Για πολλές δεκαετίες μια χούφτα ανθρώπων στη Θεσσαλονίκη δίνει το δύσκολο και μακρύ αγώνα της μνήμης ενάντια στη λήθη, όπως λένε και οι ίδιοι.
Άλλες φορές κερδίζει, άλλες χάνει, αφήνοντας όμως σε κάθε περίπτωση το στίγμα της στην πόλη, παρακαταθήκη για όσους έρχονται και στήνουν τη νέα γένια κοινωνικών αγωνιστών, τα νέα κινήματα, τις νέες αντιστάσεις.
Τα τελευταία χρόνια σε ένα διατηρητέο κτίριο της Άνω Πόλης, στην οδό Θεοφίλου, στεγάζεται η Εταιρία Διάσωσης Κοινωνικών Αρχείων. Στο κτίριο, πέρα από σπάνια ντοκουμέντα της κοινωνικής ιστορίας της πόλης, βρίσκονται τα ματωμένα ρούχα των Τσαρουχά και Λαμπράκη -σώθηκαν πριν πεταχτούν στα σκουπίδια-, αλλά και οι μνήμες αντιδικτατορικών αγωνιστών που μεταφέρουν εμπειρίες και ξαναγράφουν την Ιστορία, όπως αποτυπώθηκε στο συλλογικό φαντασιακό των κινημάτων και όχι στην κυρίαρχη ιστορία της πόλης των Άνθιμου και Ψωμιάδη.
Το πανέμορφο κτίριο που αναπλάστηκε κατά την περίοδο της πολιτιστικής πρωτεύουσας φαίνεται ότι μπήκε στο στόχαστρο των «τρωκτικών» εκείνων που ονειρεύονται την καινούργια Άνω Πόλη. Και θέλουν να το αξιοποιήσουν.
Έτσι, με έγγραφο που απευθύνεται στην «Εταιρία Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων (ΕΔΙΑ 1940-’74 Κ.- Δ. Μακεδονίας» και στο «Σύνδεσμο Εκδοτών Β. Ελλάδας (ΣΕΚΒΕ)», ζητείται να εγκαταλείψει η ΕΔΙΑ τη στέγη της (…). «Σε διαφορετική περίπτωση θα προβούμε στις νόμιμες ενέργειες (Πρωτόκολλο καθορισμού αποζημίωσης αυθαίρετης χρήσης, Πρωτόκολλο Διοικητικής Αποβολής και Μηνυτήρια Αναφορά στον Εισαγγελέα κ.λπ. (…)».
Το έγγραφο το υπογράφει η «αναπληρώτρια προϊσταμένη Σεβαστιανή Λευθεριώτη, αρχιτέκτων-μηχανικός ΑΠΘ».
Το κτίριο, όπως και αρκετά άλλα στον ίδιο δρόμο, ανήκει σε μια ομάδα μικρών διώροφων κατοικιών της Πάνω Πόλης που επισκευάστηκαν όταν η Θεσσαλονίκη ήταν «Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης» και θα παραχωρούνταν στη συνέχεια στο Δήμο ή σε άλλους κοινωφελείς φορείς.
Έτσι και έγινε -εν μέρει- στην πράξη, όχι όμως τυπικά. Το κτίριο δόθηκε στους φορείς, που έδωσαν πολλά χρήματα για συντήρηση έκτοτε, αλλά η κυριότητά του περιήλθε στην Κτηματική Εταιρία του Δημοσίου.
Φορείς, οργανώσεις και κόμματα της Αριστεράς, αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα και πολίτες ζητούν, σε κάθε τόνο πλέον, να παραμείνει στην ΕΔΙΑ το κτίριο, ενώ όλοι δηλώνουν αποφασισμένοι να κρατήσουν το χώρο που στεγάζει τη σύγχρονη κοινωνική ιστορία της πόλης.
Τα τελευταία χρόνια σε ένα διατηρητέο κτίριο της Άνω Πόλης, στην οδό Θεοφίλου, στεγάζεται η Εταιρία Διάσωσης Κοινωνικών Αρχείων. Στο κτίριο, πέρα από σπάνια ντοκουμέντα της κοινωνικής ιστορίας της πόλης, βρίσκονται τα ματωμένα ρούχα των Τσαρουχά και Λαμπράκη -σώθηκαν πριν πεταχτούν στα σκουπίδια-, αλλά και οι μνήμες αντιδικτατορικών αγωνιστών που μεταφέρουν εμπειρίες και ξαναγράφουν την Ιστορία, όπως αποτυπώθηκε στο συλλογικό φαντασιακό των κινημάτων και όχι στην κυρίαρχη ιστορία της πόλης των Άνθιμου και Ψωμιάδη.
Το πανέμορφο κτίριο που αναπλάστηκε κατά την περίοδο της πολιτιστικής πρωτεύουσας φαίνεται ότι μπήκε στο στόχαστρο των «τρωκτικών» εκείνων που ονειρεύονται την καινούργια Άνω Πόλη. Και θέλουν να το αξιοποιήσουν.
Έτσι, με έγγραφο που απευθύνεται στην «Εταιρία Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων (ΕΔΙΑ 1940-’74 Κ.- Δ. Μακεδονίας» και στο «Σύνδεσμο Εκδοτών Β. Ελλάδας (ΣΕΚΒΕ)», ζητείται να εγκαταλείψει η ΕΔΙΑ τη στέγη της (…). «Σε διαφορετική περίπτωση θα προβούμε στις νόμιμες ενέργειες (Πρωτόκολλο καθορισμού αποζημίωσης αυθαίρετης χρήσης, Πρωτόκολλο Διοικητικής Αποβολής και Μηνυτήρια Αναφορά στον Εισαγγελέα κ.λπ. (…)».
Το έγγραφο το υπογράφει η «αναπληρώτρια προϊσταμένη Σεβαστιανή Λευθεριώτη, αρχιτέκτων-μηχανικός ΑΠΘ».
Το κτίριο, όπως και αρκετά άλλα στον ίδιο δρόμο, ανήκει σε μια ομάδα μικρών διώροφων κατοικιών της Πάνω Πόλης που επισκευάστηκαν όταν η Θεσσαλονίκη ήταν «Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης» και θα παραχωρούνταν στη συνέχεια στο Δήμο ή σε άλλους κοινωφελείς φορείς.
Έτσι και έγινε -εν μέρει- στην πράξη, όχι όμως τυπικά. Το κτίριο δόθηκε στους φορείς, που έδωσαν πολλά χρήματα για συντήρηση έκτοτε, αλλά η κυριότητά του περιήλθε στην Κτηματική Εταιρία του Δημοσίου.
Φορείς, οργανώσεις και κόμματα της Αριστεράς, αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα και πολίτες ζητούν, σε κάθε τόνο πλέον, να παραμείνει στην ΕΔΙΑ το κτίριο, ενώ όλοι δηλώνουν αποφασισμένοι να κρατήσουν το χώρο που στεγάζει τη σύγχρονη κοινωνική ιστορία της πόλης.
Γ.Β.
Σχόλια
