Οι τελευταίες εξελίξεις στο θέμα της ψήφου των Ελλήνων πολιτών που ζουν στο εξωτερικό επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις που κάναμε την περασμένη εβδομάδα: «Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι αν και πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί μικροκομματικά η ψήφος του εξωτερικού. Όλα τα κόμματα τοποθετούνται με μοναδικό κριτήριο αν προσδοκούν κέρδη ή ζημίες από μια τέτοια ψήφο». Έκτοτε η νέα εξέλιξη ήταν μια… διστακτική κολοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ, που αναγκάστηκε να ξεχάσει τη θρασεία απαίτησή του να μην είναι ισότιμη η ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού με αυτήν των εντός Ελλάδας. Μέχρι προχθές έλεγε ότι σε μια τέτοια περίπτωση «θα αλλοιωθεί η συνταγματική τάξη». Τι σημαίνει αυτός ο ακατανόητος όρος μπορεί να το εξηγήσουν μόνο οι Κατρούγκαλος και Χαρίτσης, που τον εισήγαγαν στον δημόσιο διάλογο. Διότι το Σύνταγμα είναι σαφές όσον αφορά την ισοτιμία όλων των πολιτών και την ψήφο όσων εξ αυτών κατοικούν στο εξωτερικό. Θα πει κανείς, πότε το πήραν υπόψη τους για να το πάρουν τώρα…
Τελικά αυτά έχουν μικρή σημασία αφού, όπως είπαμε, κάθε πολιτική δύναμη απλώς μετρά πιθανά κουκιά: Συμφέρει η ψήφος του εξωτερικού; Ναι = Είμαστε πολύ υπέρ (ΝΔ, ΜέΡΑ25, ΕΛ). Ίσως = Βάζουμε όρους (ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ). Όχι = Μακριά από εμάς (ΣΥΡΙΖΑ). Η κολοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ, που καταδέχεται τώρα να συζητήσει μιας μορφής ψήφο, οφείλεται στη συνειδητοποίηση της απομόνωσής του: το πολιτικάντικο παιχνίδι του έβγαζε μάτι, ιδίως αφότου μια σειρά δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι μια μεγάλη πλειοψηφία και όσων ζουν εντός Ελλάδας είναι υπέρ της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού. Εξίσου πολιτικάντικο όμως ήταν και το παιχνίδι των υπόλοιπων, ενδεδυμένο βέβαια έναν μανδύα επιδίωξης συναίνεσης. Πρώτη η Ν.Δ. έβαλε πολύ νερό στο κρασί της ώστε να στριμωχτεί στις «κόκκινες γραμμές» της λοιπής αντιπολίτευσης, δεδομένου ότι χρειάζεται πλειοψηφία δύο τρίτων για το συγκεκριμένο θέμα. Γι’ αυτό και οι «κυβερνητικοί κύκλοι» ήταν γαλαντόμοι τόσο προς το ΚΙΝΑΛ («είχε από την αρχή υπεύθυνη στάση») όσο και προς το ΚΚΕ («έπαιξε εποικοδομητικό ρόλο θέτοντας κόκκινες γραμμές σε λογικά πλαίσια»).
Η Ν.Δ. έβαλε πολύ νερό στο κρασί της ώστε να στριμωχτεί στις «κόκκινες γραμμές» της λοιπής αντιπολίτευσης, δεδομένου ότι χρειάζεται πλειοψηφία δύο τρίτων για το συγκεκριμένο θέμα. Γι’ αυτό και οι «κυβερνητικοί κύκλοι» ήταν γαλαντόμοι τόσο προς το ΚΙΝΑΛ όσο και προς το ΚΚΕ
Έτσι καταλήξαμε στην ψήφο στα προξενεία αντί της επιστολικής ψήφου, και στους επιπλέον όρους, ο Έλληνας του εξωτερικού να μην βρίσκεται εκτός Ελλάδας πάνω από 35 χρόνια (εκ των οποίων δύο να έχει ζήσει στην Ελλάδα) και να έχει ενεργό ΑΦΜ. Θα υπάρξουν βέβαια τραγελαφικές ιστορίες όταν ψάχνει κάποιος τρόπο να βεβαιώσει πότε έφυγε από την Ελλάδα (οι μόνιμες αναχωρήσεις στο εξωτερικό δεν καταγράφονται από κάποια υπηρεσία) και πότε-πού έκανε διετές «διάλειμμα» από τη μετανάστευση (δεν διευκρινίζεται καν αν η διετία πρέπει να είναι συνεχόμενη ή αθροιστική). Δραττόμενο της ευκαιρίας, αφού μετά με τη στροφή και του ΣΥΡΙΖΑ σχηματιζόταν κλίμα πανκοινοβουλευτικής συναίνεσης, το ΜέΡΑ25 δήλωσε ότι θα καταψηφίσει, διότι οι όροι στους οποίους καταλήγει ο συμβιβασμός είναι πολύ περιοριστικοί! Ο καθένας δηλαδή απευθύνεται στο προνομιακό του ακροατήριο…
Όμως θα ήταν περιοριστική μια ματιά που βλέπει μόνο τα διακομματικά παζάρια. Διότι έτσι ξεχνιέται ότι η ιδέα της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού έπεσε «ξαφνικά» και… έξωθεν. Το οποίο σημαίνει ότι, όπως δηλώνουν και στελέχη της Ν.Δ. σε ομογενειακά ΜΜΕ, «πρόκειται για ένα πρώτο βήμα». Ποια θα είναι τα επόμενα, δεν μας αποκαλύπτουν. Όμως η σκόπιμη σύγχυση που προκαλούν χρησιμοποιώντας εναλλάξ τους όρους «Έλληνας του εξωτερικού», «απόδημος» και «ομογενής» σαν να είναι ταυτόσημοι, υποψιάζει για τα χειρότερα. Δηλαδή ότι το πρώτο βήμα θα ακολουθηθεί και από επόμενα, ώσπου το υπερκουτσουρεμένο τώρα δικαίωμα ψήφων των Ελλήνων του εξωτερικού να ξεχειλωθεί ως την κατηγορία «ομογενείς». Πώς θα δοθεί αυτό το δικαίωμα σε κάποιον που είναι απλά ελληνικής καταγωγής και πολίτης άλλου κράτους; Θα υποτιμούσαμε τους πολιτικούς υπαλλήλους της ελληνικής αποικίας αν θεωρούσαμε ότι δεν θα σκεφτούν τρόπους και «επιχειρήματα». Τα οποία μάλλον δεν θα αφορούν τις 600.000 των ομογενών που ζουν ξεχασμένοι στα κράτη που προέκυψαν από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Διότι τόσο η Ν.Δ. όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή οι συνιστώσες του ενιαίου κόμματος της παγκοσμιοποίησης, κοιτούν υπερατλαντικά…
