Δεν υπάρχει κανένα σημάδι αποκλιμάκωσης του πολέμου στην Ουκρανία. Η Ρωσία διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων στα μέτωπα της ανατολικής και νότιας Ουκρανίας σε έναν μακρόσυρτο πόλεμο φθοράς με τεράστιες υλικές και ανθρώπινες απώλειες. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, έχουν ήδη καταληφθεί κομβικές αμυντικές οχυρώσεις της Ουκρανίας, ενώ ταυτόχρονα έχουν περικυκλωθεί σημαντικές επαρχιακές πόλεις που εκκαθαρίζονται σταδιακά από τις ουκρανικές δυνάμεις.
Την ίδια στιγμή και οι δύο πλευρές ανταλλάσσουν επώδυνα πλήγματα σε βιομηχανικές και ενεργειακές υποδομές. Η Ουκρανία έχει καταφέρει σοβαρά πλήγματα σε διυλιστήρια και σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος βαθιά στο έδαφος της Ρωσίας, ενώ θεαματική ήταν και η επίθεση σε βάρος σύγχρονης κορβέτας του ρωσικού στόλου. Το ίδιο σοβαρά είναι τα πλήγματα της Ρωσίας σε βάρος αντίστοιχων ουκρανικών υποδομών. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικές, αυτής της φάσης του πολέμου, οι δηλώσεις Ρώσων αξιωματούχων που απαιτούν το σταμάτημα των ουκρανικών επιθέσεων στο έδαφος της Ρωσίας με την απειλή της πλήρους καταστροφής του δικτύου μεταφοράς του φυσικού αερίου της χώρας.
Αυτές οι επιθέσεις όμως, και από τις δύο πλευρές, δεν συνιστούν πλήγματα ικανά να τροποποιήσουν αποφασιστικά την πορεία των μαχών. Αποτελούν προσεκτικές επιλογές παράτασης των συγκρούσεων σε έναν πόλεμο φθοράς εν αναμονή εξελίξεων. Η καταφυγή σε απειλές επιβεβαιώνει μια «αυτοσυγκράτηση» από την πλευρά της Ρωσίας. Πιθανό να εκτιμά ότι είναι προτιμότερος ένας παρατεταμένος πόλεμος παρά η υιοθέτηση επιλογών που, αν και θα έφερναν πιο κοντά το τέλος του πολέμου, θα έδιναν το πρόσχημα σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ για μια ανοικτή επέμβαση. Το βέβαιο είναι ότι η πολιτική των προσεκτικών βημάτων από την πλευρά της Ρωσίας δεν κάμπτει τους φιλοπόλεμους σχεδιασμούς του κόμματος του πολέμου, που αιχμή έχει τον ευρωπαϊκό του πόλο.
Η Ε.Ε. «πρωτοπορεί»
Παρά την πολιτική κρίση στη Γαλλία και την αποδυνάμωση Μακρόν (η οποία επηρεάζει, έστω και μερικά, την επιτάχυνση που θα επιθυμούσε η ευρωπαϊκή ελίτ στην Ουκρανία), οι Ευρωπαίοι ηγέτες βρίσκονται σε έναν ιδιότυπο ανταγωνισμό για το ποιος/α απευθύνει τις πιο φιλοπόλεμες απειλές στη Ρωσία. Η αντιρωσική υστερία δυναμώνει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και οι –χωρίς αποδείξεις, μέχρι στιγμής τουλάχιστον– κατηγορίες σε βάρος της Ρωσίας ότι έχει κηρύξει υβριδικό πόλεμο σε βάρος της Ε.Ε. με υπερπτήσεις drones και κυβερνοεπιθέσεις, παραμένουν την ημερήσια διάταξη. Στους δημόσια διατυπωμένους σχεδιασμούς των ευρωπαϊκών χωρών περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων η αποστολή ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στην Ουκρανία ως εγγυητών μιας ενδεχόμενης εκεχειρίας, ο έλεγχος πτήσεων στη Μαύρη Θάλασσα και η επιβολή χώρου απαγόρευσης πτήσεων δυτικά του Δνείπερου. Όλα αυτά συνδυάζονται με τη συνεχή τροφοδότηση της Ουκρανίας με όπλα και πυρομαχικά, ακόμα και με τεχνική υποστήριξη και δορυφορικές πληροφορίες στα πλήγματα που καταφέρνει η Ουκρανία βαθιά στο έδαφος της Ρωσίας.
Ομολογημένος στόχος του ευρωπαϊκού πόλου του κόμματος του πολέμου είναι η δια των τετελεσμένων βαθύτερη εμπλοκή των ΗΠΑ στον πόλεμο, και η αποκατάσταση της γραμμής αμερικάνικης οικονομικής και στρατιωτικής βοήθειας στο Κίεβο. Η πολιτική Τραμπ για στήριξη της Ουκρανίας μέσω πωλήσεων αμερικάνικων όπλων στο ΝΑΤΟ και προώθησής τους στην Ουκρανία με ευρωπαϊκή ευθύνη παραμένει εξαιρετικά κοστοβόρα για την Ε.Ε., που σημαίνει ότι πρέπει να ακυρωθεί. Και αυτή ακριβώς η απόπειρα ακύρωσης περνά από τη συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία και τη δημιουργία τετελεσμένων που θα αυξάνουν τις πιέσεις για αλλαγή της τρέχουσας πολιτικής της διοίκησης Τραμπ.
