Στις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα τα ελληνικά καθημερινώς κανονιοβολούνται. Κανονιοβολούνται και στα σχολεία – εκεί που κανονιοβολείται και το μυαλό.
Ας μείνουμε στις ραδιοτηλεοράσεις: κάθε μέρα κάνουν παρέλαση λέξεις όπως διακύβευμα και πρόσημο με σημαιοφόρο την ενσυναίσθηση
αγκαλιάζοντας με σοβαροφάνεια των κλισέ το γκροτέσκ εκείνων που λένε τίθονται (αντί τίθενται), απόνεμε (αντί απένειμε), ενώ ρεσιτάλ δίνουν –μάλιστα οι καθ’ ύλην αρμόδιοι συντάκτες– με την οδό!
Η σατανική αυτή λέξη προφανώς δεν κλίνεται ή κλίνεται λάθος, η οδό, την οδός, της οδούς – λες και αυτή η λέξη είναι μπεκάτσα που πετάει έξυπνα και έτσι δεν μπορούν να την πετύχουν οι δημοσιογράφοι. Προκειμένου να αποφύγουμε τα σεμινάρια και να λυθεί το πρόβλημα γρήγορα προτείνω να λέμε
η στρητ
της ρόουντ
την άβενιου
ατίνα συν άλλους αγγλισμούς όπως απολογούμαι (αντί ζητώ συγνώμη) ή το ηρωικό εκείνο «στο τέλος της ημέρας» που έμαθε να λέει ακόμα και ο Τσίπρας, συγκροτούν μιαν υπεροχή
όπως εκείνη που νιώθει, λόγου χάριν ο Κασσελάκης, όταν λέει «εκεί έξω» για να αναφερθεί στην πλέμπα – με μεγάθυμο ενδιαφέρον.
Χθες μόλις έμαθα ότι «βομβαρδίστηκε κατοικημένη περιοχή σε προάστια» (προφανώς υπάρχουν και ακατοίκητα προάστια), ενώ διαρκώς μαθαίνω ότι τα πλοία «προσαράζουν» όταν πιάνουν λιμάνι.
Αλλά δεν είναι τα ελληνικά που κακοποιούνται, είναι και το τι λένε αυτά τα ελληνικά (συν κάργα μειξοαγγλικά) κυρίως στις διαφημίσεις. Όπου παιδάκια συμβουλεύουν τους γονείς τους για… τραπεζικές προσφορές επενδύσεων
ή αποφαίνονται με φασιστική αφέλεια (;) ότι «εάν ένας δεν πιστεύει, κανένας δεν πιστεύει»
***
Βεβαίως, θα έλεγε κανείς ότι όλα αυτά κι άλλα σαν αυτά είναι παλιά ιστορία – μεγάλο το δίκιο του αλλά η κατάσταση επιδεινώνεται και, κυρίως, βαίνει επιδεινούμενη.
Θα έλεγε επίσης κανείς ότι αυτές οι ανησυχίες είναι παλιοκαιρίστικες ή μυρίζουν μούχλα – μεγάλο το δίκιο του κι αυτός, αλλά αν πάει να μιλήσει με έναν νέον άνθρωπο στη δουλειά του, κι αν μπορέσει να συνεννοηθεί ας μάθει και μας πώς να το καταφέρνουμε.
Πρωτόκολλα επικοινωνίας με 100 λέξεις το πολύ στις τράπεζες, στις δημόσιες υπηρεσίες, στην παροχή υπηρεσιών, στις τέχνες, στις καθημερινές συνομιλίες.
Υπάρχουν εξαιρέσεις; Βεβαίως! Ο κανόνας όμως έχει γίνει κανώνας. Για παιδιά που δεν μπορούν να καταλάβουν ένα κείμενο, για δασκάλους που δεν μπορούν να διδάξουν ένα κείμενο, για δημοσιογράφους που ανασκολοπίζουν τη γλώσσα (χωρίς να γνωρίζουν καν το ρήμα ανασκολοπίζω) και
για πολιτικούς που αδιαφορούν για όλα αυτά με πάρα πολλούς από αυτούς να τα επιδιώκουν. Καθ’ ότι οι άνθρωποι με «δεξιότητες» δεν χρειάζεται να μιλάνε και πολύ περισσότερο να σκέφτονται, αρκεί να δουλεύουν. Απόδειξη (του πώς το πράγμα προετοιμάζεται) είναι οι επιδόσεις των Ελλήνων μαθητών στους διεθνείς διαγωνισμούς, αλλά και η κατάσταση ζούγκλας που επικρατεί (διότι έχει επιβληθεί) στα σχολεία των τριών βαθμίδων.
***
Κι έτσι έχει γίνει σαν όλη η χώρα να πηγαίνει (με το θράσος της άγνοιας) σε ένα τηλεοπτικό παιχνίδι γνώσεων και να αμολάει μπαρούφες, κοτσάνες και ηρωικές μαλακίες.
Διότι, ως γνωστόν, το Ιόνιο πέλαγος βρέχει την Κασπία Θάλασσα, ο Κολοκοτρώνης ήταν Κολομπίνα κι ύστερα μαθαίνεις ρομποτική…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
14•XII•2023
