Ένα μεγάλο μέρος των συμπολιτών μας έχει εγκαταλείψει την ιδέα ότι θα κάνει έστω και λίγες μέρες διακοπές σε κάποια παραθαλάσσια περιοχή, ενώ όσοι έχουν τη δυνατότητα με κατοικίες στην επαρχία προσανατολίζονται προς αυτή τη λύση εκτός και αν το κόστος μετάβασης είναι απαγορευτικό, όπως συμβαίνει π.χ. με τα νησιά. Πρακτικά πλέον ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, λόγω της οικονομικής κατάστασης και των εφαρμοζόμενων πολιτικών είναι πολλαπλά αποκλεισμένο από διακοπές, από περιοχές αλλά και από τους δημόσιους χώρους. Βιώνουμε μια μορφή «απαρτχάιντ» μέσα στη χώρα μας λόγω της οικονομικής εξαθλίωσης και στο όνομα του τουρισμού και της «ανάπτυξης», που υπηρετούν η κυβέρνηση και γενικότερα το πολιτικό σύστημα μέσω και των ΟΤΑ.
Την ίδια στιγμή, που ο Έλληνας πολίτης δεν μπορεί να μετακινηθεί μέσα στη χώρα του, κυβέρνηση και επιχειρηματική ελίτ, στο όνομα της ανάπτυξης, τρέχουν να υποδεχθούν τους τουρίστες και να τους ικανοποιήσουν όλες τις απαιτήσεις. Ζήσαμε την πρόσφατη γελοιότητα να υποδέχεται ο πρωθυπουργός τους τουρίστες στο αεροδρόμια, να αυτοσυστήνεται με τον τίτλο του και να τους λέει αν θέλουν να βγάλουν φωτογραφία μαζί του. Προφανώς έτσι του είπαν να κάνει, για τη δημόσια εικόνα του, οι «μάγοι» της εποχής που ονομάζονται επικοινωνιολόγοι και αυτός χωρίς άλλη σκέψη το έπραξε! Επίσης για να είναι πιο εύκολη η ζωή των τουριστών η κυβέρνηση κατάργησε κάθε μέτρο προστασίας κατά του κορωνοϊού από αρχές Μαΐου έως τέλος Αυγούστου. Με αυτά καθημερινά μας βομβαρδίζουν για την πορεία και τις επιτυχίες με τις αφίξεις των τουριστών στην Ελλάδα. Δεν λένε όμως τίποτε για τις εργασιακές συνθήκες και τους μισθούς πείνας και εξαθλίωσης στον τομέα για να μπορούν να θησαυρίζουν οι ολίγοι που ελέγχουν τον τουρισμό.
Τη στιγμή, που ο Έλληνας πολίτης δεν μπορεί να κάνει διακοπές στην ίδια του τη χώρα, κυβέρνηση και επιχειρηματική ελίτ, στο όνομα της ανάπτυξης, τρέχουν να υποδεχθούν τους τουρίστες και να τους ικανοποιήσουν όλες τις απαιτήσεις
Καλοκαιρινή απομόνωση
Οι ακτοπλοϊκές εταιρείες προχώρησαν την 1η Ιουλίου για τρίτη φορά σε αυξήσεις στα εισιτήρια από τον Μάρτιο. Οι τιμές των εισιτηρίων έχουν αυξηθεί ακόμα και κατά 40% συγκριτικά με πέρυσι με αιτιολογία το κόστος των καυσίμων. Με αυτά τα δεδομένα οι τιμές πλέον έχουν γίνει απλησίαστες για να πάει η ελληνική οικογένεια σε κάποιο νησί ενώ οι μόνιμοι κάτοικοι των νησιών αρχίζουν ήδη να αισθάνονται απομονωμένοι, καθώς δεν μπορούν να μετακινηθούν για τις ανάγκες τους χωρίς να υπολογίσουν πολύ σοβαρά το κόστος. Φυσικά αντίστοιχες είναι οι καταστάσεις και με τις μετακινήσεις με τα αυτοκίνητα και τα λεωφορεία εκεί που έχουν φτάσει οι τιμές των καυσίμων. Είμαστε αποκλεισμένοι λόγω των οικονομικών συνθηκών, λόγω των ακολουθούμενων πολιτικών μέσα στην ίδια τη χώρα μας. Υπό άλλες συνθήκες υπήρχε απαγόρευση κυκλοφορίας τώρα η απαγόρευση επιβάλλεται σταδιακά μέσω της λειτουργίας της οικονομίας της αγοράς. Περιθωριοποιούμαστε, απομονωνόμαστε μέσα στη χώρα μας.
