Αυτές οι τρεις λέξεις αποδίδουν το γενικό πλαίσιο στο οποίο κινούνται, και προσπαθούν να διαμορφώσουν ακόμα περισσότερο, τα τρία συστημικά κόμματα. Αυτές οι τρεις λέξεις ορίζουν τις άμεσες επιδιώξεις των πολιτικών κομμάτων αλλά και του «βαθιού» συστήματος.
Άμεσα, σαν να έχουν κλείσει το μάτι ο ένας στον άλλον, έπεσαν οι τόνοι και όλοι μαζί υπόσχονται ότι ετούτη τη φορά «όλα θα έρθουν στο φως», ότι «το μαχαίρι θα φθάσει στο κόκαλο», και παραπέμπουν όλη την υπόθεση των Τεμπών στις ράγες της Βουλής, των επιτροπών, της σημαδεμένης δικαιοσύνης – χωρίς βεβαίως να εγκαταλείπεται η καταστολή και η ενεργοποίηση παρακρατικών μηχανισμών. Πρώτο μέλημα είναι να καμφθεί η οργή του κόσμου που πλήττει όλα τα συστημικά κόμματα, να μην πάρει ορμητικό χαρακτήρα. Το λαϊκό ποτάμι οργής και απέχθειας προς το πολιτικό σύστημα πρέπει να καταλαγιάσει. Διότι άλλο είναι ο συνηθισμένος ψηφοφόρος και άλλο ο οργισμένος πολίτης που ζητά δικαιοσύνη και ευθύνη, που αρνείται τον σύγχρονο φασισμό, τη συστηματική καταπάτηση του Συντάγματος και την σαπίλα.
Όλα παραπέμπονται στις εκλογές, κι όλοι μετράνε ψήφους, κι ας καμώνονται ότι θλίβονται για τις ανθρώπινες ζωές και ότι έχουμε ακόμα «πένθος». Κάθε μέρα βλέπουν τις κυλιόμενες μετρήσεις. Βέβαια οι δημοσκόποι τους αναφέρουν ότι ο κόσμος αρνείται να απαντήσει στις ερωτήσεις τους και τους διαολοστέλνει, αλλά τα επιτελεία των κομμάτων δεν νοιάζονται. Παράγγειλαν ειδική επιχειρηματολογία για την «αντισυστημική ψήφο». Τώρα τα παπαγαλάκια τιτιβίζουν όλα μαζί το τραγουδάκι κόντρα στον αντισυστημισμό.
Παράλληλα, μια μεγάλη επιχείρηση συγκάλυψης είναι σε εξέλιξη. Συγκάλυψης όλων των υπεύθυνων για το διαρκές έγκλημα σε βάρος της χώρας από το ειδικό καθεστώς, και για τα αποτελέσματά του για πάνω από 13 χρόνια. Τώρα ανακαλύπτουν τις διαχρονικές παθογένειες και τον «κακό εαυτό του αναχρονισμού», των «συντεχνιών» που ταλανίζουν τη χώρα. Αυτό ευθύνεται για όσα γίνονται! Συγκάλυψη λοιπόν όλων όσοι εφάρμοσαν τις μνημονιακές τιμωρητικές πολιτικές, αυτών που δημιούργησαν το ελλαδικό μπάχαλο, που διέλυσαν και ιδιωτικοποίησαν μέχρι τον πατέρα και τη μάνα τους, που υποθήκευσαν την Ελλάδα και αχρήστευσαν υποδομές και υπηρεσίες σαν να ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία.
Τώρα τσακώνονται για το πόσο έφταιξε ο καθένας, για το μερίδιο της ευθύνης που φέρει όχι για το έγκλημα της διάλυσης της χώρας, αλλά για το αν και πόσο καλά εφάρμοσε αυτές τις πολιτικές που την κάνουν σμπαράλια. Οι υψηλά ιστάμενοι κρύβονται πίσω από το «ακαταδίωκτο», υπουργοί και βουλευτές από την «ασυλία» (εδώ το Μάτι κατέληξε να είναι πλημμέλημα, τα funds δρουν τελείως νόμιμα, και φυσικά κανένας υπουργός, υφυπουργός, γραμματέας υπουργείου, κανένας από την ιταλική επιχείρηση ή τη διοίκηση του ΟΣΕ κ.λπ. δεν βρίσκεται κατηγουρούμενος…). Για το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας υπάρχουν ένοχοι: αυτοί κινούν τα νήματα της επιχείρησης «να έρθουν όλα στο φως». Δεν θα δείτε κανέναν τους να είναι κατηγορούμενος και να είναι υποχρεωμένος να κινείται με «βραχιολάκι» μέχρι τη δίκη του…
Κυβερνήσεις συνεργασίες στον ορίζοντα, όποτε γίνουν εκλογές: αυτή είναι η νέα παραγγελία των ελίτ, διεθνών και ντόπιων. Τα κόμματα προσαρμόζονται στην «ανάγκη» αυτή, έχουν λάβει το μήνυμα, κάνουν εσωτερικό μασάζ προετοιμασίας για συγκυβερνήσεις ανάμεσα σε υποτιθέμενες αντίπαλες παρατάξεις. Και, ω του θαύματος, η απλή αναλογική θα βοηθήσει τα μάλλα στον σκοπό αυτό, και βέβαια η εργαλειοποίηση του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη θα σπρώξει προς την ίδια κατεύθυνση. Ένα νέο σκηνικό στήνεται, και όλοι προετοιμάζονται γι’ αυτό. Βασικός πονοκέφαλος, ετούτη τη στιγμή, είναι πώς θα συμπεριφερθεί ο λαός απέναντι στις κάλπες, πόσοι θα πάνε να ψηφίσουν, και φυσικά πόσο βαθύ θα είναι το μαύρισμα των 3 συστημικών κομμάτων.
Απέναντι σε αυτήν την επιχείρηση «καταλάγιασμα, συγκάλυψη, συγκυβέρνηση» προκειμένου να συνεχίσει το «τρένο Ελλάς» στις ίδιες ράγες, τι εναλλακτική υπάρχει; Η απάντηση δεν είναι εύκολη, και είναι διάχυτη η αίσθηση ότι δεν θα δοθεί από οποιοδήποτε εκλογικό αποτέλεσμα, και ιδίως μέσα από αυτή τη Βουλή. Οι συνειδησιακές μετατοπίσεις που γίνονται αυτό το διάστημα θέτουν πιο βαθιά ζητήματα, και αντικειμενικά έχουν πιο ουσιαστικές απαιτήσεις: Μια άλλη Πολιτική, μια πολιτική προσφοράς και διεξόδου της χώρας με συμμέτοχο και στήριγμα τον ίδιο το λαό. Μια Πολιτική που θα δημιουργήσει νέες θεσμίσεις και φορείς των «θέλω» απέναντι σε ένα πολιτικό σύστημα που υπηρετεί ή αναπαράγει το ειδικό καθεστώς της χώρας. Αυτοί μετρούν ψήφους, εμείς οφείλουμε να ανοίξουμε νέους δρόμους για τη χώρα, την κοινωνία, τον λαό!
