτώνονται ένα μέρος του πληθυσμού και κρατούν ένα μεγάλο νούμερο στρυμωγμένο μέσα στη Γάζα, ελευθερώνοντας έτσι την παραλία που τη θέλουν για τις βίλες τους και για τόπους αναψυχής. Δηλαδή; Θέλουν να φτιάξουν τεράστια γκέτο στο εσωτερικό της Γάζας κατά τα πρότυπα των αμερικάνικων και ευρωπαϊκών Μεγαπόλεων; Ονειρεύονται μήπως ότι θα τους καταντήσουν σαν τους Αμερικανούς Ινδιάνους, φαντάσματα στη γη τους, παραδομένους στο αλκοόλ και στην κατάπτωση ή ακόμα καλύτερα, σαν τους Αυστραλούς Αυτόχθονες; Επαναλαμβάνω: είναι μεγάλα τα νούμερα, δυσμενής η αναλογία. Εδώ δεν πρόκειται για μερικές εκατοντάδες χιλιάδες νικημένων που δέχτηκαν τον όγκο εκατομμυρίων εποίκων που δεν έπαυαν να έρχονται κατά κύματα σα θάλασσα. Ούτε υπάρχουν οι αχανείς πεδιάδες ή η απέραντη αυστραλιανή ενδοχώρα που είναι έρημος, εκτάσεις αραιοκατοικημένες, σχεδόν άδειες. Εδώ ο τόπος είναι μικρός και κάθε στρέμμα γης, κάθε χωραφάκι, είναι αντικείμενο λυσσαλέας διεκδίκησης.
Το κύμα
Όχι λοιπόν! Εδώ πρόκειται μάλλον για την αναδημιουργία του νέγρικου εφιάλτη στην Αμερική ή την εμφάνιση του μπελά των γαλλικών προαστίων. Resort ονειρεύεται ο μπουμπουνοκέφαλος ο Τραμπ, σαν εργολάβος που είναι, και χειροκροτούν οι Νετανιάχου και οι συνένοχοι ισραηλινοί καραβανάδες. Πότε τέτοιου είδους ειδικοί έλυσαν με επιτυχία προβλήματα που έχουν να κάνουν με τον άνθρωπο; Απλά στέλνουν το κάθε πρόβλημα σε ένα βαθύτερο επίπεδο. Αυτοί η ανόητοι λοιπόν θέλουν να βάλουν τους τουρίστες δίπλα στους τερορίστες! Τα εύφλεκτα υλικά δίπλα στα εμπρηστικά! Να συνυπολογιστεί παρακαλώ στην εξίσωση αυτή ότι οι Αμερικανοί Μαύροι ήτανε φερτοί, ορφανοί εκ πατρός, που δεν ξέραν ούτε το όνομά τους. Εδώ, ακόμα χειρότερα, έχουν να κάνουν με ανθρώπους συνδεδεμένους με τη γη και τα νερά, επίγεια και υπόγεια, που ακόμα μπορούν να προβλέπουν από αρχαία σημάδια τη βροχή και τους καιρούς και διατηρούν, μέσα από παραδόσεις και διηγήσεις, ζωντανή τη θύμηση του πατρικού σπιτιού και θα ζουν παραδίπλα στον αγρό που όργωνε ο πρόγονός τους. Δηλαδή, οι ηλίθιοι μιλούν για όνειρο και εξαγγέλλουν τη γέννηση ενός εφιάλτη.
Και για να κάνω την πρόβλεψη ακόμα πιο απειλητική, κατεβαίνω στους ιστούς και κάποια σωθικά και ρωτώ: οι Παλαιστίνιοι έχουν έναν μεγάλο ποιητή, πού είναι οι ποιητές των εποίκων; Επιπλέον, οι Εβραίοι του Ισραήλ τρώνε αραβικά φαγητά. Κι όσον αφορά τη γλώσσα, αναβίωσαν μια αρχαία γλώσσα χωρίς ίχνος προφορικότητας οπότε αναγκάζονται να χρησιμοποιούν αραβικές βρισιές και αραβική αργκό. Και όσο για τη μουσική, επειδή ντρέπονται να διασκεδάζουν με αραβική μουσική εισάγουν ελληνική που είναι η αμέσως πιο οικεία στο αυτί τους. Είναι δηλαδή πολιτισμικά ντυμένοι με ράκη απέναντι σε ένα λαό πάμπλουτο. Και είναι το κύμα που τρώει τον βράχο κι όχι ο βράχος το κύμα!
Η βαθύτερη πραγματικότητα λοιπόν είναι ζοφερή για αυτούς και αν δεν θέλουν να καταλήξουν ξανά πρόσφυγες, καλά θα κάνουν να ακούσουν τον γέρο-Γκίντεον και να συνδιαλλαγούν. Τέτοια προβλήματα δεν λύνονται με πασούλες και έξυπνα κοντρολαρίσματα της μπάλας, άλλα πρέπει να κατέβεις μέχρι τη ρίζα, μέχρι τον υδροφόρο ορίζοντα της αλήθειας. Τέτοια ικανότητα δεν έχουν οι κάθε λογής τεχνικοί, αλλά οι ποιητές. Ας διαβάσουν λοιπόν τον μεγάλο Παλαιστίνιο ποιητή Μαχμούτ Νταρουίς ή τουλάχιστον ας ακούσουν τον δικό τους Γκίντεον Λέβι που απ’ ό,τι φαίνεται κάτι ξέρει απ’ αυτά.
* Ο συγγραφέας Γκίντεον Λέβι είναι βασικός συντάκτης της ισραηλινής εφημερίδας Haaretz και ακούραστος υποστηρικτής της παλαιστινιακής υπόθεσης.
Βασίλης Ηλιακόπουλος
Ζωγράφος και συγγραφέας