Σε τοπικό επίπεδο και εδώ πλέον υπάρχουν ανυπέρβλητοι περιορισμοί ακόμα και πρόσβασης για τον Έλληνα πολίτη σε διάφορους δημόσιους χώρους με πρώτο και κύριο παράδειγμα τις παραλίες. Τεράστιες εκτάσεις ακτών έχουν δοθεί από τους ΟΤΑ σε επιχειρηματίες προς εκμετάλλευση για το στήσιμο ομπρελών και τραπεζοκαθισμάτων δημιουργώντας ακόμα και κλειστούς χώρους με εισιτήριο στην είσοδο. Το κόστος πρόσβασης (είσοδος, ομπρέλα, 2 ξαπλώστρες, χωρίς κάποια κατανάλωση) για μία τετραμελή οικογένεια, με βάση αυτά που έχουν ανακοινώσει οι ίδιες οι επιχειρήσεις εκμετάλλευσης στις παραλίες της Αττικής, ανέρχεται σε 40 ευρώ στην καλύτερη περίπτωση τις καθημερινές και στα 60 ευρώ τα Σαββατοκύριακα. Αλήθεια πόσοι από τους Έλληνες πολίτες με μέσο ημερομίσθιο σύμφωνα με τον e-ΕΦΚΑ (απολογιστικά στοιχεία Ιουνίου 2021) 44,5 ευρώ μπορεί να έχει πρόσβαση σε τέτοιους χώρους; Στα νησιά η κατάσταση είναι ίδια και χειρότερη. Φυσικά εκτός συναγωνισμού είναι νησιά και περιοχές «κοσμοπολίτικες» (Μύκονος, Σαντορίνη, και γνωστά σημεία άλλων νησιών) όπου εκεί η πρόσβαση απαιτεί να έχεις πολύ «γερό πορτοφόλι»…
Ακόμα όμως και όταν μένεις στη πόλη και δεν κινείσαι στην επαρχία για διακοπές και πάλι ισχύουν περιορισμοί και αποκλεισμοί. Στο όνομα της αντιμετώπισης της πανδημίας έχουν παραχωρηθεί μια σειρά από δημόσιοι χώροι για ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων. Επίσης όλα τα αξιόλογα σημεία στα δημόσια πάρκα και στις πλατείες, που κατά το παρελθόν αποτελούσαν ελεύθερο δημόσιο χώρο, σήμερα έχουν παραχωρηθεί από τους ΟΤΑ για εμπορική εκμετάλλευση. Συνεπώς και εδώ για τα λαϊκά στρώματα περιορισμοί και αποκλεισμοί με σκοπό να σε υποχρεώσουν να χρησιμοποιήσεις το «διαβατήριο» που λέγεται πορτοφόλι.
Την ίδια περίοδο είναι καθημερινές σχεδόν οι απαγορεύσεις εισόδου-περιπάτου σε άλση, πάρκα και περιοχές Natura κατά τις ημέρες υψηλού κινδύνου για εκδήλωση πυρκαγιάς. Αν πας για βόλτα και σε πιάσουν το πρόστιμο είναι 300 ευρώ. Έτσι και η διαχείριση της πυροπροστασίας αποτελεί, αντί να είναι ενεργή με μέτρα προετοιμασίας και παρέμβασης όταν απαιτείται γίνεται και αυτή στοιχείο αποκλεισμού της πρόσβασης στο λαό.
Άνθρακας και το «Power Pass»
Ζούμε ένα καταιγισμό ανακοινώσεων και εφαρμογών για επιδοτήσεις. Επιδοτήσεις για τη θέρμανση το χειμώνα, τα καύσιμα, το ηλεκτρικό, την αλλαγή των ηλεκτρικών συσκευών, τα ηλεκτρικά οχήματα, τα ενοίκια, τα δάνεια, τις διακοπές και πάει λέγοντας. Μόνο που ανάμεσα στις εξαγγελίες και το τελικό αποτέλεσμα, τι φτάνει δηλαδή στην τσέπη του καταναλωτή, η διαφορά είναι «η μέρα με τη νύχτα»… και κάπου εκεί φαίνεται η κοροϊδία του πολιτικού συστήματος, της παρούσας κυβέρνησης όπως και στο παρελθόν των προηγούμενων.
Έτσι έγινε και με το «Power Pass». Ο Κ. Μητσοτάκης εξαγγέλλοντας την επιδότηση του ηλεκτρικού ρεύματος είχε δηλώσει στις 6 Μαΐου: «Η πολιτεία επιστρέφει σε κάθε ιδιοκτήτη ή ενοικιαστή πρώτης κατοικίας το 60% όλων των πρόσθετων επιβαρύνσεων που έχει υποστεί, αναδρομικά από τον Δεκέμβριο έως και τον Μάιο. Το όριο της έκτακτης αυτής αποζημίωσης θα είναι τα 600 ευρώ και θα αφορά όλους τους συμπολίτες μας με ετήσιο εισόδημα έως και 45.000 ευρώ».
Η αναξιοπιστία της παραπάνω δήλωσης-δέσμευσης του πρωθυπουργού καταγράφηκε αυτές τις μέρες με την εμφάνιση των ποσών που επιστρέφονται σε κάθε πολίτη. Οι περισσότερες επιστροφές είναι συνολικά μερικές δεκάδες ευρώ, γύρω στα 50 ευρώ (!) ή ακόμα και λιγότερα. Μέχρι και αρνητικές επιστροφές διαπιστώθηκαν. Πρακτικά άνθρωποι που επιβαρύνθηκαν με εκατοντάδες ή χιλιάδες ευρώ λόγω του παράλογου τρόπου τιμολόγησης του ρεύματος, που απέχει πολύ από το πραγματικό κόστος παραγωγής εξ ου και το άλμα στα υπερκέρδη των παρόχων, πρέπει να ικανοποιηθούν με τα ψίχουλα της επιστροφής. Ψίχουλα που δεν έχουν καμία επαφή με την κάλυψη του 60% των πρόσθετων επιβαρύνσεων που υποσχόταν ο κ. Μητσοτάκης αλλά κινούνται γύρω στο 10%.
