Του Αριστοτέλη Γ. Καλλή
Έφυγε λοιπόν για τη γειτονιά των Αγγέλων, ο αξιόλογος και αξιοσέβαστος καθηγητής μας Γιώργος Κασιμάτης (1932-2025)
Ένας εκ των μεγίστων καθηγητών τού Συνταγματικού Δικαίου (στο πολιτικό τμήμα τής Νομικής σχολής Αθηνών όπου είχα την τύχη να τον γνωρίσω όταν φοιτούσα σ’ αυτό), που όταν μας δίδασκε υπήρχε μια απόλυτη γαλήνη και ηρεμία στο αμφιθέατρο, όχι γιατί τα επέβαλε με την εξ ορισμού θέση ισχύος του, αλλά γιατί μας το ενέπνεε με το κύρος του.
Σ’ ένα απογευματινό μάθημα θυμάμαι, αφού μας είχε αναλύσει κάποιο συγκεκριμένο θέμα πάνω στο Συνταγματικό Δίκαιο που μας δίδασκε, τότε ήταν νομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου,σήκωσα το χέρι μου για να εκφράσω μια σκέψη, κατά κάποιο τρόπο μια σοφιστεία (για να προκαλέσω όπως το συνήθιζα μια συζήτηση- αναζήτηση… της αναγκαιότητας ύπαρξης του Δικαίου σε συνθήκες όπου το αυτονόητο είναι το άδικο και οι εκπρόσωποι αυτού που καθοδηγεί [-ουν] το υποτιθέμενο δίκαιο), λέγοντας του χαρακτηριστικά ότι βάση όλων αυτών που μας είχε αναλύσει κατά τη διάρκεια του μαθήματος, θα μπορούσε κάποιος να εξάγει το συμπέρασμα, ότι το Σύνταγμα κατ’ ουσίαν είναι… αντισυνταγματικό (εμπεριέχει δηλαδή στα σπλάχνα του κατά κάποιο τρόπο την αντισυνταγματική του διάσταση μιας και αντικατοπτρίζει μια κοινωνία ή μια πολιτεία που κυριαρχεί το άδικο ως ανωτάτη αρχή).
Εξέφρασε όπως ήταν αναμενόμενο την αντίρρησή του, αλλά με σεβασμό και ηρεμία όπως πάντα προσπάθησε να μου εξηγήσει, παρ’ ότι εγώ συνέχιζα να έχω τις αντιρρήσεις και τις θέσεις μου με την επαναστατικότητα που χαρακτηρίζει συνήθως τους νέους ανθρώπους που θέλουν να τα αλλάξουν όλα (βλέπεις τα νιάτα και ορθώς, είναι πάντα καχύποπτα με την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων).
Εκείνος θυμάμαι, παρέμεινε έως το τέλος της «αντιπαράθεσής» μας, ήρεμος, πατρικός και αγέρωχος πάνω στην έδρα του, να αναλύει, να δίνει τα φώτα του και τη διαφορετική κατ’ εκείνον προσέγγιση σε όλους εμάς που αναζητούσαμε την αλήθεια σ’ έναν κόσμο περίεργο, παράξενο και αντιφατικό όπου πολλές φορές η πράξη εφαρμογής διέψευδε τη θεωρητική προσέγγιση που έτεινε προς την εξιδανίκευση όλων εκείνων των στοιχείων που υποτίθεται εγγυόταν την ομαλή λειτουργία του Δημοκρατικού Πολιτεύματος.
Είναι πραγματικά τύχη θεϊκή, να έχεις γνωρίσει στη ζωή σου αξιόλογους ανθρώπους, πραγματικούς δασκάλους που θα διαμορφώσουν τη σκέψη και τη στάση ζωής σου, ώστε να έχεις τη δύναμη να αγωνιστείς χωρίς παρωπίδες, χωρίς στεγανά για έναν ομορφότερο κόσμο, όπως το έκανε εκείνος μέχρι την τελευταία μέρα της δικής του πορείας.
Καλό ταξίδι Δάσκαλε…
Πόσο στ’ αλήθεια λίγο είναι ένα ευχαριστώ για όλα όσα μας δίδαξες και που έγιναν η αιτία σήμερα να ανήκουμε στην άτυπη ομάδα εκείνων που επιλέγουν όπως κι εσύ τον δύσκολο δρόμο της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης για όλους και για όλα, ανεξάρτητα από την όποια κοινωνική θέση ή τάξη…
Καλό ταξίδι…
Ένας κάποιος μαθητής σου, από τους χιλιάδες που δίδαξες σε κάποιο από τα αμφιθέατρα τής Νομικής Αθηνών τη δεκαετία τού ’80…
Σ’ ευχαριστώ…
***
Εκτός όμως από την δική μου εμπειρία ως φοιτητού του Πολιτικού Τμήματος της Νομικής Σχολής Αθηνών, που προανέφερα με τον μεγάλο αυτό δάσκαλο, Συνταγματολόγο , Πατριώτη και ενεργό Πολίτη, που έβλεπε πολύ νωρίς την καταιγίδα που ερχόταν μέσω των μνημονίων που οδήγησαν τη χώρα σε μια νέα κατοχή, παραθέτω και ένα σύντομο βιογραφικό του, για να έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα της προσωπικότητάς του με στοιχεία που άντλησα από το διαδίκτυο.
Βιογραφικό καθηγητού παν/μιου Γιώργου Κασιμάτη
Γεννήθηκε το 1932 στα Κύθηρα από αγροτική οικογένεια.
Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στα Πανεπιστήμια Μονάχου και Βέρνης, από όπου έλαβε διδακτορικό στο συνταγματικό δίκαιο.
Καριέρα στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου δίδαξε συνταγματικό δίκαιο και πολιτειολογία (1973-1999).
Διετέλεσε πρόεδρος του Ιονίου Πανεπιστημίου (1985-1990), πρόεδρος του Τμήματος Νομικής (1993-1997) και ίδρυσε το Ινστιτούτο Συνταγματικών Ερευνών.
Μετά το 1999 έγινε ομότιμος καθηγητής.
Από πλευράς δημόσιας δράσης, ασχολήθηκε με την κριτική των δανειακών συμβάσεων του 2010, υποστηρίζοντας ότι παραβιάζουν το Σύνταγμα, το ευρωπαϊκό και διεθνές δίκαιο.
Στη διακήρυξη του κινήματος Σπίθα* υπό τον Μίκη Θεοδωράκη, συμμετείχε και διατύπωσε νομική κριτική για το μνημόνιο ως «συμφωνίες ντροπής» που υποκύπτουν σε ξένα συμφέροντα.
Ο Γιώργος Κασιμάτης υπήρξε από τους πρώτους που ανέλυσε νομικά τις συμβάσεις δανεισμού του Μαΐου 2010, καταγγέλλοντας σωρευτικές παραβιάσεις του Συντάγματος και διεθνών κανόνων.
Στην ίδρυση της Σπίθας* (1 Δεκέμβρη 2010) από τον Μίκη Θεοδωράκη, δήλωσε ότι οι μνημονιακές συμβάσεις «παραβιάζουν όλες τις θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου και το ελληνικό Σύνταγμα».
* Η Σπίθα ιδρύθηκε ως «Κίνημα Ανεξάρτητων Πολιτών» με στόχο την αντίσταση και ενημέρωση απέναντι στο καθεστώς που επέβαλαν τα Μνημόνια, ως μορφή πολιτικής ανυπακοής και ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας.
