Ακόμα μια τιμωρητική απόφαση στον αντιρρησία συνείδησης, Ευάγγελο Μιχαλόπουλο.
Καταπάτηση του Διεθνούς Δικαίου και αγνόηση της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων συνιστά η απόφαση του Αναθεωρητικού Στρατοδικείου Αθηνών για τον αντιρρησία συνείδησης, Ευάγγελο Μιχαλόπουλο.
Ο δηλωμένος αντιρρησίας συνείδησης καταδικάστηκε σε δεύτερο βαθμό με τετράμηνη ποινή φυλάκισης με τριετή αναστολή, γεγονός που μειώνει την πρωτόδικη απόφαση κατά το ήμισυ, δεν κάνει αποδεκτό, όμως, το δικαίωμα του στην αντίρρηση συνείδησης.
Συγκεκριμένα, «το αναθεωρητικό στρατοδικείο αγνόησε την πρόσφατη απόφαση (Ιούλιος 2011, Bayatyan vs Armenia) της ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που ορίζει την αυτοτέλεια του δικαιώματος στην αντίρρηση συνείδησης, εντάσσοντάς το ρητά στο άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και οριοθετεί αυστηρά τη δυνατότητα άσκησης του δικαιώματος μέσα στα πλαίσια, τα οποία το ελληνικό κράτος επιμένει να αγνοεί με τη διατήρηση του από κάθε άποψη τιμωρητικού χαρακτήρα της εναλλακτικής υπηρεσίας», υπογραμμίζει στην ανακοίνωσή του ο Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης, σημειώνοντας πως η μείωση της ποινής του Ευάγγελου Μιχαλόπουλου συνιστά ένα θετικό βήμα: «Η μεγάλη μείωση της ποινής, η αναγνώριση –για πρώτη φορά σε ολικό αρνητή στράτευσης- του ελαφρυντικού των μη ταπεινών κινήτρων και το γενικό κλίμα της δίκης αποδεικνύουν την πειστικότητα των επιχειρημάτων που αναπτύχθηκαν από την υπεράσπιση με τη συμβολή τόσο των προσωπικών μαρτύρων όσο και των μαρτύρων από τον Σύνδεσμο Αντιρρησιών Συνείδησης, το Ευρωπαϊκό Γραφείο για την Αντίρρηση Συνείδησης και την Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, και προδιαγράφουν με σαφή τρόπο τη σταδιακή συνειδητοποίηση από το στρατιωτικό κατεστημένο των ήδη δρομολογημένων εξελίξεων προς τον πλήρη σεβασμό της ελευθερίας της συνείδησης, στον οποίο θα αναγκαστεί να υποταχθεί».
Ο Ευάγγελος Μιχαλόπουλος κλήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στις 8 Μαΐου 2007. Αρνήθηκε δημόσια να υπηρετήσει, δηλώνοντας πως «αρνούμαι να συμμετέχω στον ωμότερο εξουσιαστικό μηχανισμό. Ο στρατός συμβολίζει όλα αυτά που δεν είμαι, πολεμώντας αυτά που είμαι… Αρνούμαι να κυνηγάω μετανάστριες και μετανάστες, που το μόνο τους “έγκλημα” είναι ότι ψάχνουν ένα καλύτερο αύριο… Και όσο για την τιμωρητική σας “εναλλακτική θητεία”, όταν γίνει ανθρώπινη, το συζητάμε. Προσφέρω καθημερινά στο κοινωνικό σύνολο, γιατί το θέλω και όχι γιατί με αναγκάζετε…».
Με τις επανειλημμένες διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης, η Ελλάδα παραβιάζει, εκτός των άλλων, και το άρθρο 14.7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο ορίζει ότι «κανένας δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται ξανά για αδίκημα για το οποίο έχει τελεσίδικα καταδικαστεί ή αθωωθεί, σύμφωνα με το δίκαιο και τον κώδικα ποινικής δικονομίας κάθε χώρας».
Λ.Σ.