Από τα δημοσιευμένα στοιχεία προκύπτει μια τεράστια απόκλιση μεταξύ της αρχικής προβολής του «Power Pass» και τι τελικά δίνει. Επί συνόλου 4,2 εκατ. καταναλωτών που θα στήριζε τελικά έμειναν εκτός 1,7 εκατ. ή το 40%. Οι 2,5 εκατ. δικαιούχοι λαμβάνουν ένα μέσο ποσό της τάξης των 17,3 ευρώ ανά μήνα (260 εκατ. επιδότηση οι 2,5 εκατ. καταναλωτές για 6 μήνες).
Συμπερασματικά οι πολίτες, με πληθωρισμό πάνω από το 12%, με καταγεγραμμένη από την ΕΛΣΤΑΤ αύξηση στο ηλεκτρικό ρεύμα τον Ιούνιο 2022 έναντι του Ιουνίου 2021 να είναι 70,4%, θα πρέπει να αισθάνονται ικανοποιημένοι, όσοι φυσικά παίρνουν την επιδότηση των 17 ευρώ ανά μήνα. Με αυτή την «επιδότηση» η κυβέρνηση ξεπέρασε σε κοροϊδία τον εαυτό της. Το προηγούμενο «ρεκόρ» κοροϊδίας ήταν τα 13 ευρώ μηνιαία για τα καύσιμα καθώς εκεί η αντίστοιχη αύξηση των τιμών είναι στο 45,6%.
Η συνέχεια όσον αφορά την επιβάρυνση των νοικοκυριών με το ηλεκτρικό ρεύμα θα είναι ανάλογη καθώς «καταργείται» η ρήτρα αναπροσαρμογής για ένα ενδεκάμηνο από 1η Ιουλίου αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα υπάρχει σταθερή τιμή ρεύματος. Από όσα έχουν γίνει γνωστά φαίνεται ότι απλά αλλάζει ο τρόπος τιμολόγησης και το κόστος θα συνεχίζει να είναι «κυμαινόμενο» ανά μήνα. Το επόμενο ερώτημα ποιος θα ελέγχει αυτό το κόστος είναι απλά ρητορικό… καθώς αυτά στην νεοφιλελεύθερη εποχή που υπηρετούν όλοι με ζήλο η απάντηση είναι ότι και αυτό, όπως και όλα, τα λύνει η αγορά… Θα έχουμε δυνατότητα να αλλάζουμε πάροχο χωρίς πρόσθετη επιβάρυνση. Κάπως έτσι θα φτάσουμε στο σημείο να «χωνέψουμε» την παγίωση στις υψηλές τιμές ρεύματος που θα συνεχίζουμε να επιβαρυνόμαστε και απαίτησαν οι πάροχοι για την αύξηση της κερδοφορίας τους. Έτσι πράττουν η κυβέρνηση και το καρτέλ ρεύματος στην περίοδο του πολέμου για να παγιώσουν και να δικαιολογήσουν πολιτικές λεηλασίας και αναδιανομής σε βάρος του λαϊκού εισοδήματος.
Επιδοματολογία και στον τουρισμό
Η κυβέρνηση και το οικονομικό σύστημα που υπηρετεί μας στερούν τη δυνατότητα να κάνουμε σαν άνθρωποι διακοπές και μας αποκλείουν από μια σειρά περιοχές και χώρους. Όμως για να δείξουν την κοινωνική τους «ευαισθησία» αλλά και ταυτόχρονα να επιδοτηθούν έμμεσα μια σειρά μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις προωθούν και στον τομέα του τουρισμού τα επιδοματάκια. Εκτός από το οργανωμένο με συγκεκριμένες σταθερές πρόγραμμα Κοινωνικού Τουρισμού, του υπουργείου Εργασίας το οποίο όμως καλύπτει ένα πολύ μικρό μέρος εργαζόμενων και ακόμα μικρότερο συνταξιούχων, υπάρχει και το πιο επικοινωνιακό πρόγραμμα «Τουρισμός για Όλους». Αυτό γίνεται με το voucher των 150 ευρώ, τόση θα είναι η συνολική επιδότηση για να κάνουμε διακοπές.
Μας φτωχοποίησαν με πολιτικές αποφάσεις (μνημόνια), συνεχίζουν να μας μειώνουν τα όποια εισοδήματα (πληθωρισμός), μας αποκλείουν από δυνατότητες διακοπών και πρόσβασης σε μια σειρά δημόσιους χώρους όμως έχουν κοινωνική ευαισθησία και δίνουν, σε όποιους είναι τυχεροί, voucher με 150 ευρώ για να πάμε διακοπές…
