Ο ρυθμός των γεγονότων και των εξελίξεων είναι καταιγιστικός: στο πολιτικό μέτωπο, στο οικονομικό, στο πολεμικό, στις φυσικές καταστροφές (που έχουν τεράστιες κοινωνικές επιπτώσεις).
Η δίνη της παγκόσμιας κρίσης λειτουργεί σαν μαύρη τρύπα που τραβάει προς το κέντρο της πολλές και ετερογενείς δυνάμεις, άλλες μεγαλύτερες, άλλες μικρότερες, μακρινές και πλησιέστερες, άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενες κ.λπ. Για παράδειγμα, ο σεισμός στην Ιαπωνία έπληξε ανεπανόρθωτα μία από τις μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη, η μόλυνση δε από τη ραδιενέργεια που εκλύεται δεν μπορεί ακόμα να υπολογιστεί, ενώ το πυρηνικό πρόγραμμα πολλών χωρών πρόκειται να τροποποιηθεί. Επίσης, στην ίδια κατεύθυνση, η επιδρομή δυτικών δυνάμεων στη Λιβύη προκαλεί τριγμούς εντός του ΝΑΤΟ, απειλεί το γαλλογερμανικό άξονα, μεταθέτει τις κρίσιμες αποφάσεις για την Ε.Ε. για αργότερα, ενώ εξελίξεις ντόμινο και πτώσεις κυβερνήσεων μπορεί να υπάρξουν το αμέσως προσεχές διάστημα, και η αρχή έγινε από την Πορτογαλία.
Όλα δείχνουν πως η ρευστότητα, η αποδόμηση, ο ανταγωνισμός, η αλλαγή προσανατολισμών και συμμαχιών, η δημιουργία νέων κέντρων ισχύος και δύναμης, η τροποποίηση των δεδομένων με ταχύτατο τρόπο είναι μέσα στη λογική των εξελίξεων, και σε αυτά προστίθεται και η στάση, η κινητοποίηση, η ανυπακοή, ο αγώνας, οι εξεγέρσεις πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων σε νευραλγικές περιοχές του πλανήτη.
Η αποδόμηση και η μείωση της δύναμης του δυτικού κόσμου, η μεταφορά του κέντρου βάρους του καπιταλιστικού συστήματος προς Ανατολάς, η δημιουργία νέων κέντρων ισχύος και παγκόσμιας επιρροής, με πιο εμφανή περίπτωση αυτή της Κίνας, και το βάθεμα της κρίσης, με πιο εμφανές σημείο την ενίσχυση των κερδοσκοπικών «αγορών» που πολλοί αναφέρουν ως αναδυόμενη «χρηματοδεσποτεία», είναι ορισμένα από τα χαρακτηριστικότερα στοιχεία της νέας φάσης στην οποία έχουμε εισέλθει.
Υπάρχει, επομένως, μια μετάβαση προς έναν καινούριο κόσμο, όπου το βασικότερο στοιχείο θα είναι η αποδόμηση και ο σκληρός ανταγωνισμός για την ηγεμονία και το κέρδισμα θέσεων στο διεθνές σύστημα. Αυτή όμως η νέα γεωπολιτική μετάβαση δεν μπορεί να γίνει χωρίς ισχυρούς κλυδωνισμούς, ανακατανομές ισχύος, χωρίς τεράστιες καταστροφές παραγωγικών δυνάμεων, χωρίς αίμα, ιδρώτα, πείνα, λεηλασίες, ανατροπές και εξεγέρσεις.
Οι αντιδραστικοί, οι μεγάλοι παγκόσμιοι παίκτες είναι ενωμένοι και ταυτόχρονα διασπασμένοι. Ενωμένοι στην επίθεσή τους απέναντι στα μέτωπα των λαών, των εξεγερθέντων, των αγωνιζόμενων όπου γης. Ενωμένοι στις πολιτικές ενάντια στους εργαζόμενους. Είναι διασπασμένοι, γιατί ο ανταγωνισμός είναι όρος ύπαρξης αυτού του συστήματος, και οφείλουν να κατασπαράξουν ο ένας τον άλλον, για να μπορέσει ο νικητής να επιζήσει και να κυριαρχήσει. Δεν υπάρχει χώρος για πολλούς ανταγωνιζομένους. Ο σύγχρονος κόσμος έγινε μικρός για να τους χωρέσει όλους.
