Του Μουμία Αμπού Τζαμάλ*
Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι το πραγματικό πρόσωπο της κακομούτσουνης αμερικανικής αυτοκρατορίας. Ναι, δεν είναι όμορφος. Δεν είναι μαύρος. Δεν είναι γυναίκα. Έχει μαύρισμα που απέκτησε σε σολάριουμ και μαλλιά βαμμένα πορτοκαλί. Η ρητορική του είναι χοντροκομμένη. Μα οι ιδέες του είναι οι ίδιες με των άλλων. Τα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα είναι οι άθλιοι υπηρέτες της Γουόλ Στριτ και της αμερικανικής αυτοκρατορίας über alles. Και τα δύο στηρίζουν τη στρατοκρατία, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Και τα δύο στηρίζουν τη χωρίς διακρίσεις δολοφονία αμάχων από μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Και τα δύο στηρίζουν το παγκόσμιο αρχιπέλαγος των μυστικών φυλακών. Και τα δύο στηρίζουν το μαζικό εγκλεισμό των φτωχών ανθρώπων, την αναστολή του habeas corpus και τα βασανιστήρια. Μονάχα τα λόγια τους διαφέρουν. Ποια η διαφορά ανάμεσα στο να σε σπάει στο ξύλο ένας μαύρος μπάτσος ή ένας λευκός μπάτσος; Η μόνη λύση είναι να ξεσηκωθούμε για να εμποδίσουμε τους μπάτσους να μας ξυλοφορτώνουν σαν γαϊδούρια και να μας τουφεκάνε στους δρόμους, στα σπίτια μας και στα αυτοκίνητά μας.
Κλίντον και Τραμπ, κομμάτι της ίδιας ελίτ
Οι μαύροι θα ψηφίσουν κατά πάσα πιθανότητα την Κλίντον, αλλά αυτό απλά δείχνει πόσο κενές περιεχομένου είναι οι ελπίδες τους. Φοβούνται τον Τραμπ. Θα έπρεπε όμως να εξετάσουν προσεχτικά τις φωτογραφίες από τον τρίτο γάμο του Τραμπ: η Χίλαρι Κλίντον βρίσκεται στο μπροστινό στασίδι της εκκλησίας. Στη συνέχεια η Χίλαρι, ο Μπιλ, ο Τραμπ και η Μελάνια απεικονίζονται αγκαλιασμένοι στο κτήμα του Τραμπ, κατά τη διάρκεια της υποδοχής των καλεσμένων. Οι άνθρωποι αυτοί είναι κομμάτι της ίδιας ελίτ. Αντιπροσωπεύουν τα ίδια οικονομικά συμφέροντα. Είναι στη δούλεψη της ίδιας αυτοκρατορίας. Έχουν πλουτίσει από το σύστημα.
Είτε με Τραμπ είτε με Κλίντον, το πολιτικό αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Θα υπηρετήσουν, όπως έκανε κι ο Ομπάμα, την εξουσία των μεγάλων εταιριών και των στρατιωτικών. Αν δεν ήταν πρόθυμοι να υπηρετήσουν αυτά τα κέντρα εξουσίας, δεν θα τους επιτρεπόταν καν να είναι υποψήφιοι. Δουλειά τους είναι να κατασκευάζουν ελπίδες στη διάρκεια προεκλογικών εκστρατειών, που καταλήγουν σε προδοσίες. Να γιατί ξοδεύουν δισεκατομμύρια για τις εκλογές. Έχουν ανάγκη να θρέφουν την ψευδαίσθηση πως οι φωνές μας έχουν σημασία…
Ώρα αντισυστημικής διαμαρτυρίας
Οι φιλελεύθεροι και οι Δημοκρατικοί είναι από πολλές απόψεις πιο επικίνδυνοι από τη δεξιά πτέρυγα. Καταστολή και νεοφιλελευθερισμός εφαρμόζονται πιο αποτελεσματικά από Δημοκρατικούς όπως οι Μπιλ και Χίλαρι Κλίντον ή ο Μπαράκ Ομπάμα. Ακούγονται λογικοί άνθρωποι. Μα επειδή κρύβουν αυτό που κάνουν, αυτό είναι και πιο ύπουλο και συχνά πιο θανάσιμο. Το σύστημα είναι χαλασμένο. Πρέπει να ξηλωθεί ολόκληρο, απ’ τα νύχια ως την κορφή. Μ’ αυτή τη φορά: από κάτω προς τα πάνω. Αν εξακολουθήσουμε να εκλέγουμε και να επανεκλέγουμε αυτές τις μαριονέτες, θα εξακολουθήσουμε να είμαστε αντικείμενο εμπαιγμού.
Πρέπει να σταματήσουμε να παραδινόμαστε σε ψευδοκόμματα και σε πολιτικούς που δεν μας εκπροσωπούν. Τις ελπίδες μου τις επενδύω σε συλλογικότητες όπως το κίνημα Black Lives Matter, που έχουν βγει στους δρόμους. Τούτη είναι η ώρα της διαμαρτυρίας μας. Θα ανακτήσουμε τη δύναμή μας όταν πούμε όχι, όταν αρνηθούμε να συνεργαστούμε. Πρέπει, σε ό,τι κάνουμε, ν’ αψηφούμε τους αρχιτέκτονες του ιμπεριαλισμού, του νεοφιλελευθερισμού και του μαζικού εγκλεισμού. Δεν μπορούμε, σε καμιά περίπτωση, να επιτρέψουμε στο σύστημα αυτό να διαιωνίζει τον εαυτό του…
* Ο «αμετανόητος» Μουμία Αμπού Τζαμάλ είναι ο γνωστότερος πολιτικός κρατούμενος στις ΗΠΑ. Το ανωτέρω κείμενο είναι απόσπασμα από συνέντευξη που έδωσε στον Κρις Χέτζες και δημοσιεύθηκε στην ανεξάρτητη ιστοσελίδα Truth Dig (www.truthdig.com).
Μετάφραση: Νίκος Λάιος
