Ο Ιταλός αναρχικός Lorenzo Orsetti (γνωστός ανάμεσα στους συμπολεμιστές του ως Tekoser) σκοτώθηκε τη Δευτέρα στο Baghouz της Συρίας όπου μαχόταν με τους Κούρδους κι Άραβες του SDF/YPG/YPJ ενάντια στον τελευταίο θύλακα που έχει απομείνει στο ISIS. Είχε φροντίσει να αφήσει το ακόλουθο γράμμα σε περίπτωση –που θεωρούσε πολύ πιθανή– να σκοτωθεί:
Γεια σας.
Αν διαβάζετε αυτή την στιγμή αυτό το μήνυμα είναι σημάδι πως δεν είμαι πια σε αυτόν τον κόσμο. Μην λυπηθείτε παρά μόνον λιγάκι γιατί εμένα δεν με λυπεί· δεν μετανιώνω για τίποτα, είμαι νεκρός επειδή έκανα αυτό που θεωρούσα σωστό, υπερασπιζόμενος τους πιο αδύναμους και παραμένοντας πιστός στις ιδέες μου για δικαιοσύνη, ισότητα και ελευθερία. Επομένως, παρόλο που έφυγα νωρίς, η ζωή μου μπορεί να θεωρηθεί μια επιτυχία και είμαι σχεδόν σίγουρος πως έφυγα με το χαμόγελο στα χείλη. Δεν θα μπορούσα να έχω επιθυμήσει κάτι περισσότερο.
Σας εύχομαι το καλύτερο δυνατό και ελπίζω (αν δεν το έχετε ήδη κάνει πράξη) να αποφασίσετε να δώσετε την ζωή σας για τον πλησίον σας, γιατί μόνον έτσι μπορεί να αλλάξει ο κόσμος. Μόνον νικώντας τον ατομισμό και τον εγωισμό μέσα μας μπορούμε να κάνουμε την διαφορά. Οι καιροί είναι δύσκολοι, το ξέρω, αλλά μην αφήνεστε στην παραίτηση, μην εγκαταλείπετε την ελπίδα· ποτέ! ούτε για μια στιγμή.
Ακόμα και τότε που όλα μοιάζουν χαμένα και που οι δυστυχίες που χτυπάνε τους ανθρώπους και τον κόσμο μας μοιάζουν ανυπέρβλητες, ψάξτε να βρείτε τη δύναμη και να την μεταφέρετε και στους συντρόφους σας.
Είναι κυρίως στις πιο σκοτεινές στιγμές που το δικό σας φως είναι χρήσιμο.
Και να θυμάστε πάντα πως «κάθε καταιγίδα ξεκινάει με μια απλή σταγόνα». Παλέψτε να είστε εσείς εκείνη η σταγόνα.
Σας αγαπώ όλους και ελπίζω τα λόγια μου να βρουν γόνιμο έδαφος σε εσάς.
Serkeftin! (σύνθημα κουρδικό, Για την νίκη!)
Orso,Tekoser, Lorenzo
Ξέρουμε καλά πως η εποχή μας δεν είναι ηρωική γενικά, αλλά και μέσα σε αυτό το πλαίσιο δεν λείπουν ηρωικές και παραδειγματικές παρουσίες που ξεπερνούν την παραίτηση, την παραλυσία, την απελπισία, την μοιρολατρία. Ξεπερνούν τον εγωισμό και τον ατομισμό και αναζητούν ένα όραμα, ένα ιδανικό.
Ο 33χρονος Φλωρεντίνος αναρχικός έκανε την επιλογή να παλέψει μαζί με τους Κούρδους για πατρίδα και τους αντάρτες του ΤΙΚΚΟ για το σοσιαλισμό, χωρίς να μετανιώσει καθόλου.
Τα λόγια του θυμίζουν εκείνα του Δημήτρη Γληνού. «Ο μόνος τρόπος να ζεις σαν άνθρωπος είναι να ζεις και πεθάνεις για ένα ιδανικό». Αλλά ακόμα περισσότερο, τα ίσως πιο μακρινά αλλά πάντα επίκαιρα λόγια και πράξεις των κλεφτών και αρματολών του 1821.
Η εποχή μας δεν είναι ηρωική με την ίδια μορφή. Η χαμοζωή που κάνουμε και η διάλυση της χώρας αναγκαιούν μια ψυχική και συνειδησιακή ανάταση. Το προεκλογικό τοπίο και οι μανούβρες αρχηγών, κομμάτων, κομματιδίων, υποψηφίων, μοιάζουν τόσο άδεια περιεχομένων και προτάσεων, τόσο ψεύτικα και μίζερα, τόσο ίδια και ίδια, που δίκαια προκαλούν την αποστροφή.
Είναι αναγκαία και επίκαιρη μια συνειδησιακή επανάσταση σε ότι κρατά αιχμάλωτη μια χώρα, ένα έθνος, έναν λαό, μια κοινωνία ολόκληρη.
Αγαπάμε τον τόπο μας και θα θυμόμαστε τα λόγια του Παλαμά για το «αθάνατο κρασί του ‘21».