Έρχονται, με την έννοια αυτή, μεγάλα τσουνάμι (πάσης φύσεως), έρχονται καταιγιστικές αλλαγές, και πρέπει να προετοιμαστούμε γι’ αυτά. Γιατί δεν έρχονται μόνο σαν τυφλές δυνάμεις της φύσης, αλλά σαν κοινωνικά φαινόμενα με ταξικό πρόσημο και στόχο.
Επομένως…
Όλα δείχνουν πως η ρευστότητα, η αποδόμηση, ο ανταγωνισμός, η αλλαγή προσανατολισμών και συμμαχιών, η δημιουργία νέων κέντρων ισχύος και δύναμης, η τροποποίηση των δεδομένων με ταχύτατο τρόπο είναι μέσα στη λογική των εξελίξεων, και σε αυτά προστίθεται και η στάση, η κινητοποίηση, η ανυπακοή, ο αγώνας, οι εξεγέρσεις πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων σε νευραλγικές περιοχές του πλανήτη.
Η αποδόμηση και η μείωση της δύναμης του δυτικού κόσμου, η μεταφορά του κέντρου βάρους του καπιταλιστικού συστήματος προς Ανατολάς, η δημιουργία νέων κέντρων ισχύος και παγκόσμιας επιρροής, με πιο εμφανή περίπτωση αυτή της Κίνας, και το βάθεμα της κρίσης, με πιο εμφανές σημείο την ενίσχυση των κερδοσκοπικών «αγορών» που πολλοί αναφέρουν ως αναδυόμενη «χρηματοδεσποτεία», είναι ορισμένα από τα χαρακτηριστικότερα στοιχεία της νέας φάσης στην οποία έχουμε εισέλθει.
Υπάρχει, επομένως, μια μετάβαση προς έναν καινούριο κόσμο, όπου το βασικότερο στοιχείο θα είναι η αποδόμηση και ο σκληρός ανταγωνισμός για την ηγεμονία και το κέρδισμα θέσεων στο διεθνές σύστημα. Αυτή όμως η νέα γεωπολιτική μετάβαση δεν μπορεί να γίνει χωρίς ισχυρούς κλυδωνισμούς, ανακατανομές ισχύος, χωρίς τεράστιες καταστροφές παραγωγικών δυνάμεων, χωρίς αίμα, ιδρώτα, πείνα, λεηλασίες, ανατροπές και εξεγέρσεις.
Οι αντιδραστικοί, οι μεγάλοι παγκόσμιοι παίκτες είναι ενωμένοι και ταυτόχρονα διασπασμένοι. Ενωμένοι στην επίθεσή τους απέναντι στα μέτωπα των λαών, των εξεγερθέντων, των αγωνιζόμενων όπου γης. Ενωμένοι στις πολιτικές ενάντια στους εργαζόμενους. Είναι διασπασμένοι, γιατί ο ανταγωνισμός είναι όρος ύπαρξης αυτού του συστήματος, και οφείλουν να κατασπαράξουν ο ένας τον άλλον, για να μπορέσει ο νικητής να επιζήσει και να κυριαρχήσει. Δεν υπάρχει χώρος για πολλούς ανταγωνιζομένους. Ο σύγχρονος κόσμος έγινε μικρός για να τους χωρέσει όλους.
Έρχονται, με την έννοια αυτή, μεγάλα τσουνάμι (πάσης φύσεως), έρχονται καταιγιστικές αλλαγές, και πρέπει να προετοιμαστούμε γι’ αυτά. Γιατί δεν έρχονται μόνο σαν τυφλές δυνάμεις της φύσης, αλλά σαν κοινωνικά φαινόμενα με ταξικό πρόσημο και στόχο.
Επομένως…
Σχόλια
